Η αναπληρώτρια υπουργός Οικογένειας, Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής της Πολωνίας και κυβερνητική εκπρόσωπος για την δημογραφική πολιτική, Μπάρμπαρα Σότσα παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην ιστοσελίδα EuropeanConservative και τον δημοσιογράφο Álvaro Peñas την οποία το Νewsfire θεώρησε απαραίτητο να μεταφράσει στην γλώσσα μας.
Σε αυτή την συνέντευξη η κ. Σότσα, αναφέρεται στα μέτρα που παίρνει η Πολωνία για να αντιμετωπίσει το σημαντικό δημογραφικό της πρόβλημα τα οποία δίνουν έμφαση στην δυνατότητα των μητέρων να παραμείνουν παραπάνω στο σπίτι με τα παιδιά τους, αντί να τα παρατούν σε παιδικούς σταθμούς, ενισχύοντας το εισοδημά τους. Έτσι, σύμφωνα με την ίδια, η Πολωνία κατάφερε να μην έχει μείωση στον αριθμό γεννήσεων, ενώ αυξάνονται οι πολυτεκνικές οικογένειες. Πολιτική εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή που εφαρμόζεται στην χώρα μας.
Ταυτόχρονα ως εξίσου σημαντικό τίθεται το ζήτημα της ασφάλειας, που στην χώρα μας δεν συνδέεται καθόλου με το δημογραφικό. Όσον αφορά στην μετανάστευση η κ. Σότσα είναι ξεκάθαρη: Οι λαθρομετανάστες δεν μπορούν να ενσωματωθούν και δεν αποτελούν κάποιου είδους λύση αλλά μόνομν πρόβλημα.
Ολόκληρη η συνέντευξη
Πόσο σημαντική είναι η οικογενειακή πολιτική για την πολωνική κυβέρνηση;
Η κοινωνική πολιτική έχει αλλάξει πολύ από τότε που ο συνασπισμός της Ενωμένης Δεξιάς ήρθε στην εξουσία πριν από οκτώ χρόνια με επικεφαλής το Νόμο και Δικαιοσύνη (PiS). Την αποκαλούμε το DNA της κυβέρνησής μας. Είναι πολύ σημαντική για εμάς, διότι πριν η κατάσταση των οικογενειών στην Πολωνία ήταν πολύ κακή. Όταν κοιτάζετε τις στατιστικές της Eurostat, ήμασταν στην τελευταία θέση στην παιδική φτώχεια και στον αποκλεισμό των παιδιών, κάτι που συνέβαινε όχι μόνο σε οικογένειες ανέργων, αλλά και σε περιπτώσεις όπου και οι δύο σύζυγοι εργάζονταν. Έτσι, η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη λόγω της υψηλής ανεργίας και των χαμηλών μισθών. Τώρα, αν κοιτάξουμε τις στατιστικές, βλέπουμε ότι η Πολωνία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με τη χαμηλότερη παιδική φτώχεια.
Από την άλλη πλευρά, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, έχουμε μια μεγάλη δημογραφική πρόκληση. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για το μέλλον μας και έχουμε προετοιμάσει μια στρατηγική μετά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής μας, μια στρατηγική για τα επόμενα είκοσι χρόνια για να αλλάξουμε -ή να επηρεάσουμε την αλλαγή του ποσοστού γεννήσεων. Ο κύριος στόχος μας είναι να κάνουμε την Πολωνία το καλύτερο μέρος για τις οικογένειες. Δεν πρόκειται μόνο για τη βελτίωση της ασφάλειας και της οικονομικής στήριξης των οικογενειών, όπως κάναμε με το σχέδιο 500+ -το οποίο από τον Ιανουάριο θα αυξηθεί κατά 60% και θα γίνει 800+- αλλά για τη βελτίωση όλων των πτυχών της ζωής που επηρεάζουν τις συνθήκες για τις οικογένειες: πολιτικές στέγασης, σταθερότητα και ευελιξία της αγοράς εργασίας. Επιπλέον, η πολωνική κοινωνία εργάζεται πολύ σκληρά- έχουμε ένα από τα πιο σκληρά εργαζόμενα έθνη στην Ευρώπη. Έχουμε πολλές υπερωρίες και αυτό είναι κάτι που δεν βοηθάει. Η προσωπική μου πρόκληση είναι να επηρεάσω την αγορά εργασίας ώστε να μπορέσω να προσφέρω εργασία μερικής απασχόλησης, η οποία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην Πολωνία και τις γύρω χώρες ως αποτέλεσμα της κομμουνιστικής εποχής, όπου δεν υπήρχε ευελιξία. Τώρα αυτό αλλάζει, και είναι επίσης απαραίτητο να εργαστούμε για την κοινωνική αποδοχή, διαφορετικά λιγότερες γυναίκες θα αποφασίσουν να κάνουν παιδιά -χωρίς να ξεχνάμε ότι η πολιτική του ποσοστού γεννήσεων σχετίζεται με τις φορολογικές πολιτικές, τη συνεργασία με τους δήμους και τη στήριξη των φιλο-οικογενειακών ΜΚΟ.
Στρατηγική 20 ετών
Μιλάτε για μια στρατηγική 20 ετών, δεδομένου ότι η δημογραφική αλλαγή είναι πάντα ένας μακροπρόθεσμος στόχος. Αλλά είστε ικανοποιημένοι με όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα;
Ναι και όχι. Πρόκειται για μια επανάσταση, και έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε – ίσως όχι με την έννοια της οικονομικής στήριξης, αλλά πρέπει να εστιάσουμε στα τρία πρώτα χρόνια του παιδιού, όταν δηλαδή εμφανίζεται το εισοδηματικό χάσμα, καθώς λήγουν οι άδειες μητρότητας και οι γονικές άδειες. Και υπάρχει η πρόκληση του συνδυασμού της επιστροφής στην εργασία με τη φροντίδα των παιδιών, καθώς και μια άλλη επανάσταση όσον αφορά τον αριθμό των παιδικών σταθμών, ο οποίος εξακολουθεί να μην είναι αρκετός. Και -αυτό που είναι πιο σημαντικό για μένα- δεν θέλουμε να αναγκάσουμε τις γυναίκες να επιστρέψουν στην εργασία τους πολύ γρήγορα και να αφήσουν τα παιδιά στον παιδικό σταθμό, διότι γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος των πολωνικών οικογενειών προτιμά να παρατείνει τον χρόνο με τα παιδιά τους.
Τα αποτελέσματα του προγράμματος 500+ είναι ορατά από διάφορες οπτικές γωνίες. Σε δημογραφικό επίπεδο, ο αριθμός των γεννήσεων δεν μειώθηκε όπως αναμενόταν και αυτό μας έσωσε από το να βρεθούμε σε χειρότερη κατάσταση. Το πρόγραμμα επέτρεψε επίσης στα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά νωρίτερα και, ταυτόχρονα, τα ενθάρρυνε να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά, οπότε βλέπουμε περισσότερες οικογένειες με τέσσερα ή πέντε παιδιά. Δίνουμε τη δυνατότητα στους νέους που ονειρεύονται να κάνουν πολλά παιδιά να το πραγματοποιήσουν, πράγμα που είναι πολύ ικανοποιητικό- και μια άλλη θετική πτυχή είναι ότι βοήθησε τις γυναίκες να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση και να πάρουν καλύτερους μισθούς. Τα τελευταία οκτώ χρόνια, για μια γυναίκα με δύο παιδιά, το εισόδημα έχει σχεδόν τριπλασιαστεί. Πρόκειται για τεράστια διαφορά.
Δημήτρης Νατσιός για δημογραφική κρίση: Κίνδυνος ιστορικού αφανισμού
Οι πολιτικές της Πολωνίας
Όταν ξεκινήσατε αυτό το πρόγραμμα, είχατε την υποστήριξη άλλων κομμάτων; Είναι η αντιπολίτευση υπέρ των πολιτικών γέννησης;
Η απάντηση εξαρτάται από τη στιγμή. Όταν παρουσιάσαμε την ιδέα στην προεκλογική εκστρατεία πριν από οκτώ χρόνια, η Platforma αντιτάχθηκε σε αυτήν, επειδή είπε ότι δεν υπήρχαν χρήματα γι’ αυτό και ότι θα έκανε τις γυναίκες να εγκαταλείψουν την αγορά εργασίας. Αυτό που συνέβη ήταν ακριβώς το αντίθετο και βλέπουμε ότι η εργασία των γυναικών έχει αυξηθεί. Τώρα, στη μέση της προεκλογικής εκστρατείας, κανείς δεν τολμά να πει ότι θέλει να σταματήσει αυτό το πρόγραμμα γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα έχανε μεγάλη υποστήριξη. Αλλά η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε διάφορα κόμματα να αρνούνται να δεσμευτούν για τη διατήρηση αυτών των πολιτικών. Βέβαια, μας είναι σαφές ότι, αν χάσουμε τις εκλογές, οι κοινωνικές και φιλοοικογενειακές πολιτικές θα ακυρωθούν. Κατά τη γνώμη μου, πιστεύω ότι όταν κάποιοι ηγέτες της αντιπολίτευσης μιλούν για σπατάλη χρημάτων, δεν έχουν ιδέα τι σημαίνουν αυτές οι πολιτικές.
Πρόεδρος Σερβίας: Η δημογραφική πολιτική της Ουγγαρίας το προτυπό μας
Ίσως επειδή δεν σκέφτονται πώς θα είναι η Πολωνία στο μέλλον, αλλά μόνο πώς θα κερδίσουν τις εκλογές.
Ναι, δεν έχουν κανένα όραμα. Εμείς έχουμε ένα πολύ σαφές όραμα: θέλουμε να κάνουμε την Πολωνία το καλύτερο μέρος για τις οικογένειες από όλες τις απόψεις. Και αυτό, φυσικά, περιλαμβάνει την ασφάλεια. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι έχουμε τη Ρωσία πολύ κοντά στα σύνορά μας, ειδικά τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να προστατεύσουμε τα ανατολικά μας σύνορα, τα οποία είναι επίσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενώ η αντιπολίτευση θέλει να γκρεμίσει το τείχος που έχουμε χτίσει στα σύνορα με τη Λευκορωσία. Και από την άλλη πλευρά, έχουμε το μεταναστευτικό πακέτο που προωθήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο οποίο άσκησε βέτο ο πρωθυπουργός μας Μοραβιέτσκι στη Γρενάδα. Είναι πολύ σαφές για εμάς ότι αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος για την Ευρώπη, ένα λάθος που δεν θέλουμε να αντιγράψουμε και που θα δημιουργήσει μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για τους Ευρωπαίους πολίτες. Είναι ένα πρόβλημα που δεν έχουμε στην Πολωνία και που δεν θέλουμε να έχουμε στο μέλλον. Πρέπει να λύσουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα με διαφορετικό τρόπο, μη επιτρέποντας στους παράνομους μετανάστες να εισέλθουν στην Ευρώπη.
Η Πολωνία αντιμετώπισε μια άνευ προηγουμένου εισροή προσφύγων λόγω της ρωσικής εισβολής. Πώς διαχειριστήκατε αυτή την κρίση;
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ουκρανοί στην Πολωνία, οι οποίοι εργάζονται και πληρώνουν φόρους και επηρεάζουν θετικά την οικονομία μας. Πριν από τη ρωσική επίθεση, υπήρχαν ήδη πολλοί Ουκρανοί που εργάζονταν στην Πολωνία -κυρίως άνδρες- και τώρα έχουμε κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ως χώρα, ως κοινωνία, καταλαβαίνουμε πολύ καλά πώς είναι να δέχεσαι επίθεση από τη Ρωσία, διότι είναι επίσης μέρος της ιστορίας μας. Και νομίζω ότι αυτή η αλληλεγγύη προς τις Ουκρανές γυναίκες και τα παιδιά -και αυτό είναι κάτι που θέλω να τονίσω γιατί δεν αφορά νέους άνδρες που εγκατέλειψαν την Ουκρανία για να μην πολεμήσουν- ήταν μια κοινή προσπάθεια όλων: της κεντρικής κυβέρνησης, των δήμων, των ΜΚΟ, και των πολιτών που φιλοξένησαν πρόσφυγες στα σπίτια τους κ.λπ. Πρόκειται για πρόσφυγες και η κατάσταση αυτή δεν έχει καμία σχέση με παράνομους μετανάστες. Οι άνθρωποι που φτάνουν τώρα στη Λαμπεντούζα, στην Ιταλία, δεν ανήκουν στον πολιτισμό μας και δεν είναι δυνατόν να αφομοιωθούν. Η αφομοίωση είναι μια ουτοπική ιδέα. Όπως έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, απλά δεν συμβαίνει. Και το βλέπουμε και τώρα, σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις όπου γιορτάζεται η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Το να επιτρέπεται η παράνομη μετανάστευση δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αλλά δημιουργεί πολλά περισσότερα. Γι’ αυτό πρέπει να τους βοηθήσουμε στις χώρες καταγωγής τους και να μην τους αφήσουμε να κάνουν ένα τόσο επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη.
