Εδώ και ένα χρόνο, ιδίως μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών, μια ομάδα επιφανών φιλελέφτ του Διαδικτύου με προνομιακή πρόσβαση στα ΜΜΕ, έχει έρθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την άλλοτε αγαπημένη της κυβέρνηση Μητσοτάκη. Καλοδεχούμενη, βέβαια, η κριτική στη χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών αλλά καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας κάποια πράγματα:
- Οι συγκεκριμένοι φιλελέφτ μπορεί να εγκατέλειψαν την κυβέρνηση, δεν εγκατέλειψαν όμως την ιδεολογία τους, ούτε έχουν ασκήσει αυτοκριτική για τις προηγούμενες επιλογές τους. Παραμένουν μουτζαχεντίν φιλελέφτ, στηρίζουν επί της ουσίας όλες τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη (υγειονομικός φασισμός, στήριξη στην Ουκρανία, δικαιωματισμός κτλ.) και απλά την κριτικάρουν επειδή δεν είναι τόσο φιλελέφτ όσο θα ήθελαν.
- Τα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης που επικρίνουν όλοι αυτοί (δηλαδή η αλαζονεία, ο έλεγχος στον Τύπο και στη Δικαιοσύνη, η προπαγάνδα, ο αυταρχισμός, η λογοκρισία, η αδιαφάνεια) υπήρχαν από τους πρώτες μήνες της θητείας της, δεν είναι φαινόμενα του τελευταίου χρόνου. Τότε όμως όχι μόνο δεν τους ενοχλούσαν αυτές οι πρακτικές αλλά τις χειροκροτούσαν επειδή χρησιμοποιούνταν για να προωθηθούν οι αγαπημένες τους φιλελέφτ πολιτικές. Αλήθεια, αυτοί που σήμερα φωνάζουν και ωρύονται επειδή ανακάλυψαν εν έτει 2023 ότι στα ΜΜΕ δεν ακούγεται κριτική εναντίον της κυβέρνησης για τις υποκλοπές ή τις πυρκαγιές ή τις πλημμύρες, δεν είχαν ακούσει τίποτε για τη λίστα Πέτσα και δεν είχαν δει ποτέ τηλεόραση στα χρόνια του κορωνοϊού; Υποκριτική, λοιπόν, η σημερινή ευαισθησία τους.
- Μεταξύ ενός αξιολύπητου κομματόσκυλου που είναι έτοιμο για κάθε κωλοτούμπα ώστε να παραμείνει η κυβέρνηση στην εξουσία και ενός αδιάφθορου Ροβεσπιέρου του φιλελεφτερισμού, ο πραγματικά επικίνδυνος είναι ο δεύτερος.
