Μετά την επίθεση του περασμένου Νοεμβρίου σε καθολικό σχολείο του Δουβλίνου, γκράφιτι που έγραφε «Οι ζωές των Ιρλανδών έχουν σημασία» εμφανίστηκε στην οδό Falls Road στο Δυτικό Μπέλφαστ. Πρόκειται για μια τοποθεσία γνώριμη για τα συνθήματα στον τοίχο, αν και τα περισσότερα από αυτά είναι του τύπου «Βρετανοί έξω». (Πράγματι, το νόημα του «Irish lives matter» είναι διφορούμενο).
Αυτό το συγκεκριμένο μουτζούρωμα επισημάνθηκε από την τοπική αστυνομία ως «περιστατικό ρητορικής μίσους».
Η απόφαση αυτή, που προκάλεσε την κριτική των συντηρητικών μέσων ενημέρωσης, στην πραγματικότητα προμήνυε ανησυχητικές εξελίξεις. Τα γραπτά είναι πλέον στον τοίχο για όλους στην ΕΕ.
Τον περασμένο μήνα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε έκθεση με την οποία καλεί το Συμβούλιο να συμπεριλάβει τη ρητορική μίσους και τα εγκλήματα μίσους στα λεγόμενα «ευρωεγκλήματα».
Με άλλα λόγια, η προσβλητική ομιλία μπορεί σύντομα να καθιερωθεί ως ποινικό αδίκημα, το οποίο όλα τα κράτη μέλη πρέπει να ενσωματώσουν στα δικά τους νομικά συστήματα. Ωστόσο, δεν έχει οριστεί σαφές όριο για το τι καθιστά την ομιλία ποινικά κολάσιμη.
Σύμφωνα με την Μάιτε Παγκαζαρουρτουντούα της Renew Europe, εισηγήτρια της έκθεσης και μέλος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, «πρέπει να προστατεύουμε τους ανθρώπους που δέχονται επιθέσεις, διώξεις και παρενοχλήσεις … πάντα σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας και την εγγύηση της ελευθερίας της έκφρασης για τους πολίτες».
Αυτό ακούγεται ωραίο, αλλά είναι επίσης επικίνδυνα ασαφές.
Η έκθεση του Κοινοβουλίου έρχεται στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που ξεκίνησε η Επιτροπή το 2020. Στην εναρκτήρια ομιλία της, η Ursula von der Leyen είχε τονίσει την ανάγκη «να επεκταθεί ο κατάλογος των εγκλημάτων της ΕΕ σε όλες τις μορφές εγκλημάτων μίσους και ρητορικής μίσους – είτε λόγω φυλής, θρησκείας, φύλου ή σεξουαλικότητας».
Πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα αποφάσεων που επιβάλλονται στους Ευρωπαίους από πάνω προς τα κάτω.
Πρέπει να ορίσει κανείς τι είναι μίσος – και το Κοινοβούλιο δεν το κάνει. Αντιθέτως, η έκθεσή του ζητά μια «ανοιχτή» προσέγγιση για το τι συνιστά διάκριση. Σύμφωνα με τα λόγια της Παγκαζαρουρτουντούα, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κοινωνικές δυναμικές, μέσω των οποίων η κανονικοποίηση του μίσους εξελίσσεται πολύ γρήγορα».
Όλα αυτά συμβαδίζουν με την ατζέντα των woke. Για πολλούς φιλελεύθερους η προσβολή έχει γίνει κάτι σαν λόγος ύπαρξης. Οι «χιονονιφάδες» όλων των δογμάτων έχουν από καιρό αναγάγει τα δικά τους ευαίσθητα συναισθήματα σε παγκόσμιο πρότυπο. Αλλά μέχρι τώρα, η μη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις τους ήταν νόμιμη. Στο εγγύς μέλλον, αυτό μπορεί να αλλάξει.
Στο εξής, δηλαδή, κάθε περίπτωση που κάποιος αισθάνεται προσβεβλημένος ή αναστατωμένος θα αποτελεί έγκλημα; Δεν υπάρχει πλέον διάκριση μεταξύ λόγου και σωματικής βίας; Είναι σημαντικό ότι η έκθεση του Κοινοβουλίου δεν θέτει την υποκίνηση σε βία ως προϋπόθεση για τη ρητορική μίσους. Αντίθετα, αναφέρεται μόνο σε παραβιάσεις της «ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Αυτός ο ανελεύθερος κατήφορος είναι κάτι παραπάνω από ολισθηρός.
Θα μπορούσε να απαγορευτεί η παράθεση αποσπασμάτων από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, όπου η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται σαφώς, επειδή παραβιάζει την «αξιοπρέπεια» κάποιου; Θα μπορούσε να ποινικοποιηθεί η δήλωση ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα; Θα παραβίαζε το νόμο το να λέει κανείς ότι η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει μια κυρίως χριστιανική ήπειρος; Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά.
Ταυτόχρονα, η «ανθρώπινη αξιοπρέπεια» των πλειοψηφικών ομάδων δεν αναμένεται να προστατευθεί από τους νέους νόμους. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει ήδη. Το να προσβάλεις έναν πιστό στην εκκλησία είναι εντάξει. Το να είσαι αγενής απέναντι σε στρέιτ ανθρώπους είναι εντάξει. Το να επιτεθείς σε Ευρωπαίους εθνοτικούς είναι εντάξει. Μόνο σε ό,τι αφορά τις μειονότητες το οργουελικό υπερκράτος της ΕΕ είναι τόσο υπερευαίσθητο.
Οι κυρίαρχες ελίτ της ΕΕ όχι μόνο αποφασίζουν την αναδιάρθρωση της κοινωνίας όπως την ξέρουμε με μη δημοκρατικό και αυταρχικό τρόπο, αλλά σχεδιάζουν επίσης να ποινικοποιήσουν κάθε αντίδραση στις αποφάσεις τους. Όποιος αντιτίθεται λεκτικά στη μαζική μετανάστευση και στην ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ μπορεί σύντομα να είναι υπόλογος στις αρχές.
Οι επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές είναι κρίσιμες. Αν δεν διασφαλιστεί η ελευθερία της έκφρασης, τότε η δημοκρατία στην ΕΕ θα γίνει μόνο πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Αυτοί που έχουν ως στόχο να περιορίσουν την ελευθερία στο όνομα της προόδου, μπορούν να σταματήσουν μόνο στην κάλπη – τουλάχιστον για όσο καιρό οι άνθρωποι έχουν λόγο.
Δημοσιεύθηκε στα Αγγλικά
στο Brussels Journal
