Η πάλαι ποτέ συντηρητική Καθημερινή έχει εξελιχθεί πλέον σε ναυαρχίδα της ελληνικής woke υποκουλτούρας, η οποία, αν και ισχνά μειοψηφική κυριαρχεί στα συστημικά ΜΜΕ, ξεγελώντας με ευκολία αρκετό κόσμο, ότι αποτελεί την κυρίαρχη τάση μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Δεν είναι μόνον εμετικά δημοσιεύματα του τύπου «Γάμος για όλ@ και δικαιώματα», που εισάγουν και σωρεία νεολογισμών, όπως «παιδοθεσία», «ετεροκανονική κοινωνία», «ομοκανονικότητα», «πολιτειότητα», «ανοιχτότητα» και κάθε είδους ηλιθιότητα, που φέρουν μάλιστα και την υπογραφή ακαδημαϊκών από ιστορικά ξένα πανεπιστήμια. Είναι και τα εγχώρια φερέφωνα αυτής της παράνοιας, η οποία καθαγιάζει οτιδήποτε αντικανονικό, οτιδήποτε αφύσικο και συνάμα γελοίο.
Γράφει η Ξένια Κουναλάκη, ότι «η φυσικότητα με την οποία ο Στέφανος Κασσελάκης απευθύνεται στον σύζυγό του εξοικειώνει περαιτέρω την κοινή γνώμη με την ευρύτητα της έννοιας ‘σύγχρονη ελληνική οικογένεια’». Και συνεχίζοντας, αφήνει να εννοηθεί ότι οικογένεια στις μέρες μας μπορούν να είναι δυο γυναίκες και μια γάτα, «δυο πρώην σύζυγοι που έχουν καινούργιες οικογένειες ο καθένας και μπορούν παρ’ όλα αυτά να περνούν ωραία όλοι μαζί τα καλοκαίρια, τρεις φίλες που αποφασίζουν να συγκατοικήσουν για να γεράσουν μαζί με αξιοπρέπεια».
Πολύ θα ήθελα απλά να βρίσω και να διαγράψω την Καθημερινή από τους σελιδοδείκτες μου, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι ψύχραιμος – μη με πουν και ακροδεξιό.
Η λέξη οικογένεια έχει δύο συνθετικά, όχι ένα. Δεν είναι μόνον ο οίκος, στον οποίον συνυπάρχουν κάποια τυχαία πρόσωπα ή και ζώα. Και μία διευκρίνιση: Μιλάμε για οίκο κανονικό, όχι… ανοχής. Και είναι το δεύτερο συνθετικό της που ορίζει ποιοι συνυπάρχουν στον οίκο. Ένα συνθετικό συνδεδεμένο με δεκάδες έννοιες, όπως το γένος, η γενιά, η γέννα, ο γονέας και ο γόνος. Τι απ’ όλα αυτά θα υφίσταται σ’ αυτό που φαντασιώνεται η κ. Κουναλάκη; Ας μη μακρηγορούμε. Τίποτε!
Τελειώνοντας το άρθρο της, η αρθρογράφος της Καθημερινής, προσπαθεί να πλασάρει το αστείο αλλά και επικίνδυνο αφήγημά της με το επιχείρημα ότι τάχα η ελληνική οικογένεια είναι προ καιρού αποδομημένη από την οικονομική κρίση και… από τον «Κυνόδοντα» του Λάνθιμου. Αυτό το τελευταίο γεννά έναν εύλογο συνειρμό, που βοηθά να αντιληφθεί κανείς πόσοι πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν να μας επιβάλλουν ως φυσιολογικά τα διαστροφικά «θέλω» τους: Είναι περίπου όσοι και αυτοί που άντεξαν να δουν έστω και πέντε λεπτά από το κινηματογραφικό τερατούργημα που λέγεται «Κυνόδοντας».
Υ.Γ.: Τι να περιμένει κανείς από κάποιους που δε σέβονται ούτε προσχηματικά τον χαρακτήρα και την ποιότητα που για δεκαετίες διαφύλαξαν για την εφημερίδα αυτή οι ιδρυτές της.
