Στις ΗΠΑ τεράστιες εταιρείες, με μονοπώλιο στην αγορά κόντεψαν να φαληρίσουν όταν το παραέκαναν με το woke διότι σε ένδειξη διαμαρτυρίας οι πολίτες σταμάτησαν να αγοράζουν το προϊόν τους, διότι προσβλήθηκαν τα πιστεύω και η ταυτοτητά τους. Στην Ελλάδα οι νεοδημοκράτες, των οποίων ο αξιακός πυρήνας έχει προσβληθεί, αποφάσισαν να
μείνουν σπίτι τους ή να καταψηφίσουν τους υποψηφίους που στήριξε η κυβέρνηση
Εάν κανείς έπρεπε να βγάλει, βιαστικά έστω, πολιτικά συμπεράσματα από τα
αποτελέσματα των δεύτερων εκλογών θα μπορούσε να μιλήσει για «εκδίκηση της βάσης»
του κόμματος.
Η οποία είτε αδιαφόρησε για τις εκκλήσεις του κομματικού μηχανισμού να πάει να ψηφίσει, είτε ενεργητικά στήριξε τους «αντάρτες» του κόμματος. Πρόκειται για μια σαφή αποδοκιμασία των κεντρικών πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης και ιδίως της μετατόπισης του κόμματος προς το κέντρο.
Ένας παράδειγμα αυτής της μετατόπισης, έγινε και διά της προσέγγισης εκ μέρους του κόμματος «ειδικών κοινών», όπως οι ΛΟΑΤΚΙ. Τα μπρός πίσω με τον γάμο των ομοφύλων, τα πέρα δώθε με την «τεκνοθεσία» και οι «εθνικές στρατηγικές» προσέβαλλαν τον πυρήνα
των αξιών δεξιών ψηφοφόρων, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία στην μισή χώρα να στείλουν το
δικό τους μήνυμα στην κυβέρνηση. Αντίστοιχα «πέρα δώθε» έχουμε και στο
μεταναστευτικό αλλά και σε πληθώρα άλλων θεμάτων.
Η κυβέρνηση δεν κωφεύε απλά στις φωνές – που εδώ και τρεισήμισι μήνες ολοένα και πυκνώνουν και γίνονται πιο δυνατές – αλλά επεδείκνυε καθεστωτική αλαζονεία απεναντί τους, χρησιμοποιώντας το ρόπαλο του «41%».
Αυτή η «θυμωμένη» βάση αποφάσισε να μαυρίσει τους έχοντες το χρίσμα της Νέας
Δημοκρατίας και να στηρίξει οποιονδήποτε έπαιρνε θέση ενάντια στην κυβέρνηση ή να
κάτσει σπίτι της. Και τα «ειδικά κοινά» μαζί με τους κεντροαριστερούς με το πού βρέθηκα
κάποια σοβαρή εναλλακτική, είτε αυτή προέρχεται από την κεντροαριστερά, είτε από την
αριστερά είτε ακόμη και από την ακροαριστερά, θα επιστρέψουν σπίτι τους.
Κάπως έτσι χάθηκαν για την Νέα Δημοκρατία η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και πέντε
Περιφέρειες. Ενώ η Πελοπόννησος, την οποία κέρδισε λόγω της επιμονής Σαμαρά να
στηρίξει προσωπικά τον Δημήτρη Πτωχό, τον οποίο και επέβαλλε στον Κυριάκο Μητσοτάκη
σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δεν είναι σίγουρο το ότι πρέπει να θεωρείται «κέρδος» του
τελευταίου. Ίσως μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες «κακιές γλώσσες» η συγκεκριμένη
Περιφέρεια θα ήταν αυτή που θα ενοχλούσε λιγότερο τον Κυριάκο Μητσοτάκη εάν
χανόταν.
Θα σταθώ σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη είναι ο Δήμος της Αθήνας. Το σόκ Μπακογιάννη
για το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν ξεκάθαρο στις δηλώσεις του, με τις οποίες
αναγνώρισε την ήττα του. Δεν θα έπρεπε όμως. Επί χρόνια ο Κώστας Μπακογιάννης ως
δήμαρχος Αθηναίων είχε φροντίσει να αποξενώσει τους δεξιούς ψηφοφόρους,
υπερπροβάλλοντας τα woke, φιλομεταναστευτικά χαρακτηριστικά του.
Ως εκ τούτου δεν κατάφερε στον δεύτερο γύρο να ενεργοποιήσει εφεδρείες. Αυτές στις
οποίες ήλπιζε στο παρελθόν, δηλαδή τους «κεντρώους ψηφοφόρους» με την πρώτη
ευκαιρία γύρισαν την πλάτη στην Νέα Δημοκρατία και ψήφισαν αυτό που ζητούσε η καρδιά
τους. Τον αντίπαλο της Νέας Δημοκρατίας.
Η δεύτερη και μάλλον πιο σημαντική περίπτωση είναι αυτή του Βορείου Αιγαίου. Όπου ο
Κώστας Μουτζούρης, που είχε έλθει σε προσωπική σύγκρουση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη
με αφορμή το μεταναστευτικό, κατέβηκε με πρόταγμα το «όχι δομές». Και κέρδισε ένα
πρόσωπο το οποίο έχει διατελέσει υπουργός, έχει διατελέσει στρατηγός και είχε όλη την
βοήθεια από πλευράς κυβέρνησης που θα μπορούσε να ζητήσει. Ακόμη κι έτσι όμως δεν τα
κατάφερε.
Αυτό που είναι σαφές πλέον είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μπροστά του
αποφάσεις. Διότι εάν η Νέα Δημοκρατία συνεχίσει στο ίδιο μονοπάτι προς τις ευρωεκλογές,
όπου η ψήφος είναι χαλαρή και δεν έχει κανενός είδους «δεσμεύσεις» τα πράγματα δεν
προοιωνίζονται θετικά.
