Το Die Linke είναι κόμμα του 2007 με πορεία 18 ετών πλέον. Οι ιδεολογικές ρίζες του εντοπίζονται στην Ανατολική Γερμανία.
Σήμερα, το 2025, παραπέμπει περισσότερο σε ό,τι είχε κατά νου να καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας με τη διεύρυνση και το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς διάφορους χώρους, δεδομένου πως κι αυτό προήλθε από συγχώνευση.
Δεν εξαιρείται βεβαίως από την εξίσωση η Νέα Αριστερά. Αντιθέτως την ακουμπά σε ιδέες και απόψεις για την κοινωνία, την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και την πράσινη μετάβαση.
Κι αυτή ούτως ή άλλως προέκυψε από τη μήτρα της Κουμουνδούρου.
Λογικό θεωρήθηκε, μετά τα πρόσφατα αποτελέσματα, τα δύο ελληνικά κόμματα να ταυτιστούν -ως ένα βαθμό τουλάχιστον- με την αξιοσημείωτη επίδοση του Die Linke στις γερμανικές εκλογές ενόσω προ λίγων εβδομάδων ήταν εντελώς αμφίβολη η εκπροσώπησή του στην νέα Bundestag και συνολικά η Ευρώπη ρέπει όλο και δεξιότερα.
Το σχεδόν 9% και οι 64 έδρες επέτρεψαν από τη μία στον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει λόγο για «αχτίδα φωτός» και από την άλλη στη Νέα Αριστερά να μιλήσει για την «ανάταση που προσέφερε σε όλη την Ευρώπη».
Ήταν μεν πέμπτο κόμμα ιεραρχικά, αλλά η σημαντική αύξηση των δυνάμεών του συγκριτικά με το 2021 γέννησε εκ νέου προσδοκίες ανασύνταξης στην εγχώρια Αριστερά.
Αντιθέτως το ΚΚΕ τήρησε όπως πάντα αποστάσεις, κρίνοντας πάνω απ’ όλα πως «επείγει η αναγέννηση και συνολική ανασυγκρότηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος».
Πώς εκτοξεύτηκαν τα ποσοστά του Die Linke
Προκειμένου να αγγίξει το όριο του διψήφιου ποσοστού το Die Linke απέσπασε μεν απογοητευμένους ψηφοφόρους Σοσιαλιστών και Πράσινων, αλλά κυρίως διεκδίκησε και εκ των πραγμάτων κέρδισε το μεγαλύτερο μερίδιο των νέων του εκλογικού σώματος.
Ποντάροντας σε μια επικοινωνιακή στρατηγική βασισμένη στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης η συμπρόεδρος Χάιντι Ράιχινεκ απευθύνθηκε σε όσους θα ψήφιζαν πρώτη ή δεύτερη φορά έτσι ώστε να μην απέχουν και να στηρίξουν τα δικά τους ψηφοδέλτια.
Όπως έγραφαν προ ημερών σε ανάλυσή τους οι NY Times χάρη σε όλη αυτήν την επιθετική καμπάνια οι ακόλουθοι στους λογαριασμούς του κόμματος, κυρίως στο Tik Tok, αυξήθηκαν κατά 30.000 σε μόλις μια εβδομάδα, την ώρα που η Ράιχινεκ έδινε συνεντεύξεις σε queer influencer, συμμετείχε σε ξέφρενα πάρτι και μιλούσε τη γλώσσα της νεολαίας παρουσιάζοντας ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, εντελώς αντίθετο από αυτό των Χριστιανοδημοκρατών.
Ιδίως στη στέγαση και στο μεταναστευτικό. Οι προσωποποιημένες επιθέσεις της στον Φρίντριχ Μερτς είχαν καταλήξει viral και trends.
Μια 23χρονη φοιτήτρια νοσηλευτικής δήλωσε στο αμερικανικό Μέσο πως «ύστερα από μερικά βίντεο μού ήταν ξεκάθαρο πια πως η ψήφος μου θα πάει στο Die Linke», διότι, συν τοις άλλοις, δεν πρόκειται να συμμετάσχει ποτέ σε κυβερνητικό συνασπισμό με το CDU.
Η καθαρή πρωτιά στη γενιά των 18-24
Η ανανέωση προσώπων, ως κι αναγκαστική συνθήκη μετά την εσωκομματική διαμάχη με τη Σάρα Βάγκενκνεχτ και διάσπαση που μεσολάβησε, είχε ενισχύει επίσης την εικόνα της γερμανικής Αριστεράς, με αποτέλεσμα το ομολογουμένως αξιοσημείωτο 25% στις ηλικίες 18-24, σύμφωνα με τα στοιχεία του exit poll της DW.
Ήταν μια επιμέρους κατηγορία στην οποία το συντηρητικό AfD εμφανιζόταν να κυριαρχεί, στην πορεία όμως υποχώρησε στο 21%.
Μάλιστα το 25% του Die Linke ήταν μεγαλύτερο από το άθροισμα των ποσοστών των Σοσιαλιστών (12%) και των Πράσινων (11%).
Διψήφιο ήταν επίσης το ποσοστό του Die Linke στην αμέσως επόμενη ηλικιακή κλίμακα, των εξίσου αναποφάσιστων 25-34, μ’ ένα διόλου ευκαταφρόνητο 15% επί του συνόλου. Πάνω και σε αυτήν την περίπτωση από το SPD (12%) και τους Πράσινους (14%).
Το Die Linke υπερίσχυσε επίσης, με ποσοστά άνω του 20%, στον κεντρικό τομέα του Βερολίνου, όπου και το βράδυ της Κυριακής ξέσπασαν πανηγυρισμοί με το σύνθημα «Η Αριστερά Ζει» που χρησιμοποίησε ο έτερος πρόεδρός του, o βιολόγος Γιαν βαν Άκεν.
Μαζί πανηγύρισαν κι όσοι εντός των τειχών είδαν στην απήχηση του ανανεωμένου Die Linke μια χαραμάδα αισιοδοξίας για την επιδιωκόμενη ανασυγκρότηση. Αλήθεια ή ψέματα;
Πόσο εφικτό είναι να επαληθευτεί ένα τέτοιο σενάριο επανόδου στην εγχώρια πολιτική σκηνή;
Η σκληρή πραγματικότητα για την ελληνική Κεντροαριστερά
Στην Ελλάδα η «επιβίωση» της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, μετά τη διπλή τραυματική ήττα του 2023 και τον πολυκερματισμό που είτε προηγήθηκε είτε ακολούθησε, μοιάζει με ένα στοίχημα που το αποτέλεσμά του κρίνεται αμφίβολο.
Κι αυτό διότι όπως επισημαίνει στο «Βήμα» ο κ. Γιώργος Τράπαλης, αναλυτής δεδομένων και επικεφαλής της Good Affairs, «δεν μας κάνει εντύπωση το ποσοστό του Die Linke».
«Παραδοσιακά η νεολαία πήγαινε αριστερότερα, δεν είναι κάτι που αντικρίζει κανείς πρώτη φορά», προσθέτει επ’ αυτού. Εμβαθύνοντας δε τη ανάλυσή του, ο κ. Τράπαλης αναφέρει ότι «θα ήταν έκπληξη αν η πλειονότητα των νέων ψηφοφόρων κατευθυνόταν φερ’ ειπείν στο SPD. Δεν πήγε όμως προς τα εκεί».
Σύμφωνα με τα στοιχεία από τη συλλογή δεδομένων της Good Affairs, η εικόνα αυτή δεν διαφέρει από τον τρόπο που, βάσει των ποιοτικών στοιχείων του exit poll, ψήφισαν οι Έλληνες στις Ευρωεκλογές του 2024.
«Υπάρχει μια σχετική αντιστοίχιση στα νούμερα» υπογραμμίζει ο κ. Τράπαλης συγκρίνοντας τα αποτελέσματα στη Γερμανία με το πιο πρόσφατο χρονικά ελληνικό παράδειγμα.
Πώς προκύπτει αυτό; Διότι το 18.5% των ηλικιών 17-24 και το 18% των ηλικιών 25-34 επέλεξε ούτως ή άλλως ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκάλπη, φέρνοντας τον εν τέλει στην πρώτη θέση.
Από αυτό ακριβώς και διαμορφώθηκε το σχεδόν 15% που κέρδισε με αποτέλεσμα να παραμείνει δεύτερος, πάνω από το ΠαΣοΚ.
Από την άλλη της Νέας Αριστεράς το ποσοστό ήταν χαμηλότερο του μέσου όρου της στην επικράτεια, πληρώνοντας αρκετά πιο ακριβά την τεράστια αποχή του εκλογικού σώματος.
Γιατί η συμμετοχή των νέων στις εκλογές (δεν) είναι παράγοντας
Εκτιμάται ως κομβικό ζητούμενο για τα δύο αυτά κόμματα οι ψηφοφόροι των νεαρότερων ηλικιακών βαθμίδων να μην απέχουν από τις διαδικασίες.
Στη Γερμανία η συμμετοχή άγγιξε ιστορικά υψηλά (82.5%), γεγονός που σύμφωνα με Ευρωπαίους αναλυτές ευνόησε το Die Linke κι επέδρασε θετικά στην αύξηση των συνολικών ποσοστών του.
Η κινητοποίηση των τελευταίων εβδομάδων από την ηγεσία της γερμανικής Αριστεράς αποδείχθηκε πως απέδωσε καρπούς προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα στη δεδομένη άνοδο που θα εμφάνιζε το AfD.
«Για το γεγονός πως τόσος πολύς κόσμος πήγε να ψηφίσει έχει αναμφίβολα σχέση και η χαρισματικότητα του εκάστοτε ηγέτη» θεωρεί ο κ. Τράπαλης, που αναγνωρίζει ιδίως την απήχηση που πέτυχε η σύμπροεδρος του Die Linke, Χάιντι Ράιχινεκ.
«Εντός των ελληνικών συνόρων δεν δείχνουν να πηγαίνουν πολύ καλά τα κόμματα της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης γιατί οι επικεφαλής του δεν πείθουν ακόμη πως είναι πρόσωπα πρωθυπουργήσιμα. Με συνέπεια να μένουν χαμηλά σε δημοφιλία», καταθέτει ακόμη.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής δεν θα πρέπει ν’ αμελείται τέλος πως στην Ελλάδα το μέγεθος του εκλογικού σώματος είναι γιγαντιαία μικρότερο των 60.5 εκατομμυρίων που ψήφισαν στις γερμανικές εκλογές. Ως εκ τούτου η επίδραση στο τελικό αποτέλεσμα δεν προβλέπεται ανάλογη.
«Δεδομένου πως από τους περίπου 70.000 με 80.000 νέους ψηφοφόρους, η προσδοκώμενη εκτίμηση αφορά τη συμμετοχή μόλις 15.000 εξ αυτών, είναι πολλοί λίγοι για να επηρεάσουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα ποσοστά και να δημιουργούν μεγάλες προσδοκίες» καταλήγει ο αναλυτής της Good Affairs.
Στην Ελλάδα εθνικές εκλογές ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί. Επειδή πάντως η αμφισβήτηση των κυβερνητικών χειρισμών, όπως αποτυπώθηκε και στις ιστορικές συγκεντρώσεις της Παρασκευής, αυξάνεται γεωμετρικά με κύριους εκφραστές τους νέους, ας γνωρίζει ο καθείς σε τι ακριβώς προσδοκά όταν έρθει η ώρα της κάλπης.
πηγή tovima.gr
