Πριν προχωρήσω σε σύντομη ανάλυση για το ποια είναι τα αποτελέσματα του πρόσφατου συνεδρίου στον ΣΥΡΙΖΑ, θα ξεκινήσω με το στοιχείο που μου έκανε θετική εντύπωση: οι δημοκρατικοί θεσμοί που λειτούργησαν άψογα κατά την διαδικασία.
Είδαμε απλούς ανθρώπους να λαμβάνουν τον λόγο και να εκφράζουν τους προβληματισμούς τους σύμφωνα με την οπτική τους. Ακούσαμε να θίγονται πολλά θέματα της εποχής μας, όπως η σιδηροδρομική καταστροφή στα Τέμπη, το αγροτικό, η ιδιωτικοποίηση της δωρεάν και δημόσιας ακαδημαϊκής παιδείας. Ακούσαμε και γιουχαΐσματα όταν κάποιοι σύνεδροι εξέφραζαν ιδιαίτερα ανατρεπτικές ή και προβοκατόρικες απόψεις. Κάποιοι ελιτιστές στάθηκαν ιδιαίτερα σε αυτό το γεγονός, της έντονης αποδοκιμασίας δηλαδή, το θεώρησαν ως μία βαρβαρική πράξη. Να θυμίσω εδώ, ότι εντός των κοινοβουλίων της Μεγάλης Βρετανίας, του Καναδά, της Νέας Ζηλανδίας και πλήθους άλλων απόλυτα δημοκρατικών εθνών, τα γιουχαϊσματα από βουλευτές ενώ μιλάει ακόμα και ο Πρωθυπουργός είναι έντονο και συχνό φαινόμενο.
Αποτελεί αυτή η συμπεριφορά πράξη αντιδημοκρατικότητας και οι συγκεκριμένες χώρες αποτελούν κάποιου είδους μπανανίας; Όχι βέβαια. Οπότε ας χαμηλώσουν το δεικτικό δακτυλάκι οι αυτόκλητοι κήνσορες και λογοκριτές των ΜΜΕ. Για εμένα αποτελεί σημάδι υγιούς και ανθρώπινης έκφρασης συναισθημάτων το συγκεκριμένο φαινόμενο, και όποιος πολιτικός δεν είναι χαλκέντερος να το αντιμετωπίσει αλλά έχει συνηθίσει μόνο σε προκάτ και προκανονισμένα χειροκροτήματα, καλό είναι να παραιτηθεί από τον πολιτικό βίο.
Από την άλλη στο συνέδριο παρατηρήσαμε μια διπλή ήττα, τόσο του Αλέξη Τσίπρα όσο και του Στέφανου Κασσελάκη. Ο πρώην πρόεδρος του Σύριζα προέβη σε ηχηρή παρέμβαση λίγο πριν το συνέδριο (απέφυγε να το πράξει εντός του συνεδρίου με ιδιαίτερα δειλό τρόπο), και προσπάθησε να θέσει ζήτημα αλλαγής του επικεφαλής. Ενέργεια που με αιφνιδίασε προσωπικά, γιατί ήταν ο ίδιος που πριν λίγους μήνες συναντιόταν με τον Κασσελάκη στις ΗΠΑ, άτυπα του είχε «απομείνει το δαχτυλίδι της εξουσίας» και τον είχε χρίσει συνεχιστή του στην ηγεσία του κόμματος.
Όμως η προσπάθεια του Τσίπρα απέτυχε παταγωδώς. Το συνέδριο επιδεικτικά δεν δέχτηκε την εισήγησή του. Η δεύτερη ήττα ήταν του Κασσελάκη. Παρότι «σήκωσε το γάντι» και δέχτηκε να πάει σε εκλογές, με φανερή ολιγωρία αργότερα, έκανε πίσω στην πρόκληση της Γεροβασίλη να αναμετρηθούν.
Το μόνο που είναι σίγουρο σε αυτή την χαοτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, είναι ότι αν τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές του Ιουνίου είναι απογοητευτικά, τότε η άμεση παύση του Κασσελάκη είναι ιδιαίτερα πιθανή.
