Λοιπόν, ήταν ένας Σκωτσέζος υπουργός, ο Χάμζα Γιούσαφ, ο οποίος ξεκίνησε τη συζήτηση χθες. Υποστηρίζει ότι πρέπει να πάρουμε ανθρώπους, ίσως πολλούς ανθρώπους, από τη Γάζα.
-
- Άρθρο του Νάιτζελ Φάρατζ
Τώρα ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Από το 2016 έχουμε δεχτεί πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Μισό εκατομμύριο ανθρώπους ως πρόσφυγες.
Μας έχουν πει ότι όλα αυτά οφείλονται σε εξαιρετικές περιστάσεις στο Χονγκ Κονγκ, στη Συρία, στο Αφγανιστάν και φυσικά πιο πρόσφατα στην Ουκρανία. Οι αριθμοί είναι τόσο υψηλοί διότι προκύπτουν από εξαιρετικές καταστάσεις. Αλλά, εδώ έρχεται μια ακόμη εξαίρεση.
Και ξέρετε κάτι; Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες λέει ότι υπάρχουν 80 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες, οι οποίοι δυνητικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πρόσφυγες.
Θα έλεγα το επιχείρημα ότι αν προσθέσετε σε αυτό τις ορδές των νέων ανδρών που διασχίζουν τη Μάγχη, τους οποίους πρέπει να φιλοξενήσουμε σε 400 ξενοδοχεία, σε ιδιωτικές κατοικίες και τώρα φυσικά πίσω στις φορτηγίδες στο Ντόρσετ, ότι απλά δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Από πλευράς αριθμών θα πρέπει να πούμε αρκετά.
Αυτό που βρίσκω ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι η αντίδραση των ανθρώπων που είναι γείτονες της Γάζας. Για παράδειγμα, πάρτε αυτό που είπε ο Αιγύπτιος Πρόεδρος χθες:
Για το λόγο αυτό συνέχισε λέγοντας ότι «ο αιγυπτιακός λαός θα βγει και θα διαμαρτυρηθεί κατά εκατομμύρια, αν κληθεί να το κάνει». Έτσι, η Αίγυπτος δε θα δεχτεί πρόσφυγες από τη Γάζα, ο βασιλιάς Αμπντάλα ο Δεύτερος της Ιορδανίας δήλωσε:
Ιορδανία: Δεν θα δεχτούμε Παλαιστίνιους. Καιρίδης: Δεχόμαστε εμείς!
Και ας θυμηθούμε, ας θυμηθούμε, ότι η Σαουδική Αραβία δεν πήρε ούτε έναν πρόσφυγα από τη Συρία, επειδή ανησυχούσε ότι θα επηρεάσει την κουλτούρα τους και την ασφάλειά τους στη Σαουδική Αραβία. Αυτά είναι λόγια που ίσως θα έπρεπε να ακούσουμε.
Και φυσικά είχαμε κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας, αυτές τις πορείες που πραγματοποιήθηκαν στο Λονδίνο, στο Μπέλφαστ, στο Μπέρμιγχαμ, στο Εδιμβούργο, στο Μάντσεστερ. Πορείες, στις οποίες άνθρωποι που ζουν μέσα στις κοινότητές μας, αλλά έχουν διαφορετικές αξίες από εκείνες του πιο μόνιμου πληθυσμού, βγήκαν, σε ορισμένες περιπτώσεις γιορτάζοντας ανοιχτά τις τρομοκρατικές θηριωδίες.
Τώρα θα σας δώσω μερικά στατιστικά στοιχεία από τη Δανία που είναι πολύ σοκαριστικά. Το 1992, η Δανία έδωσε καταφύγιο σε 321 Παλαιστίνιους. Μέχρι το 2019, η κυβέρνηση παρήγαγε αποτελέσματα για το τι τους είχε συμβεί.
Το 64% όσων είχαν λάβει καταφύγιο είχαν αποκτήσει ποινικό μητρώο. Το 34% των παιδιών τους είχαν αποκτήσει ποινικό μητρώο. Και να θυμάστε ότι πολλά από τα παιδιά δεν είχαν ακόμη μεγαλώσει και η συντριπτική πλειοψηφία ζούσε από την κοινωνική πρόνοια.
Αυτή η συγκεκριμένη εισροή προσφύγων που πήγε στη Δανία αποδείχθηκε λάθος και πλήρης καταστροφή, και αυτό πριν η Χαμάς πάρει πραγματικά μπρος.
Θα ρωτούσα τον Χάμζα Γιούσαφ και όποιον πιστεύει ότι πρέπει να πάρουμε μεγάλο αριθμό ανθρώπων από τη Γάζα, γιατί στο καλό θα πρέπει να διακινδυνεύσουμε την εθνική μας ασφάλεια; Ειλικρινά, δεν έχει νόημα.
Είχαμε ένα ιστορικό αιώνων στο να βοηθάμε ανθρώπους που βρίσκονταν σε δύσκολη θέση. Αλλά λέω ότι προς το παρόν, αρκετά είναι αρκετά. Και το λέω αυτό την ίδια μέρα που ο τσάρος της ενσωμάτωσης της κυβέρνησης, ο οποίος είναι ανεξάρτητος από το Υπουργείο Εσωτερικών, είπε ότι λόγω της μαζικής ενσωμάτωσης έχουμε σοβαρά προβλήματα με την ενσωμάτωση στη χώρα μας.
Θα πρέπει λοιπόν να πάρουμε ανθρώπους από τη Γάζα; Η απάντησή μου είναι όχι.
