Eίμαι ξαπλωμένος στον καναπέ μου, έχω ανοίξει ένα μπουκάλι ουίσκι, έχω βάλει τα πόδια μου στο τραπέζι, έχω ανάψει ένα πούρο και έχω αρχίσει να ξύνω αργά το κεφάλι μου και νομίζω ότι είμαι έτοιμος να ξεκινήσω την ανασκόπηση του έτους 2023. Αχ, η επίπονη, άδικη και επικίνδυνη ζωή ενός δημοσιογράφου.
Ο ΟΗΕ ονόμασε το 2023 «Έτος Διαλόγου ως Εγγύηση της Ειρήνης» και, για να το γιορτάσουμε, συνεχίσαμε έναν πόλεμο και ξεκινήσαμε έναν άλλο. Το Φεβρουάριο του 2022, ο Πούτιν το παράκανε με τη βόντκα και αποφάσισε να ριχτεί στην Ουκρανία, και μπορεί να το μετανιώνει ακόμα. Ήταν ένας συγκινητικός πόλεμος, γιατί οι εφημερίδες δεν μιλούσαν για τίποτε άλλο και όλοι ανέβαζαν την ουκρανική σημαία στα κοινωνικά τους δίκτυα για δύο εβδομάδες- μετά όλοι προχωρήσαμε σε άλλες πιο σημαντικές δουλειές, όπως να δούμε τι θα φάμε για βραδινό, να επιλέξουμε προορισμό διακοπών ή να χαϊδέψουμε τη γάτα (για όσους έχουν).
Και προς το τέλος του τρέχοντος έτους, καθώς το ουκρανικό αίμα δεν προσέλκυε πλέον το κοινό της prime time, οι τρομοκράτες της Χαμάς αποφάσισαν να οργανώσουν μια αηδιαστική σφαγή εναντίον του Ισραήλ, δίνοντας αφορμή για μια άλλη σύγκρουση, η οποία στην πραγματικότητα είναι ακριβώς η ίδια όπως πάντα: η μόνη δημοκρατία στην περιοχή εναντίον μιας από τις πολλές τρομοκρατικές ομάδες στην περιοχή. Το Ισραήλ υποστηρίζεται από ένα μικρό μέρος της συντηρητικής Δύσης, ενώ οι τρομοκράτες υποστηρίζονται σχεδόν από το σύνολο της παγκόσμιας αριστεράς, από άλλες τρομοκρατικές ομάδες και σχεδόν από όλους τους μουσουλμάνους.
Η αλήθεια είναι ότι τίποτα καλό δε θα μπορούσε να αναμένεται από μια χρονιά που ξεκίνησε με τον θάνατο και την κηδεία του μεγάλου Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’.
Εκτός από τους συνήθεις πολέμους, τις καταστροφές και τις αυξήσεις φόρων, το 2023 συνέβησαν και άλλα πράγματα. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι καταφέραμε να γιορτάσουμε την άφιξη του νέου έτους χωρίς μάσκες και ότι κάποιοι από εμάς βγήκαν για πάρτι και δεν έχουν βρει ακόμα το δρόμο για το σπίτι τους. Τις πρώτες ημέρες βγήκαμε έξω πίνοντας για να γιορτάσουμε το νέο έτος χωρίς περιορισμούς, αλλά σύντομα βγήκαμε έξω πίνοντας για να ξεχάσουμε ότι ο Λούλα ντα Σίλβα μόλις είχε αναλάβει ξανά την εξουσία στη Βραζιλία. Το καλό με το 2023 είναι ότι κάθε μέρα μας έδινε μια διαφορετική δικαιολογία για να πιούμε.
Από όλες τις εκλογές που διεξήχθησαν φέτος, η πιο συναρπαστική, λόγω των απροσδόκητων αποτελεσμάτων, είναι αυτή της Κίνας. Τον Μάρτιο, στις προεδρικές εκλογές, το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο αποφάσισε ομόφωνα να εκλέξει πρόεδρο τον Σι Τζινπίνγκ. Απίστευτο! Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό οφειλόταν στην εξαιρετική εκστρατεία του για τις εκλογικές εκτελέσεις.
Λίγο αργότερα, ο Έλον Μασκ εκτόξευσε τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο πύραυλο που έχει κατασκευαστεί ποτέ, το Starship της SpaceX – εξερράγη μετά από τέσσερα λεπτά. Ουάου. Και πάλι.
Περίπου την ίδια εποχή, ο ΠΟΥ ανακοίνωσε το τέλος της παγκόσμιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης για την υγεία λόγω του κοροναϊού, και κανείς δεν τους έδωσε σημασία, επειδή κανείς δεν θυμόταν ότι βρισκόμασταν ακόμα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία, ή τι στο διάολο ήταν ο κοροναϊός, ή ακόμα και τι στο διάολο σημαίνει το ακρωνύμιο ΠΟΥ.
Στις 27 Μαΐου, έγιναν εκλογές στη Μαυριτανία, και το κόμμα του Ελ Ινσάφ κέρδισε, και σκέφτομαι το ίδιο με εσάς: Ποιος δίνει δεκάρα;
Από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, υπήρξε πλήθος σιδηροδρομικών ατυχημάτων, τεράστιες πυρκαγιές, φυσικές καταστροφές και τρομερά συμβάντα, για τα οποία δεν μπορεί να κατηγορηθεί σχεδόν κανείς, αλλά τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα πολλούς θανάτους εδώ και εκεί. Αυτή είναι η δημοσιογραφία, φίλοι μου.
Και όσον αφορά το υπόλοιπο της χρονιάς, τα ίδια όπως πάντα: Επιθέσεις τζιχαντιστών κάθε εβδομάδα στην Ευρώπη, ο γουοκεϊσμός (wokeism) που προσπαθεί να βιάσει την παραδοσιακή αμερικανική κουλτούρα, ένα μάτσο ηλίθιοι που ποντικολογούν ανοησίες από έγκριτα πανεπιστήμια, δημοσιογράφοι που λένε ψέματα για τον Τραμπ, ο Τζο Μπάιντεν που κυκλοφορεί μπερδεμένος σε διάφορα σενάρια και αλαλάζει ανοησίες, οι Βρυξέλλες που ανησυχούν πολύ ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι αρκετά σοσιαλδημοκρατική, ο Χάντερ Μπάιντεν που πίνει το προτελευταίο ποτό, βίαιες διαδηλώσεις οπουδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, και ένα μάτσο δισεκατομμυριούχοι γκουρού της αποκάλυψης που κάνουν πονήματα από τα ιδιωτικά τους τζετ για τους ακραίους κινδύνους της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Α, και το καλύτερο μέρος: Ο Χαβιέρ Μιλέι κέρδισε.
Μπορεί να σας διαφεύγουν κάποια πράγματα από αυτή τη σύνοψη της χρονιάς. Μπορείτε να τα προσθέσετε στα σχόλια, τα οποία διαβάζω πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον. Αλλά είναι αργά, έχω φίλους που με περιμένουν να κάνω μια πρόποση, μου έχει τελειώσει το ουίσκι και συζητούσα με τη γάτα μου για το 2023 όταν θυμήθηκα ότι στην πραγματικότητα δεν έχω γάτα.
Ελπίζω ότι προσωπικά ήταν μια υπέροχη χρονιά για εσάς. Και αν όχι, μη φοβάστε: Έχω ένα καλό προαίσθημα για το 2024 (λόγω του ιστορικού των προβλέψεών μου, σας συνιστώ να προμηθευτείτε ένα σετ προστασίας από πυρηνική έκρηξη).
Ίτσου Ντίαζ*
Πηγή: American Spectator
* Ο Ίτσου Ντίαζ είναι Ισπανός δημοσιογράφος, πολιτικός σατιριστής και συγγραφέας. Έχει γράψει 10 βιβλία για ποικίλα θέματα, όπως η πολιτική, η μουσική και οι έξυπνες συσκευές. Συνεργάζεται με τις εφημερίδες The Daily Beast, The Daily Caller, National Review, American Conservative και Diario Las Américas στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και με αρθρογραφία σε διάφορα ισπανικά περιοδικά και εφημερίδες. Υπήρξε επίσης σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ισπανίας.
