Πέραν του γεγονότος ότι ο Ιμάμογλου δεν είναι κάποιος ενάρετος δημοκράτης περιοπής στο πρόσωπο του οποίου πρέπει να θρηνούμε την ξαφνική εκρίζωση του δημοκρατικού συστήματος της Τουρκίας (θαυμαστής του Τοπάλ Οζμάν), η τελευταία διαθέτει πλούσιο ιστορικό όπου η δικαιοσύνη έχει καταστρατηγηθεί για τη στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων της εκάστοτε κυβέρνησης:
Επιμέλεια: Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης
Απαγόρευση του Κόμματος της Αρετής (2001)
Το Κόμμα της Αρετής (Fazilet Partisi), ένα ισλαμιστικό κόμμα, διαλύθηκε το 2001 από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας με την κατηγορία ότι παραβίαζε τις αρχές του κοσμικού κράτους. Η απόφαση θεωρήθηκε ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του κεμαλικού κατεστημένου, το οποίο χρησιμοποίησε τη δικαιοσύνη για να αποδυναμώσει την ανερχόμενη ισλαμιστική αντιπολίτευση. Από τα απομεινάρια του κόμματος αυτού ιδρύθηκε αργότερα το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν.
Υπόθεση Εργκενεκόν (2008-2013 με ιστορικές προεκτάσεις που έχουν βάθος δεκαετιών)
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του AKP, η υπόθεση Εργκενεκόν αφορούσε τη δίωξη εκατοντάδων στρατιωτικών, δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών και πολιτικών, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν. Οι δίκες βασίστηκαν σε αμφιλεγόμενα στοιχεία και θεωρήθηκαν από πολλούς ως μέσο για την εξουδετέρωση του κεμαλικού (παρά;)στρατιωτικού κατεστημένου και άλλων αντιπάλων του AKP. Αργότερα, πολλές καταδίκες ακυρώθηκαν, ενισχύοντας την άποψη ότι η δικαιοσύνη είχε εργαλειοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς.
Σελαχατίν Ντεμιρτάς:
Ο πρώην συμπρόεδρος του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) φυλακίστηκε για περισσότερα από έξι χρόνια, με κατηγορίες που θεωρήθηκαν από πολλούς πολιτικά υποκινούμενες. Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, συμπρόεδρος του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), συνελήφθη το 2016 με κατηγορίες για «τρομοκρατική προπαγάνδα» και «υποστήριξη του PKK». Παρά τη διεθνή κατακραυγή και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ζητούσαν την απελευθέρωσή του, παραμένει φυλακισμένος. Η δίωξή του θεωρείται ευρέως ως προσπάθεια της κυβέρνησης Ερντογάν να εξουδετερώσει έναν χαρισματικό πολιτικό αντίπαλο και να αποδυναμώσει το HDP.
Ο ίδιος ο Ιμάμογλου:
Το 2022, είχε καταδικαστεί για προσβολή δημοσίων λειτουργών, μια υπόθεση που αργότερα ανεστάλη, αλλά υποδεικνύει προηγούμενες απόπειρες νομικής δίωξης εναντίον του.
Υπόθεση Οσμάν Καβαλά (2017-σήμερα).
Ο Οσμάν Καβαλά, επιχειρηματίας και ακτιβιστής, φυλακίστηκε το 2017 με κατηγορίες για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης» και εμπλοκή στις διαδηλώσεις του Γκεζί το 2013. Παρά την έλλειψη συγκεκριμένων αποδεικτικών στοιχείων και την αθώωσή του το 2020, αμέσως επανασυνελήφθη με νέες κατηγορίες. Η υπόθεσή του θεωρείται παράδειγμα πολιτικής δίωξης μέσω του δικαστικού συστήματος, με στόχο την καταστολή της κοινωνίας των πολιτών και των επικριτών του Ερντογάν.
Αυτά τα περιστατικά συνθέτουν ένα μοτίβο στην τουρκική πολιτική σκηνή, όπου η κυβέρνηση χρησιμοποιεί νομικά μέσα για να εξουδετερώσει την αντιπολίτευση είτε πρόκειται για κεμαλικούς είτε πρόκειτα για ισλαμιστές. Η σύλληψη του Ιμάμογλου συνεχίζει αυτήν την πρακτική, καταδεικνύοντας ότι πρόκειται για μια τακτική με βαθιές ρίζες στην ιστορία της χώρας. Δημοκρατία και Τουρκία είναι έννοιες ασύμβατες.
