Σαν σήμερα έφυγε ο Παύλος. Είχε όραμα ευγενές. Να απελευθερώσει την Μακεδονία. Ανήκε στην ελίτ. Και όμως. Προτίμησε να δώσει την ζωή του για να εντάξει στην οικογένεια των Ελλήνων τους αλύτρωτους αδελφούς του. Εκείνων που τα πιστεύω τους η σημερινή ελίτ θεωρεί ταπεινά μέσα στην υπεροψία και την ψυχολογική αυταρέσκεια που γεννά ο ατομικισμός της.
Ο Παύλος είχε Θεό. Θεό μέσα του. Οι σημερινές ελίτ έχουν και αυτές θεό. Τον εαυτό τους, περιφέροντας το άσχημο ναρκισσιστικό κουφάρι τους άδειο και κενό νοήματος. Την ασχήμια τους προσπαθούν να την κρύψουν με την γυμναστική και τις πλαστικές. Όμως το πορτρέτο τους είναι σαν αυτό του Ντόριαν Γκρέϋ. Το πρότυπο του Παύλου ζήλεψε και ο Κατσίφας. Για αυτό και οι ελίτ τον ζήλεψαν τόσο και προσπάθησαν να τον χαρακτηρίσουν τρελό, έμπορο ναρκωτικών και ό,τι άλλο βαζει μέσα το μυαλό σας. Διοτι ο Κατσίφας ήταν γενναίος και καθαρός σαν τον Παύλο και αυτο είναι η φυσική ομορφιά του ανθρώπου σε αντίθεση με την αφύσικη υλιστική ασχήμια των σημερινών ελίτ.
Οι ήρωές μας είναι ζωντανοί. Πρώτα και κυριότερα στην ψυχή μας και μετά στο μυαλό μας. Διότι για αυτούς πρωτίστως νιώθουμε, αισθανόμαστε, ερχόμενοι σε επικοινωνία με τον διαχρονικό μας εαυτό. Τον Δημιουργό μας τον αγγίζουμε όταν επικοινωνούμε με την ψυχή μας. Για αυτό τιμούμε σμρ τον Παύλο. Διότι έδωσε και την Ψυχή του για εμάς. Είναι οι πράξεις θυσίας για τους άλλους εκείνες που σε μεταμορφώνουν σε Δημιουργό. Για αυτό και θύμιση του Παύλου, η λατρεία προς το Πρόσωπό του, έχει σχεδόν μεταφυσικό περιεχόμενο.
Ο Παύλος ζει. Στην Μακεδονία τον φώναζαν Βασιλιά. Ο Παύλος ζει.
Θέλω να θυμίσω την κατάθεση του Ίωνος Δραγούμη για τον Παύλο Μελά:
“Αυτά που είδαν, ήλθαν και τα είπαν σ΄ εκείνους που τους έστειλαν. Μαζί τους όμως ήλθαν και των απίστων οι αντιλογίες και των στενόκαρδων. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία δεν άφησαν που να μην έστησαν κατάντικρυ στη θέληση του Παύλου εκείνοι που κατάλαβαν τάχα και πείσθηκαν πως ήταν ανάγκη και μπορούσε να γίνει κάτι. Βγήκαν και οι εφημερίδες γεμάτες λέξεις:
“Δημοκόποι, Μακεδονοκόποι, εκμεταλλευταί της φιλοπατρίας, τσαρλατάνοι”.
Επειδή αργούσαν ν’ αποφασίσουν, αποφάσισε ο Παύλος. Και ο Παύλος αποφάσισε να δώσει ότι είχε. Και είχε τον εαυτό του… … Στη Μακεδονία δεν πέθανε, παρά ζει και βασιλεύει. Ένα κοριτσάκι στη Βέροια, που το ρώτησαν ποιος είναι ο βασιλιάς των Ελλήνων, αποκρίθηκε χωρίς δισταγμό: Ο Παύλος Μελάς”.
Ίων Δραγούμης
Μαρτύρων και Ηρώων αίμα
