Θα ήμουν αχάριστος αν βιαστικά, έπαιρνα εύκολα θετική θέση για το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων το οποίο θα ψηφιστεί ως νομοσχέδιο σε λίγους μήνες από την κυβέρνηση. Τρία από τα τέσσερα ακαδημαϊκά πτυχία μου, τα έχω λάβει στην Ελλάδα από δημόσια πανεπιστήμια εντελώς δωρεάν. Ο κύριος λόγος που αυτή την στιγμή στην μεσήλικη φάση της ζωής μου έχω εργασία, οικογένεια, αγαθά και την ιδιοκτησία που δημιούργησα μέσω του μόχθου μου, βασίζεται στο γεγονός ότι η πολιτεία έδωσε σε ένα νεαρό -όπως ήμουν εγώ- που ανήκε σε μικροαστικά και με ελάχιστους πόρους κοινωνικά στρώματα, την ευκαιρία να λάβει δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση και να ανελιχθεί. Οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα για να δώσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ κάθε έτος ώστε να εκπαιδευτώ. Αν δεν υπήρχαν τα δημόσια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να μου ανοίξουν τις πόρτες τους, τότε θα ήμουν χωρίς μόρφωση, με κάποιου άλλου είδους εργασία, και με πολύ λιγότερους πόρους καθώς και εντελώς άλλα εφόδια στην προσωπικότητά μου.
Οπότε η αχαριστία θα ήταν έκδηλη σε εμένα αν εύκολα έλεγα ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι μονόδρομος, και πως πρέπει χωρίς πολύ σκέψη να αλλοιωθεί το πνεύμα του άρθρου 16 παραγράφου 5 του συντάγματός μας. Ένα σύνταγμα που θυμίζω ότι το όρισαν οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου που πλαισίωναν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ιδεολογικοί πατέρες της σύγχρονης Νέας Δημοκρατίας. Πριν 50 έτη βλέπετε, οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου ένιωθαν πολύ καλά ότι η κοινωνική κινητικότητα και οι ευκαιρίες που πρέπει να δίνονται σε φτωχά αλλά άξια παιδιά να ανελιχθούν, δεν ανήκει ως όρος στην αριστερά, αλλά ως αξιοκρατικός μηχανισμός που δίνει ελπίδα και ώθηση σε κάθε νέο συνάνθρωπό μας προς την επιτυχία, είναι ενεργό κομμάτι της γνήσιας λαϊκής, αυθεντικά αντιελιτιστικής και ριζοσπαστικά δεξιάς θεώρησης των καταστάσεων.
Καταλαβαίνω τα επιχειρήματα που προβάλλονται για μείωση των φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό, διάσωση του πλούτου που στέλνεται σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής κλπ. Από την άλλη έχω έντονη ανησυχία ότι με το πέρασμα των ετών, τα νέα ιδιωτικά ιδρύματα θα μειώσουν την αναγκαιότητα που έχει το Δημόσιο να υποστηρίζει τα κρατικά πανεπιστήμια, θα φθίνει η στήριξη προς φτωχούς νεαρούς για να αποκτήσουν ανώτατη μόρφωση, και σταδιακά η ακαδημαϊκή παιδεία θα γίνει ένα αγαθό προς πώληση, και όχι όπως είναι σήμερα, μια ευκαιρία προς όλους για εξέλιξη. Εύχομαι να συζητηθεί με καθαρό μυαλό το νομοσχέδιο προς ψήφιση.
