Mε την μετεωρική άνοδο του Στέφανου Κασσελάκη, ο ρόλος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ στην ελληνική πολιτική σκηνή μπορεί να έγινε εμφανής στους πάντες, αλλά όλο αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο.
Εδώ και αρκετά χρόνια (και ιδίως μετά την έξοδο από τα μνημόνια και την συνεπακόλουθη εξασθένιση της γερμανικής επιρροής καθώς και μετά την εκλογή του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ) οι εγχώριες ελίτ λειτουργούν απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα σαν το παράρτημα των Δημοκρατικών στην Ελλάδα: όλα τα μεγάλα ελληνικά κόμματα ακολουθούν πιστά τις φιλελέφτ πολιτικές των Δημοκρατικών και διαφέρουν μεταξύ τους όσο διαφέρουν και οι συνιστώσες του Δημοκρατικού Κόμματος (αλησμόνητη μου έχει μείνει η παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης της αυτοβιογραφίας του Μπάρακ Ομπάμα με τη συμμετοχή τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και του Αλέξη Τσίπρα), τα κανάλια και οι εφημερίδες μας αντιγράφουν τα ρεπορτάζ και τις απόψεις των μεγάλων Δημοκρατικών ΜΜΕ ενώ οι διανοούμενοί μας παπαγαλίζουν τις φιλελέφτ ιδεοληψίες των Αμερικάνων συναδέλφων τους που πρόσκεινται στο χώρο του Δημοκρατικού Κόμματος. Και φυσικά μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπάιντεν και την εκ νέου ταύτιση του κόμματος του με το επίσημο αμερικάνικο κράτος (με το ανεπίσημο βαθύ αμερικάνικο κράτος ήταν πάντα ταυτισμένοι), το Δημοκρατικό Κόμμα, αυτό το μεταμοντέρνο ΚΚΣΕ του διεθνούς φιλελεφτερισμού, έχει τη δυνατότητα να προωθεί στην χώρα μας τους εκλεκτούς του. Όχι με το brutal τρόπο του KKΣΕ αλλά πιο βελούδινα, πιο έξυπνα και γι’ αυτό πιο αποτελεσματικά.
Ακόμη όμως και αν ο Κασσελάκης δεν εκλεγεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μικρό το κακό για το Δημοκρατικό Κόμμα : είτε με την Αχτσιόγλου, είτε με τον Μητσοτάκη η χώρα μας θα συνεχίσει να ακολουθεί πιστά την ατζέντα και τις πολιτικές των Δημοκρατικών, όσο παλαβές και επιβλαβείς για τα εθνικά μας συμφέροντα και αν είναι : κρατικοδίαιτος επιδοματικός καπιταλισμός, “πράσινη” ανάπτυξη, κλιματική υστερία, “ανθρωπιστικοί” πόλεμοι, woke ορθοδοξία, “Refugees Welcome“, υγειονομικός φασισμός. Και για όποιον δεν το έχει καταλάβει ακόμη, πολιτικός πλουραλισμός στην Ελλάδα σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να διαλέξουμε μεταξύ δύο ή τριών, σχεδόν όμοιων, εκδοχών του φιλελεφτ αφηγήματος όπως αυτό διαμορφώνεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Όλα τα υπόλοιπα, οι κοκορομαχίες και οι καβγάδες στο κοινοβούλιο και στα τηλεοπτικά παράθυρα , είναι απλά για τους αφελείς.
