Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Αναστάτωση προκλήθηκε στους φιλοπροξενικούς κύκλους της Θράκης που πρεσβεύουν τις αρχές του νεο-οθωμανικού ανατρεπτικού πολιτικού ισλάμ , μετά την ευρείας αποδοχής συνέντευξη του Σοφ. Δρος Τζιχάτ Χαλή, που εκτελεί χρέη Τοποτηρητή στις Μουφτείες Κομοτηνής και Ξάνθης.
Μέλη της φιλοπροξενικής παρακρατικής σέκτας του πολιτικού ισλάμ της Θράκης, διοχετεύουν μέσω του προπαγανδιστικού μηχανισμού των τουρκοφρόνων απειλητικά μηνύματα μίσους και μισαλλοδοξίας από αναφορές σε αναπόδεικτα κείμενα Χαντίθ, όπως:
1. Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır” «Αυτός που μένει σιωπηλός μπροστά στην αδικία είναι βουβός διάβολος»
2. “Müslüman, müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez, haksızlık yapmaz, onu düşmana teslim etmez.” «Ένας μουσουλμάνος είναι αδελφός ενός άλλου μουσουλμάνου. Δεν θα τον καταπιέσει, δεν θα τον αδικήσει, δεν θα τον παραδώσει στον εχθρό».
Μετά την βίαιη απομάκρυνση του Δρος Τζιχάτ Χαλήλ από το Τέμενος του Πλατάνου στην Ξάνθη (10/2024), είναι η δεύτερη φορά που οι προσκείμενοι στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής επιτίθενται δημόσια στον θρησκευτικό ηγέτη των Μουσουλμάνων της Ροδόπης με ανοίκειο κι ασεβή τρόπο, αυτή τη φορά με κατά το δοκούν ερμηνείες των πηγών του Ισλάμ.
Ο παραθρησκευτικός μηχανισμός του τουρκοδίαιτου πολιτικού ισλάμ της Θράκης, επιδίδεται σε πράξεις φανατισμού της τοπικής κοινωνίας δρώντας υπό το κάλυμμα των “ειδικών της ισλαμικής παράδοσης”, παρουσιάζοντας εαυτούς ως τους «άνδρες της Παραδόσεως» (ahl al-hadîth).
Μία κλασσική Χαντίθ συνίσταται από δύο μέρη: το πρώτο περιλαμβάνει την αλυσίδα ονομάτων των προσώπων, μέσω των οποίων έφθασε αυτή στην εποχή του συλλέκτη, και λέγεται isnâd (έρεισμα, στήριγμα)· το δεύτερο περιέχει την ίδια την παράδοση, και ονομάζεται matn (κείμενο).Οι παραδόσεις πολλές φορές παρουσιάζουν μεταξύ τους σοβαρές παραλλαγές οφειλόμενες σε ποικίλα αίτια. Η Μουσουλμανική «επιστήμη της παραδόσεως» (‘ilm al-hadîth) με περισσή επιμέλεια επεσήμανε πολλά από αυτά,
Κατά τον Γ’ Ισλαμικό αιώνα (Θ’ αι. μ.Χ. ) κυκλοφορούσαν πάνω από μισό εκατομμύριο Χαντίθ με τάση περαιτέρω πληθωρισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο al-Βukhârî, ο μεγάλος συλλέκτης και κριτικός των παραδόσεων, αφού μελέτησε με προσοχή 600.000 Χαντίθ, κατάρτισε τελικά τη συλλογή του, αποδεχόμενος μόνο 7.397 από αυτές, δηλαδή απέρριψε πάνω από 197 σε κάθε 200. Επίσης ο Abū Dâ’ūd, αν και χρησιμοποίησε ελαστικότερο μέτρο περιλαμβάνοντας στη συλλογή του «όσες φαίνονται αυθεντικές και όσες είναι σχεδόν αυθεντικές», ενέκρινε μόνο 4.800 σε σύνολο 500.000, τις οποίες συγκέντρωσε, δηλαδή ποσοστό μικρότερο του 0,1%. Η νοθεία ήταν πασίδηλη και καταδικαζόταν από τους πιστούς Μουσουλμάνους.
Οι θρησκειολόγοι και οι μελετητές του Ισλαάμ διακρίνουν τις Χαντίθ σε (α) στις sahīh, δηλαδή τις «γνήσιες», τις «υγιείς»· τις θεωρούμενες ως απολύτως αυθεντικές, επειδή η isnâd κανένα ελάττωμα δεν παρουσιάζει και το περιεχόμενό της δεν αντιστρατεύεται κάποια βασική Ισλαμική άποψη·
(β) στις hasan, τις ωραίες, τις καλές, των οποίων η isnâd δεν είναι μεν άψογη, αλλά κατά βάση κρίνονται φερέγγυες· και
(γ) τις da ‘îf τις ασθενείς, δηλαδή τις αμφισβητούμενοες λόγω αμφιβολιών ως προς την Ορθοδοξία του περιεχομένου ή των φορέων τους. [πιο αναλυτικά βλέπε «Ισλάμ – Θρησκειολογική Επισκόπησις» Αναστασίου Γιαννουλάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και κάθε Αλβανίας, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθήνας. © Α. Γιαννουλάτος 1975. Εκδόσεις «Πορευθέντες». Ζ΄ έκδοση 1995. (Κεφάλαιο Τρίτο. Σελ. 115-132).]
Έχουμε επισημάνει σε πληθώρα κειμένων ότι “Στόχος της Τουρκίας ήταν πάντα η αποδόμηση των Μουφτειών και το παρακράτος με τους συνεργάτες του έχουν οργανώσει πολλές υβριδικές επιχειρήσεις εναντίον των Μουφτειών Ξάνθης και Κομοτηνής (κυρίως), μέχρι στιγμής ανεπιτυχώς.Εκτιμάται , ότι αναγνωρίζεται (και διεθνώς) στο πρόσωπο του Σοφολογιωτατου κ. Τζιχάντ Χαλήλ,ο εκπρόσωπος του μετριοπαθούς Ισλάμ που με γνώση και σύνεση μπορεί να αποτελέσει το αντίβαρο στις τακτικές του ερντογανικού νεοθωμανικού πολιτικού ισλάμ που υποκινείται από τις υβριδικές δομές που στηρίζονται από εξωχώρια κέντρα.”
Είναι εμφανές ότι η Θράκη βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν τουρκοδίαιτο βαθυκρατικό ισλαμι(στι)κό πυρήνα, του οποίου τα μέλη δεν σέβονται και δεν ακολουθούν τις θρησκευτικές επιταγές του Ισλάμ αφού ασχολούνται με τον εκβιασμό και εκφοβισμό. Στο Κοράνιο αντίθετα και συγκεκριμένα στη σούρε Γιούνους (10:99) λέγεται: «Κι αν ήταν η επιθυμία του Κυρίου σου (τότε) όλοι που είναι πάνω στη γη θα πίστευαν! Το μήνυμά σου δεν είναι να υποχρεώσεις τους ανθρώπους (παρά τη θέλησή τους) να πιστεύουν». Και σε ένα άλλο εδάφιο στη σούρε ελ-Κεχφ (18:29) λέγεται: «Και πες: Η Αλήθεια πηγάζει από τον Κύριό σας. Κι αφήστε όποιον θέλει, ας πιστέψει, κι όποιον θέλει ας (την) αρνηθεί». Και μας παραδίδεται επίσης από ένα χαντίθ κουντσί (μουσουλμανική παράδοση): «Ω, Υπηρέτες Μου! Έχω απαγορεύσει την καταπίεση στο όνομά Μου και την έχω απαγορεύσει ανάμεσά σας. Ποτέ λοιπόν να μην καταπιέζετε ο ένας τον άλλον».
Αξίζει να ξαναδιαβασθεί η συνέντευξη του Δρος Τζιχάτ Χαλήλ εδώ
Πηγή: ΤΑΞΙΑΡΧΗΣpress
