Από 1ης Απριλίου 2024, άρχισε να ισχύει στη Σκωτία ο νέος αντιρατσιστικός νόμος (“Hate and Public Order Act”) που επεκτείνει το αδίκημα της υποκίνησης μίσους ώστε να καλύπτει όχι μόνο την φυλή και την θρησκεία (όπως ίσχυε μέχρι τώρα) αλλά και την ηλικία, την αναπηρία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την τρανς ταυτότητα.
Ο νόμος αυτός ισχύει ακόμη και για ιδιωτικές συζητήσεις ενώ, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, η αστυνομία άρχισε ήδη να ενθαρρύνει τους Σκωτσέζους να καρφώνουν τους φίλους και τους γείτονές τους. Για να διευκολύνει, μάλιστα, ακόμη περισσότερο τη ρουφιανιά, ο νέος νόμος δίνει το δικαίωμα για ανώνυμες καταγγελίες που δεν θα γίνονται σε αστυνομικά τμήματα αλλά σε ειδικούς χώρους σε όλη την Σκωτία, μεταξύ των οποίων και ένα …sex shop στην Γλασκόβη («Ρουφιάνεψε κάποιον που δεν γουστάρεις και ταυτόχρονα αγόρασε και ένα ντίλντο- δεν είναι υπέροχος ο μοντέρνος κόσμος μας;», σχολίασε ειρωνικά η φεμινίστρια συγγραφείας Καθλίν Στοκ). Αρκεί μια τέτοια ανώνυμη καταγγελία επειδή είπες στο σαλόνι του σπιτιού σου ότι οι «τρανς γυναίκες δεν είναι γυναίκες» και η αστυνομία μπορεί να σε καλέσει στο τμήμα για να σου υποβάλλει ερωτήσεις ενώ έχει την εξουσία να κατάσχει τον υπολογιστή ή το κινητό σου τηλέφωνο και να τα κρατήσει μέχρις ότου αποφασιστεί αν θα διωχθείς ή όχι, πράγμα που μπορεί να πάρει αρκετούς μήνες. Ο νόμος ξεσήκωσε τεράστιες αντιδράσεις και οι επικριτές του τονίζουν ότι η ασάφειά του θα επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην ελευθερία του λόγου, θα οδηγήσει στην ποινικοποίηση κάθε άποψης που αντιτίθεται στο κυρίαρχο ορθοπολιτικό αφήγημα, θα φέρει πληθώρα καταγγελιών για λόγους προσωπικής αντεκδίκησης ενώ θα προκαλέσει τεράστια ταλαιπωρία ακόμη και για όσους έπεσαν θύματα αστείων καταγγελιών που δεν θα φτάσουν ποτέ στα δικαστήρια.
Woke Παράνοια και στη Σκωτία: Sex shop γίνεται κέντρο καταγγελιών για «εγκλήματα μίσους»
Κλίμα εκφοβισμού, ενθάρρυνση της ρουφιανιάς, σκληρή λογοκρισία. Κάποτε αυτά τα βλέπαμε στην Ανατολική Γερμανία της STASI ή στην Αλβανία του Χότζα. Σήμερα, χάρη στο προοδευτικό woke κίνημα, τέτοια φαινόμενα γίνονται πια η καθημερινότητά μας στην άλλοτε φιλελεύθερη Δύση. Και φοβάμαι ότι ακόμη δεν έχουμε πιάσει πάτο.
