Μεταναστευτικό και πολυπολιτισμικότητα δίνουν την εξουσία στην Λεπέν!
Η περιοχή Seine-et-Marne νοτιοανατολικά του Παρισιού έχει αναδειχθεί σε προπύργιο υποστήριξης του Εθνικού Συναγερμού σε μια περιοχή που προηγουμένως ήταν εχθρική προς το κόμμα της Marine Le Pen. Φρέσκια από τον θρίαμβό της στις ευρωπαϊκές εκλογές, καβαλάει ένα κύμα αντιμεταναστευτικού συναισθήματος στα απομακρυσμένα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας, καθώς στοχεύει σε μια ιστορική νίκη στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Κατά την τελευταία δεκαετία, το κόμμα της είδε το μερίδιο των ψήφων του να αυξάνεται σταθερά σε αυτή την πόλη των 6.500 κατοίκων, με αποκορύφωμα τη συντριπτική νίκη στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, όταν πήρε πάνω από το 37% των ψήφων.
Με τη χώρα να οδηγείται ξανά στις κάλπες σε πρόωρες εκλογές στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου, το RN ελπίζει τώρα να κερδίσει την τοπική έδρα στην Εθνοσυνέλευση, μόλις δύο χρόνια αφότου έχασε οριακά τον δεύτερο γύρο.
Στον σιδηροδρομικό σταθμό της Champagne-sur-Seine, οι επιβάτες δεν κρύβουν την υποστήριξή τους σε ένα κόμμα που έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό την “αποτοξίνωση” της ταυτότητάς του – αν και πολλοί εξακολουθούν να διστάζουν να δώσουν το όνομά τους.
Επιστρέφοντας από τα εσωτερικά προάστια του Παρισιού, ο σιδηροδρομικός υπάλληλος Laurent* δείχνει ένα σήμα στο σακάκι του που φέρει τα μπλε, λευκά και κόκκινα χρώματα της γαλλικής σημαίας.
“Συνοψίζει: είτε αγαπάς τη Γαλλία είτε την εγκαταλείπεις”, λέει. “Και αυτό ισχύει και για σένα και για μένα, είτε είσαι ένα “δισκίο ασπιρίνης” (σλανγκ για έναν λευκό άνθρωπο) είτε ένας ξένος που φτύνει τη Γαλλία”.
Όπως και πολλοί από τους ψηφοφόρους της Λεπέν, ο 50χρονος Λοράν αναφέρει τη μετανάστευση ως πρωταρχική του ανησυχία.
“Δεν μπορούμε καν να παρέχουμε τροφή και στέγη σε όσους βρίσκονται ήδη στη χώρα”, λέει. “Αυτοί θα πρέπει να βοηθηθούν πρώτα, αντί να φέρνουμε περισσότερους ανθρώπους”.
“Οι ταραχοποιοί πρέπει να διώχνονται
Η άνοδος της Λεπέν στη Champagne-sur-Seine συμβαδίζει με την αύξηση της υποστήριξης του Εθνικού Συναγερμού σε ολόκληρη τη χώρα, ο οποίος έχει την καλύτερη ευκαιρία να καταλάβει την εξουσία μετά την απόφαση-σοκ του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κόμμα της Λεπέν είναι έτοιμο να κερδίσει το μεγαλύτερο ποσοστό των ψήφων στις επερχόμενες εκλογές, κατακτώντας ενδεχομένως ακόμη και την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στην κάτω βουλή του γαλλικού κοινοβουλίου, η οποία διαθέτει μεγαλύτερες εξουσίες από τη Γερουσία.
“Ο Ζάν- Μαρί Λεπέν ήταν πολύ ακραίος για μένα, αλλά η Μαρίν έχει μια πιο ήπια προσέγγιση”, λέει ο Λορέν, ο οποίος άρχισε να ψηφίζει την ακροδεξιά πριν από μια δεκαετία, με τη Mαρίν Λεπέ στο τιμόνι του κόμματος.
“Λέει ότι οι ξένοι που είναι πρόθυμοι να ενσωματωθούν είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά ότι οι ταραξίες πρέπει να διώχνονται”, προσθέτει.
Πώς η Lepen άλλαξε τη συζήτηση για τη μετανάστευση
Ο συνάδελφός του μετακινούμενος Τζέρεμι, 37 ετών, λέει ότι θα ψηφίσει επίσης τον Εθνικό Συναγερμό.
“Θέλω ο Εθνικός Συναγερμός να έχει μεγαλύτερη παρουσία στο κοινοβούλιο, αλλά δεν θέλω απαραίτητα τον Μπαρντελά ως πρωθυπουργό”, λέει, αναφερόμενος στον πρόεδρο του RN και poster boy που η Λεπέν έχει ορίσει ως υποψήφιο πρωθυπουργό της.
Πρώην υποστηρικτής του κυρίαρχου συντηρητικού στρατοπέδου, ο Τζέρεμι λέει ότι “δεν είναι εντελώς αντίθετος με τη μετανάστευση”, σημειώνοντας ότι “η ιστορία αυτής της χώρας είναι χτισμένη πάνω στη μετανάστευση”.
Ωστόσο, ο τεχνικός της ενεργειακής εταιρείας EDF λέει ότι μετακόμισε σε μια κοντινή περιοχή επειδή δεν αισθάνεται πλέον “σαν στο σπίτι του” στη γενέτειρά του Champagne-sur-Seine.
“Οι παιδικοί μου φίλοι εδώ έχουν αλλάξει”, λέει. “Παλιά παίζαμε όλοι μαζί και ντυνόμασταν το ίδιο, αλλά μετά άρχισαν να αφήνουν γένια, να ντύνονται με ντζελάμπες και να μιλούν για την πίστη τους. Τώρα κάνουν κήρυγμα στους ανθρώπους για το αν πίνουν αλκοόλ, τρώνε χοιρινό ή βγαίνουν με κορίτσια”.
Και ενώ ένα κρεοπωλείο Halal, ένας πάγκος με κεμπάπ και δύο πιτσαρίες έχουν συμβάλει στην αναζωογόνηση του υποβαθμισμένου κέντρου της πόλης, ο Jeremy νοσταλγεί τα παραδοσιακά καταστήματα που εξαφανίστηκαν πριν από χρόνια, όπως το παλιό ψαράδικο της Champagne-sur-Seine και ένα ζαχαροπλαστείο γνωστό για τις τοπικές σπεσιαλιτέ του.
“Έφεραν κόσμο από παντού
Η νοσταλγία για την “παλιά Σαμπάνια” είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα συζήτησης μεταξύ των ψηφοφόρων σε αυτό το πρώην βιομηχανικό κέντρο, όπου βρίσκεται ένα εργοστάσιο Schneider που κατασκεύαζε οβίδες κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τροφοδοτούσε τις πρώτες γραμμές του παρισινού μετρό στις αρχές του 20ού αιώνα.
Το εργοστάσιο ήταν ταυτόχρονα το καμάρι της Champagne-sur-Seine και ο κύριος εργοδότης της, λέει ο 70χρονος Jacquot, πρώην ταχυδρόμος της πόλης, ενώ ψωνίζει στην τοπική αγορά τροφίμων που έχει συρρικνωθεί με τα χρόνια σε λίγους πάγκους.
Ο Σνάιντερ κατασκεύασε τις μεγάλες μυλόπετρες που περιβάλλουν την πλατεία της αγοράς και κάποτε στέγαζαν τους εργάτες του εργοστασίου. Η εταιρεία έφερε επίσης μεγάλο εργατικό δυναμικό μεταναστών, αλλάζοντας τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της πόλης.
Όμως το εργοστάσιο έκλεισε το 1989 και εξαγοράστηκε από μια σουηδο-ελβετική εταιρεία, την ABB, η οποία κράτησε μόνο ένα μέρος του εργατικού δυναμικού. Η τοπική οικονομία υπέστη τεράστιο πλήγμα και τα σπίτια των εργαζομένων μετατράπηκαν σε κοινωνικές κατοικίες.
Τότε ήταν που ο Jacquot, πρώην ψηφοφόρος του Κομμουνιστικού Κόμματος, άλλαξε πίστη και στράφηκε στον προκάτοχο του RN, το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο προσέλκυσε τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης μακριά από την Αριστερά με την υπόσχεσή του να δώσει στους Γάλλους υπηκόους προτεραιότητα στην πρόσβαση σε θέσεις εργασίας και στην κοινωνική πρόνοια.
“Έφεραν ανθρώπους από παντού”, λέει ο Jacquot, κατηγορώντας τις διαδοχικές κυβερνήσεις ότι ευνοούν τους μετανάστες έναντι των Γάλλων υπηκόων. “Οι τιμές έχουν ανέβει και αυτοί (οι μετανάστες) έχουν προτεραιότητα σε σχέση με εμάς”.
Η εγκληματικότητα και η αγένεια είναι επίσης σε άνοδο, σύμφωνα με τον συνταξιούχο, ο οποίος λέει ότι δέχθηκε χαστούκι στο πρόσωπο πριν από δύο χρόνια αφού έκανε κήρυγμα σε έναν νεαρό που έκανε ποδήλατο στο πεζοδρόμιο.
Η Pierrette Walter, πρώην αντιδήμαρχος, διαφωνεί με την εκτίμηση του Jacquot.
“Έχουμε πολλούς οικονομικά ευάλωτους κατοίκους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βλάψουν κανέναν”, λέει, σημειώνοντας ότι σχεδόν τα μισά από όλα τα σπίτια στη Champagne-sur-Seine χαρακτηρίζονται ως κοινωνική κατοικία.
“Θα είναι δύσκολες εκλογές”, προσθέτει η πρώην νοσοκόμα, η οποία “συνήθως” ψηφίζει αριστερά. “Αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: δεν θα ρίξω ποτέ ψηφοδέλτιο για την ακροδεξιά”.
‘Δεν ήθελαν τους μαύρους και τους Άραβες'
Η Anne*, μια 57χρονη καθαρίστρια, ψηφίζει για δεξιά από την ηλικία των 18 ετών.
“Η μόνη φορά που δοκίμασα κάτι διαφορετικό ήταν για τον (Φρανσουά) Μιτεράν το 1981”, λέει η μητέρα πέντε παιδιών, η οποία σύντομα “απογοητεύτηκε” από τον πρώην σοσιαλιστή πρόεδρο.
Από το σπίτι της, η Anne μπορεί να δει ένα καταφύγιο για αιτούντες άσυλο που άνοιξε το 2015, στο αποκορύφωμα της προσφυγικής κρίσης στην Ευρώπη. Διοικείται από τον Ερυθρό Σταυρό και στεγάζει κυρίως ανύπαντρους άνδρες, πολλοί από τους οποίους είναι Αφγανοί, οι οποίοι κάνουν καθημερινά ταξίδια στο Παρίσι μαζί με τους εργαζόμενους της πόλης.
“Εδώ αγωνίζομαι να τα βγάλω πέρα, ενώ τα φώτα μένουν αναμμένα όλη τη νύχτα στον ξενώνα μεταναστών. Και επιπλέον, αυτοί παίρνουν κουπόνια σίτισης”, ξεσπάει. “Θα μπορούσαμε τουλάχιστον να τους ζητήσουμε να κάνουν μια συμβολική συνεισφορά, για παράδειγμα στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας της πόλης”.
Και προσθέτει: “Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο: “Δεν είμαι ρατσίστρια. Έχω εγγόνια αλλοδαπής καταγωγής. Δεν κάνω διακρίσεις εις βάρος κανενός, αλλά θέλω (οι μετανάστες) να σέβονται τη χώρα που τους δέχτηκε.
Σήμερα, νομίζω ότι πάρα πολλοί άνθρωποι την πετάνε στα σκουπίδια”.
