Η σιδηροδρομική περιπέτεια: αν το τρένο φτάσει καν, υπάρχει πλέον μια νέα απειλή στη Γερμανία. Η βία με μαχαίρι στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα τρένα έχει γίνει καθημερινότητα. Ωστόσο, οι πολιτικοί περιορίζονται στη σημειολογία αντί να αντιμετωπίσουν τη ρίζα του προβλήματος.
- Ένα σχόλιο της Λάιλα Μίρζο*
Όταν ξεκινάτε ένα ταξίδι με τρένο και φτάνετε στο σταθμό, συνηθίζετε να ανυπομονείτε να ξαναδείτε την οικογένεια ή τους φίλους σας, να εξερευνήσετε τα αξιοθέατα μιας πόλης ή να συμμετάσχετε σε μια επιτυχημένη επαγγελματική συνάντηση. Σήμερα, δυστυχώς, τα πράγματα είναι διαφορετικά, διότι η προσμονή αναμειγνύεται με μια κάποια ανησυχία που δεν υπήρχε με αυτή τη μορφή στο παρελθόν – τουλάχιστον όχι εδώ στη Γερμανία.
Όταν σκέφτεστε σήμερα ένα ταξίδι με τρένο, υπάρχει φυσικά η ανησυχία για το αν το τρένο θα φύγει πράγματι, αν η τουαλέτα και ο κλιματισμός θα λειτουργούν και ελπίζουμε ότι δεν θα εγκλωβιστείτε κάπου στη μέση του πουθενά, λόγω κάποιας άλλης τεχνικής βλάβης ή δεν θα σας «μαχαιρώσει» κάποιος άγνωστος. Ο φόβος της επίθεσης με μαχαίρι δεν είναι μια φανταστική φοβία, αλλά αποτελεί εδώ και χρόνια ένα θλιβερό κομμάτι της καθημερινότητας, όπως επιβεβαίωσε τώρα η Ομοσπονδιακή Αστυνομία.
Σύμφωνα με την Bild am Sonntag, η οποία ανέλυσε τα στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας, μεταξύ Ιανουαρίου 2023 και Ιουνίου 2024 σημειώθηκαν όχι λιγότερες από 1.012 επιθέσεις με μαχαίρι σε γερμανικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Τρεις πόλεις ξεχωρίζουν ιδιαίτερα: Το Ανόβερο, η Φρανκφούρτη και το Αμβούργο, με πάνω από 40 τέτοιες παραβάσεις η καθεμία. Ωστόσο, ο κίνδυνος δεν απομακρύνεται κατά την επιβίβαση στο τρένο, εκτός αν έχει προηγηθεί σπρώξιμο στις ράγες, διότι τα μαχαίρια ανθούν και στα τρένα: το 2023 καταγράφηκαν 196 περιστατικά, ενώ το τρέχον έτος μέχρι τον Ιούνιο υπήρξαν ήδη 84 τέτοιες τρομακτικές περιπτώσεις.
Όπως συμβαίνει τόσο συχνά μετά τη δημοσίευση των στατιστικών στοιχείων της αστυνομίας και της εγκληματικότητας, οι πολιτικοί ξεπερνούν ο ένας τον άλλον στο να απαιτούν σκληρές συνέπειες. Ωστόσο, μια βιώσιμη λύση σπάνια ακούγεται. Σαν τους κράχτες της αγοράς, οι εκπρόσωποι του λαού κράζουν τις δηλώσεις τους στον Τύπο σε κάθε μικρόφωνο, ζητώντας τη νόμιμη μείωση του επιτρεπόμενου μήκους της λεπίδας ή τη γενική απαγόρευση των μαχαιριών στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα τρένα. Επιπλέον, η ομοσπονδιακή αστυνομία θα πρέπει να διενεργεί «απρόκλητους ελέγχους σε τσάντες και αποσκευές». Όλες αυτές είναι πολύ αξιόλογες προτάσεις, αλλά αποτυγχάνουν αφενός λόγω της σκοπιμότητάς τους και αφετέρου λόγω της βιωσιμότητας τέτοιων μέτρων.
Πρέπει να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της βίας με μαχαίρια
Οι απαγορεύσεις πρέπει να επιβληθούν μέσω ελέγχων, αλλά το προσωπικό της αστυνομίας δεν επαρκεί σε καμία περίπτωση γι’ αυτό. Δεν είναι βιώσιμο, καθώς είναι εντελώς μη ρεαλιστικό, διότι όποιος θέλει να βλάψει κάποιον θα το κάνει και με ένα σπασμένο μπουκάλι ή ένα κατσαβίδι. Ένας λαιμός μπορεί επίσης να κοπεί με ένα ξυράφι ή ένα αιχμηρό κομμάτι μέταλλο. Σχεδόν οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο, αν υπάρχει η απαραίτητη βιαιότητα και αποφασιστικότητα.
Το πρόβλημα επομένως δεν είναι το μαχαίρι, αλλά το άτομο που πραγματοποιεί τέτοιες επιθέσεις. Έχουμε μια αυξανόμενη ωμότητα και τάση για βία στους δρόμους μας, και οι απαγορεύσεις όπλων είναι καθαρά διακοσμητικές. Αντί να υπόσχεται προγράμματα δράσης για πολλοστή φορά, η ομοσπονδιακή υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ (SPD) θα πρέπει να αντιμετωπίσει το βασικό πρόβλημα, και αυτό είναι: η λαθρομετανάστευση. Περισσότεροι από τους μισούς υπόπτους που έχουν εντοπιστεί δεν έχουν γερμανικό διαβατήριο, αν και όλοι γνωρίζουμε τι αξίζει πλέον αυτό το χαρτί…
Αν θέλετε να αντιμετωπίσετε σοβαρά την κρίση των μαχαιριών στη Γερμανία, πρέπει να εξετάσετε τις αιτίες. Από πού πηγάζει το μίσος και ποια είναι τα κίνητρα πίσω από αυτή την κτηνώδη βία; Εκτός από τις ψυχολογικές διαταραχές, υπάρχουν επίσης ισλαμιστικά κίνητρα και μίσος για τη γερμανική κοινωνία. Καμία απαγόρευση μαχαιριών δεν θα βοηθήσει ενάντια σε αυτό.
Πηγή: Junge Freiheit
* Η δημοσιογράφος Λάιλα Μίρζο εργάζεται ως η πρώτη συριακής καταγωγής Κούρδη και μη Εβραία αρχισυντάκτρια της The Jewish Review (Jüdische Rundschau), μιας μεγάλης γερμανικής εβραϊκής εφημερίδας.
