Ευρώπη. Την τελευταία φορά που ο στρατιωτικός κεϋνσιανισμός ήταν ξανά στη μόδα, είχαμε φτάσει σε έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτή τη φορά ο ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός αποσκοπεί κυρίως στην αναδιάρθρωση της προβληματικής οικονομίας της.
Οι υποστηρικτές του αποφάσισαν ότι η άμυνα είναι καλύτερη εστίαση για την οικονομική αναγέννηση από το να επενδύουν σε άχρηστη τεχνολογία net zero για να σώσουν την κατάσταση.
Όπως δείχνει αυτή η ανάρτηση στο Χ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχουν γίνει φανατικοί στρατιωτικοί κεϋνσιανοί.
A pivotal moment for Europe is here.
We are ready to mobilise up to €800 billion to help EU countries increase defence spending.
We’ll present our proposals to all EU leaders at today’s European Council meeting.
Europe is resolved to assume its responsibilities ↓
— European Commission (@EU_Commission) March 6, 2025
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η διάλυση του ΝΑΤΟ και της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας έχουν δώσει την τέλεια αιτιολογία για την προώθηση του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού. Ξαφνικά φαίνεται ότι σχεδόν κάθε ευρωπαίος αρχηγός κράτους έχει μεταστραφεί στην αρετή της αύξησης των αμυντικών δαπανών.
Ακόμη και οι Γερμανοί, που συνήθως είναι φανατικοί στην αστυνόμευση των δημόσιων δαπανών, έχουν γίνει υπέρμαχοι του «ξοδεύουμε και ξοδεύουμε και ας δούμε τι θα συμβεί».
Η έκτακτη σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες δεν είχε καμία αμφιβολία ότι η βιομηχανία όπλων θα είναι ο τομέας ανάπτυξής της.
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν σε μια συμφωνία που θα απελευθέρωνε δισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών.
Οι υποστηρικτές αυτού του σχεδίου υποστηρίζουν ότι πρέπει να κινητοποιηθούν έως και 800 δισεκατομμύρια ευρώ για τον επανεξοπλισμό του στρατού της.
Μόλις τεθεί σε εφαρμογή, το σχέδιο αυτό θα παρέχει στα κράτη μέλη της ΕΕ δάνεια συνολικού ύψους έως και 150 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η Γερμανία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εκστρατείας για την αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής οικονομίας γύρω από την επιτακτική ανάγκη της άμυνας.
Η δέσμευσή της σε αυτό το σχέδιο υποκινείται έντονα από τον στόχο της αποτροπής της απειλής οικονομικής ύφεσης και της διάσωσης του προβληματικού τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας της.
Όπως δήλωσε ο Holger Schmieding, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank, «γίνεται προφανές σε όλους ότι οι αμυντικές δαπάνες είναι ο τρόπος για να αντισταθμιστούν οι απώλειες θέσεων εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία».
Ένα σχέδιο που διέρρευσε για τον γερμανικό επανεξοπλισμό φτάνει στο σημείο να προτείνει τη δαπάνη 400 δισεκατομμυρίων ευρώ για την εθνική άμυνα και τη δέσμευση άλλων 500 δισεκατομμυρίων για την ανοικοδόμηση των υποδομών της Γερμανίας.
Φυσικά, είναι ακόμη νωρίς και οι σοφές συμβουλές μπορεί κάλλιστα να επικρατήσουν έναντι της γινγκοϊστικής στροφής της Ευρώπης προς μια πολεμική οικονομία.
Η δικαιολογία για την επιλογή του στρατιωτικού κεϋνσιανισμού είναι η υποτιθέμενη απειλή που θέτει η Ρωσία για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και η ανάγκη υπεράσπισης της ακεραιότητας της Ουκρανίας. Ωστόσο, είναι φανερό σε όλους ότι ακόμη και αν όλα τα δισεκατομμύρια που προορίζονται για την άμυνα της Ευρώπης επενδυθούν με σύνεση, θα έχουν μικρή επίδραση στις εξελίξεις στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας.
Η μετατροπή της παραπαίουσας αυτοκινητοβιομηχανίας της Γερμανίας για την παραγωγή στρατιωτικού υλικού θα πάρει χρόνια, όπως και η διαδικασία μετατροπής των υφιστάμενων πόρων ασφαλείας της Δυτικής Ευρώπης σε μια αξιόπιστη στρατιωτική δύναμη.
Απλά να θυμάστε ότι η σιδηροδρομική υποδομή της Γερμανίας βρίσκεται σήμερα σε πολύ κακή κατάσταση για να μεταφέρει άρματα μάχης και άλλο στρατιωτικό υλικό σε όλη τη χώρα. Τα χρόνια της εμμονής με την ιδεολογία του Net Zero Green έχουν καταβάλει το τίμημά τους στην άλλοτε τρομερή οικονομία της Γερμανίας.
Είναι ανοιχτό μυστικό ότι η Ευρώπη έχει παραμελήσει σοβαρά την αμυντική της υποδομή. Είναι επίσης γεγονός ότι οι πρωτοβουλίες υπό την ηγεσία της ΕΕ και άλλων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων υλοποιούνται με οδυνηρά αργούς ρυθμούς. Η αποτυχία της ΕΕ να προσφέρει μια αποτελεσματική πανευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση της πανδημίας COVID-19 αποκάλυψε τη θλιβερή κατάσταση της ικανότητας αυτού του θεσμικού οργάνου να αντιμετωπίσει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ΕΕ είναι καλή στο να ρυθμίζει, αλλά όχι στο να κάνει τα πράγματα πράξη. Τα ρυθμιστικά όργανα της ΕΕ ενδιαφέρονται περισσότερο για τη ρύθμιση παρά για την εφαρμογή ενός σύνθετου σχεδίου που έχει σχεδιαστεί για τον επανεξοπλισμό της ηπείρου.
Επίσης, το πρόβλημα της μετατροπής της ευρωπαϊκής άμυνας σε αξιόπιστη δύναμη δεν είναι απλώς ένα θέμα που έχει να κάνει με το στρατιωτικό υλικό. Οι ευρωπαϊκοί στρατοί -συμπεριλαμβανομένων της Βρετανίας και της Γαλλίας- είναι ελάχιστα προετοιμασμένοι για έναν πόλεμο. Τα έθνη της ΕΕ έχουν αποξενωθεί από το είδος των πατριωτικών αξιών που είναι απαραίτητες για την υποστήριξη μιας πραγματικής στρατιωτικής εμπλοκής με τη Ρωσία. Ο «συνασπισμός των προθύμων» του Keir Starmer εγείρει το ερώτημα «πρόθυμοι να κάνουν τι;». Σε μια εποχή που ούτε η Γαλλία ούτε η Βρετανία μπορούν να ασφαλίσουν τα σύνορά τους για να αποτρέψουν τη μαζική παράνομη μετανάστευση, η προθυμία τους να είναι πρόθυμοι θα δοκιμαστεί πραγματικά.
Ο Μακρόν και οι συνεργάτες του μπορεί κάλλιστα να είναι καλοί στο να υποδύονται τον ρόλο του επίδοξου Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Αλλά αυτοί οι ανεμοδαρμένοι δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν σοβαρά την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία. Όπως έχουν τα πράγματα, μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τους πόρους και τη στρατιωτική-τεχνολογική ικανότητα να επηρεάσουν σημαντικά την έκβαση αυτού του πολέμου.
Ενώ όλα τα σκληρά λόγια που εκπέμπονται από τη φούσκα των Βρυξελλών έχουν μια ξεχωριστή επιτελεστική διάσταση, είναι σημαντικό να λάβουμε σοβαρά υπόψη τους κινδύνους της απελευθέρωσης μιας εκρηκτικής δυναμικής που έχει τη δυνατότητα να κλιμακωθεί γρήγορα και να ξεφύγει από τον έλεγχο. Καθώς οδεύουμε προς έναν κόσμο αυξημένου προστατευτισμού και οικονομικών συγκρούσεων, υπάρχει ο κίνδυνος ο ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός να οδηγήσει ακούσια σε μια κούρσα εξοπλισμών. Η ιστορία δείχνει ότι μια τέτοια εξέλιξη έχει αναπόφευκτα απρόβλεπτες συνέπειες.
Αυτό που είναι πραγματικά ανησυχητικό σχετικά με την απόφαση που έλαβε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν είναι απλώς η στρατηγική του «ξοδεύω, ξοδεύω» ή το στοίχημα για τα οικονομικά οφέλη της βιομηχανίας όπλων. Αυτό που είναι πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι τα κορυφαία στρατιωτικά γεράκια της Ευρώπης δεν έχουν σαφήνεια σχετικά με τη μελλοντική κατεύθυνση της ηπείρου.
Προσβεβλημένοι από την ασθένεια του γεωπολιτικού αναλφαβητισμού, οι ηγέτες της Ευρώπης απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα του πώς μπορούν να πλοηγηθούν σε έναν κόσμο όπου οι τρεις κυρίαρχες δυνάμεις -Η Αμερική, η Κίνα και η Ρωσία- έχουν δυσανάλογα ισχυρή επιρροή στα γεωπολιτικά ζητήματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα ευρωπαϊκά έθνη πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για την εθνική τους άμυνα και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό θα έχει σοβαρό οικονομικό κόστος.
Η ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ ότι η Αμερική σχεδιάζει να μειώσει τον στρατιωτικό της ρόλο στην Ευρώπη προσδίδει στο ζήτημα της ηπειρωτικής άμυνας μεγάλη κρισιμότητα.
Αλλά η πρόκληση αυτή δεν πρέπει να συγχέεται με την επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία.
Ούτε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί η Ουκρανία ως πρόσχημα για τη δικαιολόγηση της πολιτικής του στρατιωτικού κεϋνσιανισμού.
Οι ανάγκες της αυτοκινητοβιομηχανίας της Γερμανίας δεν πρέπει να συγχέονται με τα συμφέροντα του ουκρανικού λαού.
Θα πρέπει επίσης να προσέξουμε να μην επιτρέψουμε στην ομοσπονδιακή ηγεσία της ΕΕ να χρησιμοποιήσει το ζήτημα της άμυνας για να συγκεντρώσει την εξουσία της. Η άμυνα θα πρέπει να θεωρείται ζήτημα εθνικής δικαιοδοσίας για το οποίο τα κυρίαρχα κράτη οφείλουν να φέρουν την ευθύνη.
Ένα τελευταίο σημείο. Το 1938, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο Arms and Covenant, το οποίο επανεκδόθηκε αργότερα την ίδια χρονιά στις ΗΠΑ με τον τίτλο While England Slept: A Survey of World Affairs, 1932 – 1938. Ο Τσόρτσιλ ήταν έξαλλος με την απροθυμία της βρετανικής κυβέρνησης να λάβει σοβαρά υπόψη της την απειλή που συνιστούσε η ναζιστική Γερμανία και την αποτυχία της να προετοιμάσει τον στρατό για τον επερχόμενο πόλεμο. Η εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία δικαίωσε την έκκλησή του για επανεξοπλισμό.
Αν ο Τσόρτσιλ ζούσε σήμερα, η εκδοχή του «Ενώ η Αγγλία κοιμόταν» θα είχε τον τίτλο «Ενώ η Ευρώπη έπαιζε με στρατιωτάκια». Αυτό που είχε σημασία το 1938 ήταν να επανεξοπλιστεί στρατιωτικά για να αντιμετωπίσει μια σοβαρή απειλή για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Αυτό που έχει σημασία σήμερα δεν είναι τόσο ο στρατιωτικός όσο ο ηθικός επανεξοπλισμός.
Όπως είπε πρόσφατα ο JD Vance στο συγκεντρωμένο ακροατήριο των ηγετών της Ευρώπης στο Μόναχο, ο πραγματικός εχθρός δεν είναι εξωτερικός της ΕΕ.
Ο πραγματικός εχθρός είναι εσωτερικός και υποστηρίζεται από την ηθική σύγχυση που επικρατεί στα εθνικά κράτη της ΕΕ.
Ο φυσικός επανεξοπλισμός που προτείνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα αναδείξει μόνο την ηθική σύγχυση που πλήττει την ομοσπονδιακή ηγεσία της ΕΕ.
Σημείωση – Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο Substack του συγγραφέα στις 8 Μαρτίου 2025. Εμφανίζεται εδώ με την ευγενική άδεια.
Πηγή: The European Conservative
