Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Η παρακρατική φιλοπροξενική δομή “Ένωση Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης -Batı Trakya Türk Öğretmenler Birliği (BTTÖB)” με ετεροκαθοριζόμενο πρόεδρο τον Αϊντίν Αχμέτ,
διοργανώνει ποιητικό διαγωνισμό με θέμα «Πόλεμοι και νίκες της Καλλίπολης» με αφορμή την 110η επέτειο από την Μάχη της Καλλίπολης.
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με προθεσμία υποβολής ποιημάτων την 24/3/2025 και τελετή απονομής των βραβείων στις 4/4/2025.
Στην προκήρυξή του διαγωνισμού σε κείμενο που δημοσιοποιείται και διανέμεται εντός Ελληνικής Επικράτειας αναφέρεται ότι “Ο Τούρκος στρατιώτης έγραψε ένα έπος με τη θέληση, το θάρρος και τον ηρωισμό του σε αυτή τη νόμιμη άμυνα…Θυμόμαστε με έλεος και ευγνωμοσύνη τον γενναίο και έξυπνο διοικητή Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ…Είναι το πιο φυσικό δικαίωμα όλων των παιδιών μας να μάθουν ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες δεν μπόρεσαν να μας νικήσουν και ότι πετύχαμε μια μεγάλη νίκη σε στεριά και θάλασσα χάρη στον στρατό μας υπό τη διοίκηση του μεγάλου διοικητή Γαζή Μουσταφά Κεμάλ και ότι υπήρχαν πολλοί πρόγονοι από τα Γιάννενα ως το Διδυμότειχο για να συνεχίσει να κυματίζει η σημαία της Αυτοκρατορίας μας. Είναι απαραίτητο τα παιδιά μας να γνωρίζουν το παρελθόν τους για να αναπτύξουν την αυτοπεποίθησή τους. Όλοι οι συνάδελφοί μας έχουν ιστορική ευθύνη ως προς αυτό.”
Τί αποκρύπτει η τουρκική προπαγάνδα
Η Μάχη της Καλλίπολης άρχισε στις 25 Απριλίου 1915 με απόβαση άγγλων πεζοναυτών, η οποία συνεχίστηκε το καλοκαίρι και τερματίστηκε στις 9 Ιανουαρίου 1916.
Τον Ιανουάριο του 1916, έπειτα από οχτώ μήνες παραμονής στην τούρκικη χερσόνησο, τα συμμαχικά στρατεύματα αποχώρησαν από τα Δαρδανέλια .Συνολικά 247.000 ήταν οι νεκροί, οι τραυματίες και οι αγνοούμενοι από την πλευρά των συμμάχων. Πολλοί πέθαναν από αρρώστιες. Η αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού, η έλλειψη φαγητού οδήγησε πολλούς στρατιώτες σε θάνατο από δυσεντερία.Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς του 1916 ο Συμμαχικός στρατός άρχισε να εγκαταλείπει τις θέσεις του το ένα τάγμα μετά το άλλο με πρώτους τους τραυματίες και τους 1.226 αρρώστους που επιβιβάστηκαν στα 56 πλωτά νοσοκομεία.
Στις 25 Απριλίου 1915, εφτά μεραρχίες των Συμμάχων αποβιβάστηκαν σε πέντε διαφορετικά σημεία της Χερσονήσου της Καλλίπολης.. Η εκστρατεία της Καλλίπολης είχε καταλήξει σε αδιέξοδο. Οι Σύμμαχοι είχαν υποτιμήσει τους αντιπάλους τους. Οι Σύμμαχοι στηρίχθηκαν σε εκστρατευτικό σώμα από Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Ινδούς –οι οποίοι ελάχιστα όμως γνώριζαν από πολεμική τέχνη.
Στην Μάχη της Καλλίπολης υπήρχε πληροφοριακό έλλειμα των Συμμάχων. Δεν υπήρχε σχέδιο επίθεσης,δεν υπήρχαν αρκετά αποβατικά σκάφη, με αποτέλεσμα η απόβαση χιλίων ανδρών να κρατά μία ολόκληρη ημέρα. δεν είχαν καθοριστεί οι αρμοδιότητες των αρχηγών των δύο Οπλων και οι χάρτες που θα χρησιμοποιούσαν ήταν του 1885.Απ’ ό,τι φάνηκε, δεν γνώριζαν την ετοιμότητα των τούρκικων στρατευμάτων. Οι Γερμανοί είχαν τοποθετήσει στην Καλλίπολη, αρκετούς μήνες πριν την εισβολή, πολυβόλα, τα οποία χειρίζονταν Γερμανοί στρατιώτες. Επιπλέον οι Τούρκοι είχαν ναρκοθετήσει το στενό των Δαρδανελλίων ώστε να είναι αδύνατη η κατάληψη της περιοχής δια θαλάσσης. Μία από τις άγνωστες πτυχές της απόβασης των Συμμάχων, που άρχισαν να αποβιβάζονται στις αρχές Αυγούστου και μάλιστα δίχως να γίνουν αντιληπτοί από τους Τούρκους ήταν πως δεν γνώριζαν πως οι τουρκικές δυνάμεις είχαν εξαντλήσει τα πολεμοφόδιά τους και θα υποχωρούσαν σε λίγα 24ωρα.
Την ίδια στιγμή αναδύεται το άστρο του Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος και παρουσιάζεται σαν μοναδικός και απαράμιλλος, από τουςστρατιωτικούς διοικητές. Σε αντίθεση με τη μίζερη εικόνα ενός αποδιοργανωμένου στρατού, ο ίδιος είχε χτίσει μια θριαμβευτική πορεία. Η άμυνα στην Καλλίπολη είχε γλιτώσει την Αυτοκρατορία από κατάρρευση. Αργότερα είχε σταθεροποιήσει το μέτωπο στον Καύκασο και κατόπιν υπό τις διαταγές του οι Οθωμανοί αποσύρθηκαν εν πλήρη τάξει από τη Συρία.
Σύμφωνα με ιστορικούς, η νίκη των συμμάχων στην Καλλίπολη θα σήμαινε άμεσο τερματισμό της γενοκτονίας των Αρμενίων, το σταμάτημα των διώξεων κατά των ελληνικών πληθυσμών της ανατολικής Θράκης και της της Ιωνίας και την αποφυγή της Γενοκτονίας στον Πόντο (1916).
Πηγή: ΤΑΞΙΑΡΧΗΣpress
