Το αποτέλεσμα της Κυριακής στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών ήταν ομολογουμένως μια έκπληξη.
Όχι διότι έγινε κάτι ανεπανάληπτο, αλλά επειδή έπεσαν έξω όλες οι δημοσκοπήσεις στη Γαλλία, γεγονός που δε μας έχουν συνηθίσει. Μέχρι και τρεις ημέρες πριν τις εκλογές οι δημοσκοπήσεις έδειχναν το κόμμα της Λε Πεν να έρχεται πρώτο στο δεύτερο γύρο και να βρίσκεται ανάμεσα στις 180 και 210 έδρες. Μακριά μεν από την απόλυτη πλειοψηφία, κυρίαρχο δε. Πώς έγινε όμως και το πρώτο κόμμα σε ψήφους βρέθηκε στην τρίτη θέση στην κατάταξη των κοινοβουλευτικών εδρών; Εδώ παίζουν ρόλο τα τρία σίγμα. (εκλογικό) σύστημα, συμμαχίες, συμμετοχή.
Σύστημα (εκλογικό): Το εκλογικό σύστημα παίζει σημαντικό ρόλο στην εκλογική συμπεριφορά καθώς θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού. Η Γαλλία έχει ένα εκλογικό σύστημα που είναι κομμένο και ραμμένο για την ύπαρξη δύο κύριων διεκδικητών της εξουσίας. Πλειοψηφικό σύστημα με 577 μονοεδρικές περιφέρειες σε όλη τη χώρα όπου όλα κρίνονται σε δυο γύρους. Πρώτος γύρος όπου εάν κάποιος υποψήφιος περάσει το 50% των ψήφων λαμβάνει την έδρα. Εάν κανένας δεν τα καταφέρει τότε στο δεύτερο γύρο αναμετρώνται όσοι υποψήφιοι έχουν περάσει το 12,5% στον πρώτο γύρο. Το εκλογικό σύστημα δεν έχει καμία σχέση ούτε με την απλή αναλογική, ούτε με την ενισχυμένη που έχουμε στη χώρα μας. Πλησιάζει αυτό του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά το οποίο έχει ένα μόνο γύρο, με τον υποψήφιο που έχει τις περισσότερες ψήφους σε μια περιφέρεια να κερδίζει. Να το πούμε απλά: Εάν το κόμμα Λε Πεν βρισκόταν μέσα στα πλαίσια ενός συστήματος ενισχυμένης αναλογικής θα έψαχνε μικρό εταίρο για συγκυβέρνηση. Εάν στη Γαλλία είχαν το εκλογικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου θα είχε κυριαρχήσει και θα λάμβανε αυτοδυναμία αφού στον πρώτο γύρο πρώτευσε στις περιφέρειες όλης σχεδόν της χώρας. Με το εκλογικό σύστημα της Γαλλίας έφτασε σε δεύτερο γύρο σε 451 περιφέρεις και κέρδισε στο σύνολο τις 142.
Συμμαχίες: Μετά το τέλος του πρώτου γύρου των εκλογών πάνω από 300 περιφέρειες από τις 577 βρέθηκαν να έχουν στον δεύτερο γύρο τρεις (και σε λίγες περιπτώσεις τέσσερις) υποψηφίους. Σε περίπτωση που δεν υπήρχαν συμμαχίες στο δεύτερο γύρο οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως το RN θα έφτανε οριακά στην απόλυτη πλειοψηφία. Συμμαχίες όμως έγιναν. Πάνω από 200 υποψήφιοι κομμάτων του κέντρου και της αριστεράς αποχώρησαν από το δεύτερο γύρο με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κοινό μέτωπο απέναντι στους υποψηφίους του κόμματος Λε Πεν. Το ερώτημα ήταν πως αυτό θα περνούσε στους ψηφοφόρους, ειδικά του κέντρου. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως πέρασε σε σημαντικό βαθμό. Σε περίπτωση διπόλου με υποψήφιο από κόμμα Μελανσόν και κόμμα Λε Πεν οι ψηφοφόροι του κέντρου ψήφιζαν κατά 43% τον πρώτο και 19% τον δεύτερο. Σε περίπτωση μάχης ανάμεσα σε υποψήφιο από κάποιο άλλο κόμμα της αριστερής συμμαχίας ενάντια σε υποψήφιο της Λε Πεν οι κεντρώοι ψηφοφόροι ψήφισαν κατά 54% τον πρώτο και 15% τον δεύτερο. Αλλά και οι ψηφοφόροι του ρεπουμπλικανικού κόμματος (πρώτο γύρο) δεν πήγαν σε σημαντικό βαθμό υπέρ υποψήφιο RN ακόμα και εάν ήταν απέναντι σε υποψήφιο του Μελανσόν (38% έναντι 26%). Η διαφορά μειωνόταν ακόμα περισσότερο όταν ο υποψήφιος της αριστεράς ήταν άλλου κόμματος (34% έναντι 29%). Όταν πάλι υπήρχε δίπολο μεταξύ υποψηφίου του κέντρου και υποψηφίου RN οι ψηφοφόροι NFP πρώτου γύρου ψήφισαν κατά 72% τον κεντρώο και μόλις 3% τον αντίπαλό του, ενώ και οι ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι ψήφισαν κατά 53%-26% υπέρ του κεντρώου. Τέλος, στο δίπολο υποψηφίου των ρεπουμπλικάνων ενάντια υποψηφίου της Λε Πεν το 70% των αριστερών και 79% των κεντρώων ψήφισαν τον πρώτο και μόλις το 2% και 4% αντιστοίχως τον δεύτερο. Βλέπουμε δηλαδή ότι όχι απλά η συμμαχία πέρασε στη βάση αλλά σε επίπεδο ψηφοφόρων έφτασε και στους κεντροδεξιούς.
Συμμετοχή: Η συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές έφτασε σε επίπεδα 1981. Μάλιστα είναι 20 μονάδες παραπάνω από τη συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές δυο χρόνια πριν. Ο κίνδυνος για πολλούς μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης Λε Πεν κινητοποίησε ομάδες πληθυσμών και τις έφερε στην κάλπη. Αυτό είναι και μια έμπρακτη απάντηση σε όσους ισχυρίζονται πως η ψήφος τους δεν έχει αξία διότι δε μπορούν να αλλάξουν τίποτα με αυτήν.
