Η Ουκρανία φέρεται να απέρριψε μια παρτίδα γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard 1 – με την αιτιολογία ότι είναι τεχνικά ελαττωματικά και ότι οι Ουκρανοί μηχανικοί δεν έχουν τις δεξιότητες και την εκπαίδευση για να τα επιδιορθώσουν.
Ντροπιαστικό για τη Γερμανία, αυτή είναι η δεύτερη φορά που η Ουκρανία γυρνάει την πλάτη της σε μια παράδοση γερμανικών τεθωρακισμένων. Όταν έφτασαν στην Ουκρανία τα πρώτα δέκα άρματα μάχης – η προκεχωρημένη φρουρά από τα συνολικά 110 Leopard 1 που το Βερολίνο συμφώνησε να προμηθεύσει στο Κίεβο – κρίθηκαν και αυτά ακατάλληλα για ανάπτυξη στην πρώτη γραμμή, παρά την απελπιστική ανάγκη για θωράκιση για να διαρρήξουν τις αμυντικές γραμμές της Ρωσίας, που αντιστέκονται στην περίφημη αντεπίθεση της Ουκρανίας που χτυπάει νότια προς την Αζοφική Θάλασσα.
Οι Γερμανοί μηχανικοί που επιθεώρησαν την τελευταία παρτίδα των Leopard που προορίζονταν για την Ουκρανία στην Πολωνία συμφώνησαν ότι χρειάζονται περαιτέρω εργασίες προτού να είναι κατάλληλα για ενεργό υπηρεσία. Αλλά ενώ το Κίεβο έχει εκπαιδεύσει στρατιώτες για να επανδρώσουν τα άρματα, δεν έχουν τα εφεδρικά πληρώματα για τη συντήρησή τους.
Οι αντιληπτές αλλά απροσδιόριστες ελλείψεις των Leopards εγείρουν σοβαρά ερωτήματα στο Βερολίνο, το οποίο μάλλον απρόθυμα συμφώνησε να στείλει τα άρματα μάχης του στην Ουκρανία. Η απόφαση είχε έρθει μόνο μετά από πολλές συζητήσεις γεμάτες άγχος σχετικά με τη σοφία και την ηθική της ανάπτυξης των αρμάτων μάχης σε ένα μέρος όπου τα γερμανικά Panzer είχαν δράσει για τελευταία φορά το 1941 κατά την εισβολή του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση.
Πριν από ογδόντα πέντε χρόνια, τα γερμανικά τανκς ήταν ο τρόμος του κόσμου όταν πρωτοστάτησαν στην κατάκτηση της Πολωνίας και της Δυτικής Ευρώπης από τους Ναζί χρησιμοποιώντας την τακτική του Blitzkrieg για να διαπεράσουν με μπουλντόζες τις σταθερές άμυνες, αφήνοντας το προελαύνον πεζικό να σκουπίζει στο πέρασμά τους. Αν και η Βρετανία ήταν αυτή που εφηύρε τα σύγχρονα άρματα μάχης στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο στρατός απέτυχε να αναπτύξει τα άρματα μάχης μετά τον πόλεμο και αφέθηκε στη ναζιστική Γερμανία, υπό στρατηγούς όπως ο Ρόμμελ και ο Γκουντέριαν, να σφυρηλατήσει τα τεθωρακισμένα της σε όπλο που θα κέρδιζε τον πόλεμο.
Η γερμανική σχεδίαση αρμάτων κορυφώθηκε με την ανάπτυξη του διάσημου και φοβερού Tiger 1 – ενός βαρέως άρματος, με θωράκιση πάχους 100 χιλιοστών που έδινε τεράστια δύναμη με το 88άρι πυροβόλο του. Έσπειρε το φόβο όπου κι αν αναπτύχθηκε, από τις ερήμους της Βορείου Αφρικής μέχρι τις στέπες της Ρωσίας και της Ουκρανίας και το Μποκάζ της Νορμανδίας. Κατά ειρωνικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα σύγκρουση, το Τίγκερ συνάντησε τον αντάξιό του στο σοβιετικό άρμα T34: ένα μη εξελιγμένο αλλά σκληρό άρμα εργασίας, σχεδιασμένο να αντιμετωπίζει τα πιο δύσβατα εδάφη, όπου το βαρύ Τίγκερ ήταν επιρρεπές να σπάσει ή να κολλήσει.
Εάν οι Ουκρανοί δεν διαθέτουν το σύνολο των δεξιοτήτων και το προσωπικό που απαιτείται για το χειρισμό του Leopard 1, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν ακόμη πιο σοβαρά προβλήματα στο χειρισμό του πιο προηγμένου Leopard 2.
Αυτό εγείρει το ερώτημα, αν ο σχεδιασμός και η κατασκευή των γερμανικών αρμάτων έχουν γίνει υπερβολικά περίπλοκα και εξελιγμένα για το καλό τους. Καθώς η αντεπίθεση της Ουκρανίας επιβραδύνεται έως και σταματά εν μέσω της επιδείνωσης του φθινοπωρινού καιρού, φαίνεται ότι τα τευτονικά άρματα μάχης δε θα έρθουν σύντομα για τη διάσωση.
του δημοσιογράφου και ιστορικού
Νάιτζελ Τζόουνς
από το περιοδικό The Spectator
