Σε μια κίνηση που υποδηλώνει την στροφή της Ρωσίας προς νέες γεωπολιτικές συνεργασίες, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν αποκάλυψε σχέδια για τη διοργάνωση ενός πρώτου ιστορικού συμποσίου μεταξύ της Ρωσίας και μελών της Αραβικής Λίγκας.
Η ανακοίνωση έγινε κατά τη διάρκεια μια ιστορικής επίσκεψης του σουλτάνου του Ομάν Χάιθαμ μπιν Ταρίκ—της πρώτης ποτέ από επικεφαλής κρατικού οργάνου του Ομάν στη Μόσχα—και σηματοδοτεί μια αξιοσημείωτη στροφή στην στρατηγική εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας, καθώς επιδιώκει να αντισταθμίσει την πίεση της Δύσης.
«Φέτος, στόχος μας είναι να οργανώσουμε έναν σύνοδο μεταξύ της Ρωσίας και Αραβικών χωρών», δήλωσε ο Πούτιν, υπογραμμίζοντας το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Μόσχας να καλλιεργήσει σχέσεις στον αραβικό κόσμο.
Ο προγραμματισμένος σύνοδος έρχεται την ώρα που η Ρωσία συνεχίζει να αντιμετωπίζει μια σειρά διεθνών κυρώσεων, κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την απερχόμενη κυβέρνηση του Μπάιντεν στις Η.Π.Α. Αντί να υποχωρήσει, το Κρεμλίνο φαίνεται αποφασισμένο να προχωρήσει μπροστά με εναλλακτικές διπλωματικές οδούς—και οι χώρες του Κόλπου αναδύονται ως βασικοί παίκτες σε αυτό το νέο πλαίσιο.
Η Σαουδική Αραβία, επιδεικνύοντας τη δύναμή της ως περιφερειακός μεσολαβητής, έχει διακριτικά μεσολαβήσει σε συνομιλίες μεταξύ της Ρωσίας και της επερχόμενης κυβέρνησης του Τραμπ σχετικά με τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία. Εν τω μεταξύ, το Ομάν έχει εισέλθει στη διαδικασία ως διακριτικός μεσολαβητής στις πυρηνικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Τεχεράνης.
Ωστόσο, στο παρασκήνιο, ο αραβικός κόσμος δεν κινείται με ομόνοια. Ενώ το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου παρουσιάζει ένα ενωμένο μέτωπο, οι ρωγμές είναι ορατές. Οι Ηνωμένες Αραβικές Εμιράτες, για παράδειγμα, έχουν ιδρύσει μία δεξαμενή σκέψης στην Ουάσινγκτον, διαμορφώνοντας τη δική τους θέση στον διεθνή διάλογο. Το Κατάρ, μη ξένο σε τριβές με τους γείτονές του, συνεχίζει να χαράσσει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική που περιστασιακά φέρνει σε αντίθεση με άλλες πρωτεύουσες του Κόλπου.
Με τους μουσουλμανικούς πετρελαιοπαραγωγούς να γίνονται όλο και πιο τολμηροί στις εξωτερικές τους πολιτικές φιλοδοξίες και τη Ρωσία να στρέφεται προς την Ανατολή και τον Νότο για εταίρους, η παγκόσμια διπλωματία εισέρχεται σε μια απρόβλεπτη φάση. Ο επερχόμενος σύνοδος θα μπορούσε να αποτελέσει μια κρίσιμη στιγμή—όχι μόνο για την παγκόσμια θέση της Μόσχας, αλλά για την ίδια τη μορφή της γεωπολιτικής του 21ου αιώνα.
