Στις 22 Οκτωβρίου 1956, ξεκίνησε μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές του αγώνα κατά του κομμουνισμού: η Ουγγρική Επανάσταση. Αυτή η εξέγερση αποτελεί το παράδειγμα ενός λαού που αντιστάθηκε ενάντια στην υποκρισία και την καταπίεση του κομμουνιστικού καθεστώτος που είχε επιβάλει την τυραννία για πολλά χρόνια.
Η επανάσταση ξεκίνησε όταν οι φοιτητές στο Βουδαπέστη παρέσυραν τους πολίτες σε μια μαζική διαμαρτυρία κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο λαός αναζητούσε την ελευθερία και τη δημοκρατία, αλλά το κομμουνιστικό καθεστώς της Ουγγαρίας αντέδρασε με αδυσώπητη βία. Οι ηγέτες του κινήματος, όπως ο Ίμρε Νάγκι και Λάσλο Ράγκερ, ανέλαβαν την ηγεσία της επανάστασης, ελπίζοντας ότι μπορούν να επιτύχουν την ανεξαρτησία της χώρας τους από την σοβιετική κηδεμονία.
Στις 30 Οκτωβρίου, ο «μεταρρυθμιστής» Νάγκι ζήτησε αποχώρηση των Σοβιετικών από όλη την Ουγγαρία και ανακοίνωσε ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Ανακοινώθηκαν σχέδια οργάνωσης των «Μαχητών της Ελευθερίας» ως Εθνοφρουράς, η απόλυση του Ούγγρου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ, η κατάργηση του συστήματος υποχρεωτικής παράδοσης των αγροτικών προϊόντων και η απελευθέρωση του καρδινάλιου Μιντσέντι. Η ουγγρική αεροπορία προειδοποίησε ότι θα βομβαρδίσει τα σοβιετικά τεθωρακισμένα, εάν δεν εγκαταλείψουν τη Βουδαπέστη εντός δωδεκαώρου. Οι Σοβιετικοί αποχώρησαν στις 31 Οκτωβρίου. Η Ουγγαρία ήταν ελεύθερη για ένα τετραήμερο.
Την 1η Νοεμβρίου, η Ουγγαρία αποχώρησε από το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» και ο Νάγκι διακήρυξε την ουδετερότητα της χώρας. Ζήτησε δε από τα Ηνωμένα Έθνη να πάρουν θέση στη διαμάχη της χώρας με τη Σοβιετική Ένωση.
Σοβιετικά στρατεύματα παρέμεναν για να «διαφυλάξουν την αποχώρηση», αλλά είχαν αποσυρθεί από τις πόλεις και οι μάχες είχαν σταματήσει. Πληροφορίες ότι νέα στρατεύματα και βαρύτερος οπλισμός εισέρχονταν στη χώρα, διαψεύδονταν από τους Σοβιετικούς (ακόμη και την 3η Νοεμβρίου).
Στις 4 Νοεμβρίου 1956 ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενώσεως Νικίτα Χρουτσόφ έστειλε στην Ουγγαρία τον Κόκκινο Στρατό. Περίπου 2500 Ούγγροι στρατιώτες και αστυνομικοί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, ενώ περισσότεροι από 20000 τραυματίστηκαν. Οι σοβιετικές αρχές εκτέλεσαν περίπου 200 Ούγγρους και συνέλαβαν πάνω από 22000 αντιφρονούντες.
Η αντίσταση του λαού οδήγησε σε σκηνές βίας και αιματοχυσίας, αλλά οι Ούγγροι δεν υποχώρησαν. Ακόμη και όταν η επανάσταση καταστάλθηκε με σκληρό τρόπο από τις σοβιετικές δυνάμεις, η αντίστασή τους παραμένει ένα σύμβολο αγώνα για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Η Ουγγαρία καλούσε τη δύσκολη απόφαση να αντιμετωπίσει την καταπίεση με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Ο λαός της Ουγγαρίας είχε ανάγκη τη δημοκρατία και την ελευθερία περισσότερο από ποτέ. Η επανάσταση αυτή δεν ήταν απλά μια εξέγερση κατά της κομμουνιστικής δικτατορίας· ήταν μια διαμαρτυρία ενάντια στην καταπίεση, τη συμμορία και τον αφορισμό που είχε επιβάλει η σοβιετική κυβέρνηση.
Οι γεγονότα της Ουγγρικής Επανάστασης του 1956 αναδεικνύουν τον αληθινό χαρακτήρα του κομμουνισμού. Η καταπίεση, η βία και ο έλεγχος που ασκήθηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς οδήγησαν τον λαό στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Η Ουγγρική Επανάσταση αποτελεί προειδοποίηση για το πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η απόπειρα επιβολής του κομμουνισμού κατά της βούλησης του λαού.
Παρά τις σκληρές καταστάσεις και τον αγώνα που κόστισε τη ζωή πολλών Ούγγρων, η επανάσταση του 1956 είναι ένα θετικό παράδειγμα της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και της επιθυμίας για ελευθερία. Οι Ούγγροι αντέστησαν σθεναρά στην καταπίεση και την ανοησία του κομμουνισμού, και παρά την ήττα τους, η αντίστασή τους παραμένει ένα σύμβολο αγώνα για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Ας τα έχουν υπ’ όψιν τους όλα αυτά όσοι από τον καναπέ τους κατηγορούν την Ουγγαρία, επειδή ανθίσταται απέναντι στις σοβιετικές πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που μέρα με τη μέρα ομοιάζει όλο και περισσότερο με δικτατορικό καθεστώς, ηγούμενο από μη αιρετούς γραφειοκράτες.
