Με τίτλο «ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ: ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΓΡΑΠΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» μια καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης, εξέθεσε με απλό και συνοπτικό τρόπο τις παθογένειες του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας, με αφορμή τα όσα διάβασε στα … Γραπτά Ιστορίας της Α΄΄ Λυκείου!
Η κ. Ειρήνη Καλτσά, που φαίνεται άνθρωπος που δίνει την ψυχή της και εξασκεί το επάγγελμά της ως λειτούργημα και όχι ως… αγκαρεία ήταν γλαφυρότατη:
«Διορθώνω γραπτά Ιστορίας της Α’ Λυκείου και έχω πάθει απανωτά εγκεφαλικά, καθώς διαβάζω ότι ” ο φαραώ προτιμούσε τον θεό Ρα και ήρθε σε κόντρα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο” ,”η Αίγυπτος πλημμύριζε και άφηνε πίσω της πλημμύρες”, ” ο Κωνσταντίνος και ο Λυκίνιος χώρισαν τους Σπαρτιάτες από τους Αθηναίους”, “ο βασιλιάς Περικλής ήταν πολύ καλός άνθρωπος ” και η ελληνιστική εποχή ήταν μετά την εποχή του χαλκού.
Κι επειδή κάποιοι θα σκεφτούν (και δικαιολογημένα ίσως) ότι κάτι δεν έκανα κι εγώ καλά (που δεν το αποκλείω) να επισημάνω ότι για όλη την ύλη και διαγράμματα τούς έδωσα και ερωτήσεις οργανωμένες ανά κεφάλαιο και εργασίες προαιρετικές που ωστόσο μετρούσαν θετικά στη βαθμολογία και τη διδακτική μέθοδο της ανεστραμμένης τάξης εφάρμοσα, για να αυτενεργήσουν και να εμπλακούν περισσότερο ενεργά στη μαθησιακή διαδικασία κ.ά.
Τι φταίει; Η απουσία κινήτρου. Τα παιδιά που είχαν κίνητρο να μελετήσουν το έκαναν και έγραψαν καλά. Οι υπόλοιποι αδιαφόρησαν. Επειδή είναι οκ και κουλ το να μην καταβάλλεις προσπάθεια, επειδή ούτε τα αδέλφια ή οι φίλοι σου στο παρελθόν διάβασαν και όμως τελείωσαν το Λύκειο αβρόχοις ποσί. Επειδή και κάποιοι από τους γονείς που ήρθαν να ενημερωθούν για την επίδοση των παιδιών τους στο τετράμηνο, όσοι ήρθαν (επειδή οι περισσότεροι είναι άφαντοι) είπαν μπροστά στα παιδιά τους ότι δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν τα παιδιά Ιστορία, επειδή δε θα πάνε στη θεωρητική κατεύθυνση.
Επειδή στη Γυμναστική τα παιδιά αριστεύουν, όπως και στα Θρησκευτικά και στις ξένες Γλώσσες και άρα δεν έχει σημασία αν στην Ιστορία γράφουν 4 αφού θα περάσουν στην άλλη τάξη με το 19 της Γυμναστικής.
Για όλους αυτούς τους λόγους (και για πολλούς άλλους) λοιπόν, η εποχή του χαλκού δεν είναι απλώς μετά την ελληνιστική, αλλά τη ζούμε τώρα. Αυτός που δε γνωρίζει, όμως, Ιστορία και (ακόμη χειρότερα) δεν επιθυμεί να μάθει, δε γνωρίζει τον κόσμο στον οποίο ζει και δεν κατανοεί το “γιατί ” και το “πώς” της ζωής της δικής του και της κοινωνίας του σήμερα ούτε μπορεί να αντιληφθεί αυτό που προετοιμάζεται για το αύριο. Αυτός που δε θέλει να μάθει Ιστορία είναι καταδικασμένος να είναι υποχείριο των ιστορικών αφηγημάτων των άλλων.
