Χθες στη συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων για το επίμαχο νομοσχέδιο για γάμο και τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια είχαμε αρκετά αξιοσημείωτα.
Από τη μια την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, της συντηρητικής δηλαδή παράταξης της χώρας, να προχωρά σε ένα νομοσχέδιο στο οποίο προηγούμενες κυβερνήσεις με λεγόμενο προοδευτικό πρόσημο δεν είχαν προχωρήσει. Απολύτως φυσιολογικό για ένα κόμμα που και στη βάση και στην κοινοβουλευτική ομάδα έχει συντηρητικούς ψηφοφόρους και βουλευτές να έχει απώλειες στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Και λίγες είχε καθώς η κυβέρνηση πήγαινε (γνωρίζοντάς το) ενάντια στην πλειοψηφία της βάσης του κόμματος.
Από την άλλη είχαμε ένα κόμμα που αποκαλεί τον εαυτό του “προοδευτική παράταξη” (το ΠΑΣΟΚ) όπου το ποσοστό των βουλευτών του οποίου δεν ψήφισαν το νομοσχέδιο υπερβαίνει αυτό των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Και σε αυτό το κόμμα η μεγάλη πλειοψηφία τη βάσης είναι ενάντια στην τεκνοθεσία. Αυτό δείχνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (αλλά και σε άλλους που βλέπουν την πολιτική με όρους 1980) πως έχουμε μπει σε μια νέα εποχή όπου πχ ο Α αριστερός μπορεί να μην έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τον Β αριστερό. Δεν βγαίνουν πια όλοι από το ίδιο εργοστάσιο, έχουν αλλάξει οι συνθήκες.
Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Παύλος Πολάκης έδωσε στον Στέφανο Κασσελάκη τη μοναδική ευκαιρία να τον διαγράψει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Απείχε της ψηφοφορίας ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μιλήσει για κυρώσεις. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές σύγχρονη αριστερά και Πολάκης δεν πάνε μαζί. Εάν δεν τον αποπέμψει θα εκπέμψει λάθος σήμα. Βέβαια εάν τον αποπέμψει θα πρέπει να κάνει το ίδιο με τον κύριο Ηλιόπουλο, οπότε δεν είναι απόφαση μίας σκέψης.
Τέλος, οι μόνοι που μίλησαν ενάντια στο νομοσχέδιο με ορθολογικά επιχειρήματα ήταν οι βουλευτές της ΝΔ και κυρίως ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Και αυτό δείχνει την κοινοβουλευτική ένδεια των τριών συντηρητικών κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ. Η Νίκη θα έπρεπε να βρισκόταν στην επίθεση και να κέρδιζε πολλούς πόντους καθώς το παιχνίδι γινόταν στο γήπεδό της. Δεν άρπαξε την ευκαιρία.
Βρισκόμαστε σε μια πολιτική περίοδο όπου στο πολιτικό σκηνικό το κόμμα της ΝΔ κυριαρχεί ολοκληρωτικά. Όχι τόσο σε ποσοστά (που και εκεί η διαφορά είναι χαοτική) αλλά σε τοποθετήσεις. Από τη μία περνάει φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ως κυβέρνηση, από την άλλη σημαντικό κομμάτι της κρατάει ψηλά τη συντηρητική σημαία. Την ίδια ώρα η αντιπολίτευση (κυρίως σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αναφέρομαι) παίζουν το εκλογικό παιχνίδι με τρόπο που καταφέρνουν (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να χάνουν και οι δυο. Δε γνωρίζουμε το πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση και εάν θα βρεθεί κάποιος και πότε να τη διαταράξει. Μέχρι τότε το πολιτικό σκηνικό θα είναι one party show.
Ο κύριος Σαμαράς μίλησε όντως με ορθολογικά επιχειρήματα εναντίον του νομοσχεδίου, αλλά δεν ήταν ο μόνος. Θεωρώ ότι η σύγκριση που κάνετε μεταξύ της ομάδας Σαμαρά και των τριών κομμάτων δεξιά της Ν.Δ. δεν είναι αντικειμενική, ούτε δίκαιη. Προσωπικά, άκουσα πολλές τοποθετήσεις της ΝΙΚΗΣ και παρατήρησα ότι οι βουλευτές της στήριξαν την αντίθεσή τους με πολλαπλά επιχειρήματα: ηθικά, κοινωνικά, βιολογικά, νομικά, ψυχολογικά και θεολογικά.
Επί πλέον, αν και ο κος Σαμαράς μίλησε με το κύρος ενός πρώην πρωθυπουργού, πολύ λίγη επίδραση είχε στο κόμμα του, το οποίο πλέον κυριαρχείται από εντολοδόχους υποτακτικούς.