Οι «Σπαρτιάτες» αναφορικά με το εν λόγω νομοσχέδιο περί γάμου ομοφυλοφίλων, καυτηριάζουν το γεγονός ότι όσοι είναι υπέρ της ψήφισής του ταξινομούνται στους «προοδευτικούς» ανθρώπους, στους «μορφωμένους», στους «ανοιχτούς στη διαφορετικότητα», στους «πολιτισμένους», στους αριστερούς ή στους αντιρατσιστές κ.λπ., ενώ όσοι είναι κατά της ψήφισής του, αυτομάτως κατατάσσονται από τον πολιτικά κυρίαρχο λόγο και τις ιδεολογίες που απορρέουν από αυτόν, στους δεξιούς ή ακροδεξιούς κύκλους, στους αμόρφωτους, στους λαϊκιστές, στους μισοαγράμματους, στους ρατσιστές, στους συντηρητικούς στους γραφικούς, στους ομοφοβικούς κ.λπ.
Είναι, άραγε, πρόθεση του εν λόγω νομοσχεδίου απλώς και μόνο η νομική κατοχύρωση της διεύρυνσης του επιτρεπτού με θεσμικό τρόπο ή πίσω από έναν τέτοιο δημόσιο διάλογο επιχειρείται η βολιδοσκόπηση των «προοδευτικών» ή «συντηρητικών» αντανακλαστικών της κοινωνίας, πέρα βεβαίως από τον προφανή αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από άλλα φλέγοντα ζητήματα, σημαντικά για την επιβίωσή της;
Με άλλα λόγια, μήπως δοκιμάζονται τα όρια, οι ανοχές και τα περιθώρια άσκησης επιρροής από την ισχύουσα «πολιτική ορθότητα».
Βεβαίως περνάνε στα «ψιλά» διαπιστώσεις ειδικών που λένε πως τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα πέραν της στιγματοποίησης, λες και αυτό είναι λίγο;
Μάλιστα οι επίσημες έρευνες του Harvard και του MIT, από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, που δημοσιεύτηκαν, αναδεικνύουν πως το να είναι κανείς ομοφυλόφιλος δεν είναι λόγω γονιδιακής ανακατανομής αλλά από την επιρροή του περιβάλλοντος στο οποίο ζει.
Και όσοι μιλούν για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας να τονίσουμε ότι η ύπαρξη του Ελληνικού Έθνους είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Και ο δεσμός αυτός δεν διαρρηγνύεται με Νόμους που ψηφίζουν ευκαιριακές κοινοβουλευτικές μειοψηφίες .
Πόσο μάλλον όταν αυτές στερούνται ιστορικής μνήμης και αγνοούν τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών!
