Ως κακέκτυπτο της γνωστής Γκρέτα Τούνμπερκ επέλεξε να εμφανιστεί στην Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωθυπουργός της Ελλάδας και εκπρόσωπος του αρχαιότερου πολιτισμού στον πλανήτη.
Στην ομιλία του, που αναλώθηκε σε συντριπτικά μεγάλο ποσοστό στην Κλιματική Αλλαγή, επέλεξε να μην δώσει κανένα ιδιαίτερα ελληνικό χρώμα παρά μόνον να αναφέρει ονόματα περιοχών που “χτυπήθηκαν” από την κακοκαιρία Daniel. Ζητήματα δεν όπως το κυπριακό, δεν αναφέρθηκαν σχεδόν ως “υποσημειώσεις” όπου τίποτε καινούριο δεν κόμισε η ελληνική πλευρά.
Είναι σαν ο πρωθυπουργός να μην ενδιαφερόταν να βρεθεί εκεί ως εκπρόσωπος των Ελλήνων, αλλά ως Κυριάκος. Σαν να ήθελε να προμοτάρει τον εαυτό του ως “συντονιστή” και όχι να χρησιμοποιήσει το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ προκειμένου να παρουσιάσει στον κόσμο την προοπτική της χώρας μας.
Ακόμη μια χαμένη ευκαιρία θα μπορούσε να πει κανείς. Βέβαια και από την άλλη όλο αυτό το «σκηνικό» του περίφημου ΟΗΕ ίσως να μην αξίζει και πολλά περισσότερα. Διότι ποιός ακριβώς είναι ο ρόλος του ΟΗΕ στον κόσμο σήμερα; Τι ακριβώς προσφέρει παρά να συντηρεί γύρω του μια γραφειοκρατία, η οποία ελάχιστα προσφέρει σε παγκόσμιο επίπεδο;
Ποιός τελικά τον παίρνει σοβαρά και ποιός υπολογίζει τι λέγεται και τι γίνεται εκεί;
«Εάν εξαιρέσει κανείς την ακατάσχετη, χωρίς ουσία φλυαρία, των ομιλιών από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης και τις ωραίες φωτογραφίες, τι πραγματικά θα επιτευχθεί αυτή την εβδομάδα. Το διεθνές σύστημα που αναδύεται δείχνει ένα κόσμο χωρισμένο στον άξονα των απολυταρχικών καθεστώτων και των παρηκμασμένων δυτικών δημοκρατιών, οι οποίες αδυνατούν να διαμορφώσουν μια ουσιαστική στρατηγική αντιμετώπισης τους και διαχείρισης του μπάχαλου που έχει προκύψει. Με βάση λοιπόν αυτό το σκηνικό. Ποια είναι η χρησιμότητα του ΟΗΕ;» αναρωτιέται σε άρθρο του ο Δημήτρης Απόκης, στην ιστοσελίδα του president.gr.
