Σε συνέντευξή του στον ενημερωτικό ιστότοπο REMIX, ο υφυπουργός εξωτερικών, υπεύθυνος για τις γερμανικές επανορθώσεις, Αρκάντιους Μούλαρτσικ, δήλωσε ότι την τελευταία πενταετία η πολωνική κυβέρνηση, με τη βοήθεια ενός επιτελείου 30 επιστημόνων, έχει συντάξει μία αναλυτική έκθεση, που υπεβλήθη στο γερμανικό ΥΠΕΞ από τον περασμένο Οκτώβριο, σύμφωνα με την οποία η χώρα του αξιώνει το ποσό του 1,4 τρισ ευρώ από τη Γερμανία, ως αποζημίωση για την γερμανική κατοχή της χώρας.
Αν και το αίτημα της πολωνικής κυβερνήσεως απερρίφθη επισήμως στις 2 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, ο κ. Μούλαρτσικ επεσήμανε, ότι μετά το πρώτο σοκ υπάρχει πλέον ένας ανοικτός διάλογος με την Γερμανία, για πρώτη φορά μετά το 1989, που η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία της.
Στο σχόλιο του δημοσιογράφου ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ευρώπη, ιδίως στη Δυτική Ευρώπη, είναι πεπεισμένοι ότι το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων έχει κλείσει εδώ και καιρό και συχνά εκπλήσσονται όταν Έλληνες ή Πολωνοί θέτουν το θέμα 80 χρόνια μετά τον πόλεμο», καθώς και στο ότι «η Γερμανία ισχυρίζεται ότι η Πολωνία έχει ήδη πληρωθεί τις επανορθώσεις και ότι παραιτήθηκε από κάθε περαιτέρω αξίωση το 1953», ο κ. Μούλαρτσικ απήντησε:
«Δυστυχώς, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος πήγε άσχημα για την Πολωνία. Πρώτα, η χώρα δέχθηκε επίθεση από τη Γερμανία και στη συνέχεια από τη Ρωσία. Η Πολωνία κατελήφθη για έξι χρόνια και στη συνέχεια, ως αποτέλεσμα της Διάσκεψης του Πότσνταμ, η Ρωσία κατέλαβε την Πολωνία για πάνω από 40 χρόνια μέχρι το 1989».
»Ως αποτέλεσμα, η Πολωνία όχι μόνο δεν έλαβε πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία, αλλά μετά τον πόλεμο έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη Σοβιετική Ρωσία και ήταν μια χώρα πολιτικά και οικονομικά υποταγμένη στη Σοβιετική Ένωση».
Και συμπλήρωσε, ότι:
«Τα ζητήματα αυτά δεν διευθετήθηκαν ποτέ στην πραγματικότητα στις πολωνογερμανικές σχέσεις. Καμία διμερής πολωνογερμανική συμφωνία ή συνθήκη ειρήνης δεν υπογράφηκε, αν και η Γερμανία υπέγραψε τέτοιες συμφωνίες με άλλες χώρες τη δεκαετία του 1950 και του 1960. Μπορεί να ειπωθεί ότι η γερμανική διπλωματία ελίχθηκε έξυπνα για να αποφύγει την επίλυση του ζητήματος μετά τη λήξη του πολέμου».
Η Ελλάδα τι κάνει;
Κι ενώ το γεγονός ότι η Ελλάδα δικαιούται να προβάλλει αξιώσεις για τη Γερμανική Κατοχή, αλλά και το κατοχικό δάνειο, συζητάται ακόμα και στην Πολωνία, στην Ελλάδα το θέμα αυτό, το οποίο ανακινήθηκε από το κυβερνών κόμμα, επί κυβερνήσεως Σαμαρά, έχει μπει βαθειά μέσα στα συρτάρια του ΥΠΕΞ, ενδεχομένως στο πιο βαθύ υπόγειό του.
Οι μόνες φορές που η ηγεσία της χώρας θυμάται τις γερμανικές αποζημιώσεις είναι κατά τη διάρκεια των μνημοσύνων σε Καλάβρυτα και Δίστομο. Όταν ο πρ. Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας είχε ερωτηθεί στη Βαρσοβία από δημοσιογράφο για τις πολεμικές αποζημιώσεις, εκείνος είχε μάλλον αιφνιδιαστεί, δηλώνοντας ότι «…το θέμα αυτό παραμένει ανοιχτό».
Μάταια αναζητήσαμε κάποιο ειδικό γραφείο – δε μιλάμε για υφυπουργείο – που να επιλαμβάνεται και να παρακολουθεί επισήμως το ζήτημα αυτό στο οργανόγραμμα του Υπουργείου Εξωτερικών. Η Βουλή των Ελλήνων, πέραν της συγκροτήσεως μίας σχετικής Επιτροπής το 2015, δεν έχει ποτέ από τότε συζητήσει για το θέμα.
Ως φαίνεται, στον ελληνικό πολιτικό ορίζοντα κυριαρχεί ο γνωστός «ορθολογισμός» που κατατάσσει τους ομιλούντες για αυτό στους «ψεκ», ενώ υπαγορεύει να «μην ενοχλήσουμε την πατρίδα της φίλης μας, της Ούρσουλα και δεν ξαναδεχθεί να κάνει διακοπές στο εξοχικό μας…»
