Η Ελλάδα έχει νιώσει ήδη βαθιά μέσα στο πετσί της τις συνέπειες που έχει η Πράσινη Μετάβαση. Η χώρα μας έκλεισε τις λιγνιτικές της μονάδες, αποστερούμενη την ενεργειακή της αυτάρκεια και συγχρόνως επωμίστηκε το ενεργειακό, οικονομικό και περιβαλλοντικό – για κάποιους τουλάχιστον – κόστος της κάλυψης της απωλεσθείσης αυτάρκειας με τις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κι αυτό στη χειρότερη χρονική στιγμή που μπορούσε να το κάνει, δεδομένης της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης που επέφερε ο Ρωσοουκρανικός πόλεμος και οι συνδεόμενες με αυτόν διεθνείς κυρώσεις.
Οι δυσκολίες που προκύπτουν από μία τέτοια μετάβαση – για την ώρα απόπειρα μετάβασης – καταδεικνύονται στη Γερμανία, μια χώρα που κυβερνάται από έναν συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων και άρα υποτίθεται ότι σε κυβερνητικό επίπεδο διαθέτει όλη τη βούληση προς αυτήν την κατεύθυνση. Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι διόλου απλά, παρ’ ότι η Γερμανία έχει πολύ χαλαρότερες χρονικές δεσμεύσεις για την επίτευξη των «πρασίνων στόχων» της, σε σχέση με την Ελλάδα.
Το βασικότερο συμπέρασμα από το ακόλουθο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του βρετανικού περιοδικού Spectator, ανεξαρτήτως του ποια άποψη υποστηρίζει κανείς έναντι του αφηγήματος της κλιματικής αλλαγής και των πολιτικών της πράσινης μετάβασης, είναι ότι για να μπορέσουν να καθιερωθούν οι ΑΠΕ σε μία χώρα, πρέπει να υπάρξουν νομοθετικές παρεμβάσεις που θα υποβαθμίζουν τις εξουσίες της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης και θα χαλαρώνουν την περιβαλλοντική προστασία, ενέργειες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη φιλοσοφία της Ε.Ε. σε σχέση τόσο με το περιβάλλον όσο και με τη σημασία της αυτοδιοίκησης.
NEWSFIRE.GR
Οι Nimbys και οι Πράσινοι συνεργάζονται για να εμποδίσουν τα γερμανικά αιολικά πάρκα
-
- Γράφει ο Λέων Μανγκασαριάν*
Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ της Γερμανίας μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας παιδικών βιβλίων, αλλά αποδεικνύεται ένας θλιβερός υπουργός Οικονομίας και Κλίματος. Ο Χάμπεκ, ο οποίος είναι επίσης αντικαγκελάριος των Πρασίνων στην κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας, ανέβηκε στην εξουσία το 2021, υποσχόμενος να επιταχύνει τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Στο επίκεντρο της υπόσχεσής του: περισσότεροι ανεμόμυλοι, μεγαλύτεροι ανεμόμυλοι και, πάνω απ’ όλα, κατασκευασμένοι πολύ, πολύ πιο γρήγορα. Αλλά αυτές οι υποσχέσεις αποδεικνύονται λίγο περισσότερο από «θερμός αέρας κοπιανιστός», όπως μαρτυρά ο δικός μου άκαρπος αγώνας για την κατασκευή ανεμογεννητριών.
Η αιολική ενέργεια είναι ζωτικής σημασίας για να επιτύχει η Γερμανία τον στόχο της να παράγουν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας το 80% της ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 2030, από 46% πέρυσι. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς λέει ότι «τέσσερις ή πέντε ανεμόμυλοι» πρέπει να τίθενται σε λειτουργία καθημερινά από τώρα μέχρι το 2030. Το Ινστιτούτο Ενεργειακής Οικονομίας του Πανεπιστημίου της Κολωνίας λέει ότι έξι ανεμόμυλοι πρέπει να κατασκευάζονται κάθε μέρα για να επιτευχθεί ο στόχος. Αλλά κατά το πρώτο εξάμηνο του 2023, κατά μέσο όρο κατασκευάστηκαν μόλις 1,8 νέοι ανεμόμυλοι κάθε μέρα. Η αποτυχία να επιταχυνθεί η βασανιστική διαδικασία εγκρίσεων και αδειοδοτήσεων για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ο κύριος λόγος για την καθυστέρηση. «Τίποτα εδώ δεν προχωράει ακόμη πιο γρήγορα, ακόμη κι αν μιλάμε για τη Γερμανία», δήλωσε ένας κατασκευαστής αιολικής ενέργειας στο Βερολίνο, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί.
«Πράσινη ενέργεια»: Η αποτυχία της εγκατάστασης παράκτιων αιολικών σε Βρετανία και ΗΠΑ και η ΕΕ
Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τους Ευρωπαίους κατασκευαστές ανεμογεννητριών, καθώς τα αυξανόμενα επιτόκια, οι εμπλοκές στον εφοδιασμό των κατασκευαστών και τα οικονομικά προβλήματα «δαγκώνουν» επίσης. Καθώς η κατασκευή ανεμογεννητριών κατακρημνίζεται στη Γερμανία, η ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανεμογεννήτριες έχει σταθεροποιηθεί από το 2019. Από το 2014 έως το 2017, κατασκευάζονταν έως και 1.792 νέοι χερσαίοι ανεμόμυλοι κάθε χρόνο. Από το 2019, ο αριθμός αυτός ήταν μικρότερος κατά 500 ανεμογεννήτριες για κάθε έτος, εκτός από ένα, σύμφωνα με τη Γερμανική Ένωση Αιολικής Ενέργειας.
Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός των ανεμογεννητριών που θα κατασκευαστούν δεν θα είναι ούτε κατά διάνοια ο αριθμός που απαιτείται για να επιτευχθούν οι στόχοι του Χάμπεκ. Η αργή κατασκευή δεν είναι ο μόνος λόγος: υπάρχει επίσης αυξανόμενη οργή μεταξύ των Γερμανών που λένε ότι οι ανεμογεννήτριες μολύνουν την ύπαιθρο και τις πολεμούν με νύχια και με δόντια.
Εν μέσω αυτού και άλλων λανθασμένων χειρισμών στο μεταναστευτικό και την οικονομία, η υποστήριξη για την κυβέρνηση Σολτς – Χάμπεκ έπεσε σε χαμηλό ρεκόρ. Μόλις το ένα πέμπτο των ψηφοφόρων δήλωσε ικανοποιημένο από το έργο του συνασπισμού, σύμφωνα με δημοσκόπηση για την τηλεόραση του ARD.
Ο Χάμπεκ δεν είναι ο μόνος πολιτικός που βρέθηκε σε δύσκολη θέση επειδή έδωσε υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρήσει. Πάρα πολλοί πολιτικοί στο Βερολίνο είναι ένοχοι για το ότι κάνουν μεγάλες και φιλόδοξες δηλώσεις, ενώ αγνοούν ενοχλητικές ερωτήσεις σχετικά με το πόσο πρακτικά είναι αυτά τα σχέδια. Η θλιβερή αποτυχία να επιτευχθούν οι στόχοι των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι πολιτικοί στο Βερολίνο αρέσκονται επίσης στο να επιδεικνύουν αρετές σχετικά με την ηθική τους καθαρότητα και να μιλούν για το πώς η Γερμανία πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τον κόσμο. Το αν κάποιος στο εξωτερικό παρακολουθεί, είναι ένα ερώτημα που δεν τίθεται ποτέ.
Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι ότι για μια χώρα που υπερηφανεύεται για την αποτελεσματικότητά της, στη Γερμανία έχει επικρατήσει μια εμμονή με τη γραφειοκρατική διαδικασία πάνω από σχεδόν τα πάντα. Η μείωση της γραφειοκρατίας, ενώ συζητάται πολύ, σπάνια γίνεται στην πράξη.
Ο Γιαν Τέχαου, διευθυντής Ευρώπης στην Eurasia Group, μια πολιτική συμβουλευτική εταιρεία, προειδοποιεί ότι η Γερμανία χάνει την ικανότητα να υλοποιεί μεγάλα, τολμηρά έργα. «Πρόκειται για εξελιγμένη κρατική αποτυχία», λέει ο Τέχαου. Ένας καρκίνος όπου όλα εξακολουθούν να φαίνονται να λειτουργούν «αλλά τίποτα δεν γίνεται». Η βερολινέζικη εφημερίδα Tagesspiegel λέει ότι οι Γερμανοί έχουν πλέον «Φόβο» για κάθε μεγάλο έργο. «Πρώτα απ’ όλα, η γενική απάντηση είναι συχνά: όχι».
Οι ανεμόμυλοι διχάζουν πικρά τους Πράσινους
Η αποτυχία επιτάχυνσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έρχεται παρά τον αυξανόμενο κατάλογο των λόγων για την υπερτροφοδότηση της επέκτασής τους. Οι περιβαλλοντικές ανησυχίες είναι μέρος αυτής της αναγκαιότητας- το ίδιο ισχύει και για το απλό θέμα της γεωπολιτικής: Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία τερμάτισε τις φθηνές εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Μόσχα.
Η Γερμανία έκλεισε τα πυρηνικά της εργοστάσια και πλέον εισάγει ηλεκτρική ενέργεια από τη Γαλλία, που παράγεται από… πυρηνικά εργοστάσια
Αφού έκλεισαν φέτος τα τρία τελευταία από τον στόλο των πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας, υπήρξαν επίσης ζητήματα που σχετίζονται με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Οι 17 κλειστοί πυρηνικοί σταθμοί της Γερμανίας παρείχαν το ένα τέταρτο της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Παρ’ όλα αυτά, το κλείσιμό τους αποτελούσε ιερή αγελάδα για τους Πράσινους. Οπότε, έκπληξη, έκπληξη: Η Γερμανία από καθαρός εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας το πρώτο τρίμηνο του 2023, έγινε καθαρός εισαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας το δεύτερο τρίμηνο, μετά το κλείσιμο των τριών πυρηνικών σταθμών τον Απρίλιο, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία. Η περισσότερη εισαγόμενη ηλεκτρική ενέργεια προέρχεται πλέον από, μαντέψατε, πυρηνικά εργοστάσια στη Γαλλία.
Η εσπευσμένη αποχώρηση από την πυρηνική ενέργεια ανάγκασε επίσης την επαναλειτουργία κλειστών μπλοκ στο βρώμικο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από καφέ άνθρακα στο Γένσβαλντε, στο ανατολικό κρατίδιο του Βρανδεμβούργου, για να αναπληρωθούν πιθανές ελλείψεις ισχύος. Το Γένσβαλντε απέχει λίγα χιλιόμετρα από την περιοχή όπου ζω και λειτουργεί με καταιγιστικό ρυθμό όλο το καλοκαίρι με τεράστια σύννεφα να ξεφυσούν από τους πύργους ψύξης του.
Το οποίο μας φέρνει πίσω στον υπουργό των Πρασίνων Χάμπεκ. Παρά την αποτυχία του να επιταχύνει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, παρά το γεγονός ότι η γερμανική βιομηχανία και οι καταναλωτές υποφέρουν από ένα από τα υψηλότερα κόστη ηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο για την επιδότηση της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας, παρά το γεγονός ότι η οικονομία διολισθαίνει στην ύφεση και παρά το γεγονός ότι οι γερμανικές εταιρείες μεταφέρουν νέες επενδύσεις στο εξωτερικό, τίποτα δεν επιβραδύνει τη φιλοδοξία του Χάμπεκ να κερδίσει τον αγώνα της Γερμανίας για το Άγιο Δισκοπότηρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας: το καθαρό μηδέν. Είναι σαν ο Χάμπεκ να έχει ξεχάσει το πρώτο μισό του αξιώματός του – «Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομίας» – για να επικεντρωθεί αποκλειστικά στο δεύτερο μισό: «και Προστασίας του Κλίματος».
Οι γερμανικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μεγάλες πλειοψηφίες αγαπούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Απλά όχι στην αυλή μου, παρακαλώ
Το «μάντρα» (ταντρικός όρος που σημαίνει «ιερή φόρμουλα») του Χάμπεκ παραμένει: «Η χερσαία αιολική ενέργεια είναι το κλειδί για τον ενεργειακό μας εφοδιασμό» και εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι μπορεί να επεκτείνει τον αριθμό των ανεμογεννητριών ώστε να καλύψει το 2% της γερμανικής επικράτειας με ανεμόμυλους, ώστε η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης να είναι ουδέτερη ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2045. Καλή τύχη με αυτό.
Το μικρότερο από τα προβλήματα του Χάμπεκ είναι το ίδιο του το κόμμα. Αλλά αυτό είναι αρκετά κακό. Οι ανεμογεννήτριες διχάζουν πικρά τους Πράσινους ανάμεσα σε αυτούς που απαιτούν ριζική επέκταση των ανεμογεννητριών για τη μείωση του CO2, στους Nimbys που αγαπούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά όχι σε περιοχές με χίπικα εξοχικά, όπως το Ούκερμαρκ κοντά στο Βερολίνο, και σε αυτούς που απαιτούν απόλυτη προστασία της φύσης και αποανάπτυξη.
Οι Πράσινοι, ένα κόμμα των μεγαλουπόλεων με λίγα μέλη στις αγροτικές περιοχές, είναι βάναυσοι στην αντιμετώπιση όσων θεωρούνται εχθροί, όπως οι αγρότες, οι κυνηγοί και σχεδόν κάθε χρήστης γης. Αυτή η προσέγγιση «μην παίρνετε αιχμαλώτους» δεν θα λειτουργήσει για την αιολική ενέργεια, ωστόσο, επειδή θα μπορούσε να διαλύσει το πράσινο κίνημα.
Παρά ταύτα, το πρόβλημα είναι ότι το σχέδιο του Χάμπεκ για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα αποτύχει, εκτός αν χρησιμοποιήσει την πιο ισχυρή, νομική δύναμη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για να περικόψει τη ρύθμιση, να αποδυναμώσει τους κανονισμούς για την προστασία της φύσης και να καταργήσει με τσεκούρι τους νόμους που έχουν σχεδιαστεί για να εμποδίσουν τις ανεμογεννήτριες και τα εκατοντάδες χιλιόμετρα γραμμών μεταφοράς ενέργειας που απαιτούνται για ένα δίκτυο που βασίζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ή, αν πρέπει να αφήσει τη ρυθμιστική ζούγκλα στη θέση της, να τριπλασιάσει τον αριθμό των γραφειοκρατών για να επιταχύνει τα πράγματα.
Αν είναι πολύ επιτυχής, ο Χάμπεκ πρέπει να ευνουχίσει νομικά τις περιφερειακές και δημοτικές κυβερνήσεις για να τους αφαιρέσει την εξουσία να αποφασίζουν για την τύχη των αιολικών πάρκων. Μέχρι στιγμής, έχει πειραματιστεί στις παρρηφές αυτού, αλλά δεν το έχει τραβήξει στα άκρα. Αυτό δεν θα λειτουργήσει: Η Γερμανία πρέπει να μειώσει περαιτέρω τη δυνατότητα των νομικών διαδικασιών να μπλοκάρουν ή να επιβραδύνουν τα έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ηλεκτρικών γραμμών.
Στην αραιοκατοικημένη ανατολική Γερμανία, τέσσερα από τα πέντε κρατίδια απαγόρευσαν την κατασκευή ανεμογεννητριών σε δάση. Το κρατίδιό μου, το Βρανδεμβούργο, ήταν η μόνη εξαίρεση που τους επιτρέπει. Αυτό αφαίρεσε μια τεράστια έκταση πιθανών περιοχών αιολικής ενέργειας. Η απαγόρευση των αιολικών σταθμών στα δάση μπορεί να κηρύχθηκε άκυρη στο κρατίδιο της Θουριγγίας από το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο το 2022, αλλά τα τέσσερα κρατίδια δεν βιάζονται να τροποποιήσουν τους νόμους τους. Η Σαξονία-Άνχαλτ λέει ότι σκοπεύει να καταργήσει τον παλιό νόμο μέχρι το 2024, ωστόσο υπάρχουν εικασίες ότι θα τροποποιηθεί ελάχιστα. Αυτό θα μπορούσε να περιορίσει τους ανεμόμυλους σε έναν μικρό αριθμό δασών που έχουν υποστεί ζημιές από πυρκαγιά, σκαθάρια του φλοιού ή τον άνεμο.
Στην οικογενειακή μας δασική επιχείρηση, έχω δει ιδίοις όμμασι τα εμπόδια στην προσπάθεια κατασκευής ανεμογεννητριών σε έξι διαφορετικές τοποθεσίες στην ανατολική Γερμανία. Όπως ανακάλυψα, ακόμη και εκεί που φαίνεται να είναι δυνατή η κατασκευή ενός αιολικού πάρκου, τίποτα δεν αποφασίζεται μέχρι να αποφασιστούν όλα. Και μερικές φορές, κανείς δεν μπορεί να σας πει αν όλα έχουν αποφασιστεί.
Στο δάσος Kleinsee, περίπου δύο ώρες νοτιοανατολικά του Βερολίνου, υπέγραψα συμβόλαιο για να συμμετάσχω σε ένα αιολικό πάρκο τον Ιανουάριο του 2021. Το πρώτο βήμα ήταν μια ετήσια έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Πριν από αυτό, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Η μελέτη κοστίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και περιλαμβάνει ανθρώπους που τρέχουν στο δάσος μέρα και νύχτα μετρώντας πουλιά, νυχτερίδες και οτιδήποτε άλλο σέρνεται, σέρνεται ή πετάει. Τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού, ένας τύπος που έμοιαζε με σέρφερ από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, καθόταν σε μια πλατφόρμα ανύψωσης 20 μέτρα πάνω από ένα λιβάδι από την αυγή μέχρι το σούρουπο, σημειώνοντας ό,τι έβλεπε στον ουρανό.
Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν μια φωλιά που χρησιμοποιούσε ένα γεράκι. Το γεράκι δεν απειλείται πλέον με εξαφάνιση και ο πληθυσμός του στη Γερμανία και την Ευρώπη έχει αυξηθεί από τη δεκαετία του 1970. Υπάρχουν 600 αναπαραγόμενα ζευγάρια στη Γερμανία και έως και 15.000 ζευγάρια στην Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά, οι ανεμόμυλοι γενικά δεν μπορούν να κατασκευαστούν σε απόσταση μικρότερη των 500 έως 1.000 μέτρων από τις φωλιές των αρπακτικών. Για αυτό το αιολικό πάρκο, η φωλιά σημαίνει ότι τουλάχιστον ένας από τους πιθανούς ανεμόμυλους έχει κοπεί με τσεκούρι. Αλλά πέρυσι, το γεράκι μετακινήθηκε 750 μέτρα ανατολικά και γέννησε τα αυγά του στην οροφή ενός κυνηγετικού πύργου. Αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσαμε να χτίσουμε τον ανεμόμυλο κοντά στην παλιά φωλιά; Φυσικά όχι. Η περιοχή είναι «δεσμευμένη» για τουλάχιστον τρία χρόνια σε περίπτωση που το γεράκι αποφασίσει να επιστρέψει.
Αν το μεταφέρετε αυτό σε όλη τη Γερμανία, σημαίνει ότι πολλοί ανεμόμυλοι μπλοκάρονται λόγω πουλιών που δεν απειλούνται ή δεν υπάρχουν καν. Η έξυπνη τεχνολογία μπορεί να είναι μια καλύτερη απάντηση από τις απαγορεύσεις: τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης μπορούν να κλείνουν τους ανεμόμυλους όταν πλησιάζουν μεγαλύτερα πουλιά. Είναι ήδη συνήθης πρακτική ότι οι ανεμόμυλοι σε περιοχές με νυχτερίδες δεν λειτουργούν την αυγή και το σούρουπο, όταν οι νυχτερίδες είναι πιο δραστήριες.
Ένα ερώτημα προς την τοπική αυτοδιοίκηση βρήκε ένα απλό “nein!”. Ο εργολάβος εγκατέλειψε το έργο.
Η δημοτική κυβέρνηση έχει πλέον ψηφίσει τρεις φορές υπέρ του έργου μου. Σημαίνει αυτό τώρα πράσινο φως; Σίγουρα όχι. Η έγκριση δεν απαιτείται μόνο από πολυάριθμα άλλα ανώτερα κρατικά όργανα. Ίσως χρειαστεί να επιστρέψει στη δημοτική αρχή για μια ακόμη ψηφοφορία. Όταν ρώτησα τον εργολάβο πότε μπορεί να αναμένεται το τελικό πράσινο φως, σήκωσε τους ώμους του και είπε: «Ίσως το 2025».
Έτσι, αν όλα πάνε καλά, οι πρώτες ανεμογεννήτριες μπορεί να αρχίσουν να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια το 2027. Αυτό είναι σχεδόν επτά χρόνια μετά την υπογραφή του συμβολαίου. Και αυτό είναι για ένα μικρό αιολικό πάρκο με μόλις 15 ανεμόμυλους.
Το δεύτερο αιολικό μας πάρκο ήρθε αντιμέτωπο με μια μοίρα που απεικονίζει την εξουσία των γερμανικών δήμων μικρών πόλεων να τορπιλίζουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σχεδιάστηκε δυτικά της πόλης Άιζενχίτενστατ και το δικό μας τμήμα του πάρκου επρόκειτο να έχει τέσσερις ανεμογεννήτριες. Ο κατασκευαστής ήταν αισιόδοξος ότι τα περιβαλλοντικά ζητήματα θα μπορούσαν να διευθετηθούν. Αλλά ένα ερώτημα προς την τοπική αυτοδιοίκηση βρήκε ένα κατηγορηματικό «nein!». Ο εργολάβος εγκατέλειψε το έργο.
Ένας τρίτος ανεμόμυλος επρόκειτο να κατασκευαστεί κοντά στο Κίριτσ, στο δυτικό Βρανδεμβούργο. Το έργο φαινόταν έτοιμο, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα: στην περιοχή υπάρχουν ήδη δώδεκα ανεμογεννήτριες. Ο εργολάβος εγκατέλειψε το έργο αφού ανακάλυψε ότι η τοπική κυβέρνηση δεν θα ενέκρινε περισσότερες.
Έτσι, ακόμη και στο μικροσκοπικό τμήμα της Γερμανίας όπου οι ανεμογεννήτριες επιτρέπονται, θεωρητικά, υπάρχουν άπειροι λόγοι για να μην κατασκευαστούν – ή να κατασκευαστούν λιγότερες από αυτές.
Οι γερμανικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μεγάλες πλειοψηφίες αγαπούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Απλά όχι στην αυλή μου, παρακαλώ. Όχι στα ιερά μας δάση. Όχι κοντά στα εξοχικά μας. Και μην τολμήσετε να μειώσετε τα τοπικά μας δικαιώματα να λέμε «όχι» σε οτιδήποτε δεν μας αρέσει.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε ηγέτες από το Βερολίνο να δηλώνουν αρετές για το πόσο γρήγορα θα επεκτείνουν την αιολική ενέργεια, ρωτήστε τον υπουργό Χάμπεκ: Πού είναι το βοδινό κρέας (ή, στην περίπτωσή του, το χορτοφαγικό μπέργκερ); Αυτή η κυβέρνηση, παρά τις καλύτερες προθέσεις, δεν πρόκειται να επιτύχει τους στόχους της για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
* Ο Λέων Μανγκασαριάν εργάστηκε ως δημοσιογράφος και συντάκτης ειδησεογραφικών πρακτορείων στη Γερμανία από το 1989 με το Bloomberg News, το Deutsche-Presse Agentur και το United Press International. Σήμερα είναι ελεύθερος επαγγελματίας συγγραφέας και δενδροκαλλιεργητής στο Βρανδεμβούργο της ανατολικής Γερμανίας.
