Η περίπτωση των «Παλαιοχριστιανών» της Κορινθίας πυροδότησε ένα ζήτημα, το οποίο άπτεται σε μεγάλο βαθμό της ελευθερίας, αλλά και του δικαιώματος μίας οικογένειας να παράσχει στα παιδιά της την Παιδεία που επιθυμεί. Μιλάμε για το αγγλιστί «Homeschooling», δηλαδή για την κατ’ οίκον πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια διδασκαλία, που στη χώρα μας επιτρέπεται μόνον κατ’ εξαίρεσιν.
Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον 200-300 παιδιά, κυρίως από εύπορες οικογένειες που σχετίζονται με τον παραθρησκευτικό χώρο, διδάσκονται παράνομα στο σπίτι τους, αυτή η αποκάλυψη έγινε στο πλαίσιο της δίωξης του 45χρονου πατέρα μιας παλαιοχριστιανικής οικογένειας στην Κορινθία, ο οποίος δεν επέτρεπε στα παιδιά του να παρακολουθήσουν το σχολείο.
Η ΟΙΕΛΕ αναφέρει ότι αυτό το φαινόμενο δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε άγνωστο στην κυβέρνηση και στις Αρχές. Μάλιστα, η οργάνωση θυμίζει μια προηγούμενη υπόθεση από το 2017, όπου μια οικογένεια δεν έστελνε τα παιδιά της στο σχολείο λόγω αντιρρήσεων για το εκπαιδευτικό σύστημα και λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Παρά την ενημέρωση των αρμόδιων αρχών για αυτά τα γεγονότα, η ΟΙΕΛΕ αντιμετώπισε αδιαφορία από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Ωστόσο, μετά από παρέμβαση της Δικαιοσύνης αποκαλύφθηκε ότι παιδιά κυρίως από εύπορες οικογένειες διδάσκονταν παράνομα στο σπίτι τους.
Στην ανακοίνωσή της η ΟΙΕΛΕ επισημαίνει τους κινδύνους της κατ’ οίκον εκπαίδευσης, οι οποίοι δε θα μπορούσαν να είναι άλλοι από τις «ακραίες ομάδες», την «έλλειψη κοινωνικοποίησης», τον «κοινωνικό ρατσισμό», τη «γονεϊκή καταπίεση», τα «ρατσιστικά κίνητρα», τον «ολοκληρωτισμό», τα «στερεότυπα» και ό,τι άλλο συναφές απαρτίζει την αυτονόητη ατζέντα όσων «ανησυχούν» για αυτές τις τεράστιες απειλές για την κοινωνία.
Οι ίδιοι ωστόσο «εκπαιδευτικοί» δε δείχνουν να έχουν θορυβηθεί εξίσου για το γεγονός ότι συγκεκριμένες «ευάλωτες» κοινωνικές ομάδες δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όχι γιατί επιλέγουν το «homeschooling», αλλά γιατί προτιμούν να τα εισάγουν από νωρίς στον κόσμο της παραβατικότητος και του εγκλήματος.
Οι ίδιοι εκπαιδευτικοί, δεν δείχνουν να ιδρώνει το αφτί τους για το γεγονός ότι στην Ελλάδα κάθε γονέας, είτε στέλνει το παιδί του σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό σχολείο, είναι υποχρεωμένος να ξοδεύει μια περιουσία σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια. Και γιατί να το κάνουν αυτό, αφού είναι οι άμεσα ωφελούμενοι από αυτήν την κατάσταση.
Η κατ’ οίκον διδασκαλία πρέπει να βγει στο δημόσιο διάλογο, διότι αυτό είναι ζήτημα ελευθερίας. Τα περί «μη-κοινωνικοποιήσεως» είναι φαιδρά, καθώς υπάρχουν χίλιοι τρόποι να κοινωνικοποιηθεί ένα παιδί πέραν του ανεπαρκούς και αποτυχημένου ελληνικού σχολείου. Όσο για τους «γνωστούς κινδύνους», πρόκειται για αστεία επιχειρήματα, που το μόνο που εξυπηρετούν είναι την ατζέντα των εν λόγω συνδικαλιστών.
Είτε απαγορεύεται το «homeschooling» στην Ελλάδα είτε όχι, η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτή τη χώρα και με το άθλιο εκπαιδευτικό της σύστημα, κάθε γονέας πρέπει να πληρώνει για κατ’ οίκον διδασκαλία είτε για υπηρεσίες παραπαιδείας τόσα κι άλλα τόσα απ’ αυτά που ο ίδιος πληρώνει σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο είτε το κράτος σ’ ένα δημόσιο.
Πέραν αυτού, η πλήρης αποξένωση της Παιδείας από τις επιταγές του ελληνικού Συντάγματος καθιστά όλο και πιο ορατό το έλλειμμα Παιδείας στην Ελλάδα. Οι Έλληνες επιθυμούν εθνική παιδεία και αποστρέφονται το ελληνικό σχολείο, το οποίο εξελίσσεται σε woke προπαγανδιστικό μηχανισμό, που δύναται να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην κοινωνία μας.
