Για χρόνια, καθώς οι «Woke» ταινίες αποτυγχάνουν η μία μετά την άλλη, μας έλεγαν τα συκοφαντικά μέσα ψυχαγωγίας ότι το πρόβλημα ήταν όλα τα άλλα εκτός από την woke παράνοια: Οι απεργίες! Η γρίπη της Κίνας! Το Streaming! Η κόπωση των υπερηρώων!
-
- Γράφει ο Τζον Νόλτε
Κανείς δεν είχε το ηθικό θάρρος να αναγνωρίσει το προφανές: οι Φυσιολογικοί Άνθρωποι δεν θέλουν να βλέπουν άντρες να φιλιούνται, κοπέλες να φιλιούνται, τους ήρωές τους να ευνουχίζονται από την προαναφερθείσα κοπέλα, ή χαρακτήρες να κρίνονται (και να καταδικάζονται) με βάση τη φυλετική ή σεξουαλική τους ταυτότητα.
Αλλά τώρα…
Το box office επέστρεψε, μωρό μου!
Γιατί, έτσι απλά… τα χτυπήματα, η γρίπη της Κίνας, το Streaming και η κόπωση των υπερηρώων! δεν κρατούν τους θεατές μακριά.
Ουάου!
Τι άλλαξε;
Αυτή η ερώτηση δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί…
Αν κοιτάξετε τις πρόσφατες εισπρακτικές επιτυχίες, έχουν ένα κοινό στοιχείο… Δεν υπάρχει κοινωνική ή πολιτική αντιπαράθεση γύρω τους. Με άλλα λόγια, πρόκειται για Κανονικές Ταινίες που έγιναν για Κανονικούς Ανθρώπους.
Μετά από κάτι κοντά σε μια ντουζίνα αποτυχίες στη σειρά, το Συνδικάτο Καλλωπισμού της Disney κυκλοφόρησε επιτέλους μια ταινία που έμοιαζε φυσιολογική, το Inside Out 2 και έχει ήδη συγκεντρώσει 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Το Inside Out 2 είναι αυτό που θέλει ο κόσμος από τη Disney: όχι γκέι σεξ, όχι τραβεστί, όχι αντωνυμίες, όχι διαλέξεις, απλά μια ωραία ιστορία με συγκρίσιμους χαρακτήρες.
Αντίστοιχα, το Despicable Me είναι το franchise της Universal, το τέταρτο μέρος, το οποίο το πενθήμερο του Σαββατοκύριακου, συγκέντρωσε 122 εκατομμύρια δολάρια στην εγχώρια αγορά. Γιατί; Επειδή, σε αντίθεση με την Disney, η Universal αρνείται να διαστρέψει τις παιδικές της ταινίες με woke αρλούμπες, γι’ αυτό και έκλεψε το στέμμα των κινουμένων σχεδίων από το «Συνδικάτο» της Disney, το Grooming Syndicate.
Τα «A Quiet Place», «Bad Boys», «John Wick: Chapter 4», «Guardians of the Galaxy Vol.3», «Kingdom of the Planet of the Apes», και το επερχόμενο «Deadpool & Wolverine…», όλα blockbusters με αξιοσέβαστη επιτυχία, μόνο και μόνο επειδή δεν πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των οπαδών τους. Σε αντίθεση με, ας πούμε… «Indiana Jones and the Dial of Destiny», «The Marvels», «Shazam! Fury of the Gods», «Lightyear», κ.λπ.
Ένα άλλο ψέμα που αποκαλύπτουν αυτές οι εισπρακτικές επιτυχίες είναι η συκοφαντία ότι οι ρατσιστές Αμερικανοί δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με franchises, όπου οι πρωταγωνιστές είναι μη λευκοί. Κι όμως, υπάρχει το «Bad Boys: Ride or Die». Άλλο ψέμμα είναι ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με γυναίκες σταρ. Κι όμως, υπάρχει το Inside Out 2; Ότι εμείς οι φανατικοί δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με μη λευκές γυναίκες. Κι όμως, υπάρχει το «A Quiet Place: Day One».
Αυτό δεν είναι δύσκολο…
Woke = κακή αφήγηση.
Κακή αφήγηση = κακές ταινίες.
Κακές ταινίες = χάλια εισπράξεις.
Ναι, όπως κάθε κανόνας, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Η Barbie ήταν επίσης «woke», αλλά έκανε επίσης κάτι που καμία mainstream ταινία του Χόλιγουντ δεν έχει κάνει εδώ και μια δεκαετία: έκανε τον κόσμο να γελάσει. Το τελευταία «Mission Impossible» κατέρρευσε, αλλά έμοιαζε επίσης με άλλη μία από τα ίδια μετά από επτά προηγούμενα κεφάλαια.
Ανεξάρτητα από αυτές τις σπάνιες εξαιρέσεις, ο κανόνας είναι ο ίδιος από τότε που εφευρέθηκαν οι ταινίες πριν από εκατό και πλέον χρόνια. Αλλά η Γκεστάπο των «woke» του Χόλιγουντ πίστευε ότι μπορούσε να αλλάξει την ανθρώπινη φύση. Το αποτέλεσμα; Εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν τη Χίλαρι Κλίντον, και ακόμη και αυτοί αρνούνται να παρακολουθήσουν αυτές τις αηδίες.
