Ενώ η πλειονότητα των εταιρικών ενοικιαστών στοχεύει στο καθαρό μηδέν μέχρι το 2030, η έρευνα αποκαλύπτει ότι σχεδόν οι μισοί από τους ιδιοκτήτες περιουσιακών στοιχείων που συμμετείχαν στην έρευνα έχουν θέσει ως στόχο το 2050. Η ασυμφωνία μεταξύ ενοικιαστών και ιδιοκτητών αποδίδεται στην εντατική σε άνθρακα φύση των οικοδομικών υλικών για τους ιδιοκτήτες περιουσιακών στοιχείων σε σύγκριση με την ελαφριά φύση των περισσότερων ενοικιαστών.
Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 41 ιδιοκτήτες ακινήτων και 26 επενδυτές σε ολόκληρη την Ασία και τον Ειρηνικό που διαχειρίζονται συνολικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εντοπίζει διάφορες προκλήσεις που εμποδίζουν την πρόοδο προς το καθαρό μηδέν. Αυτές είναι οι περιορισμοί των υποδομών, οι ανταγωνιστικές επιχειρηματικές προτεραιότητες και το αβέβαιο κόστος.
Επιπλέον, η αυξανόμενη σημασία των περιβαλλοντικών, κοινωνικών προτύπων και προτύπων εταιρικής διακυβέρνησης (ESG) ενός κτιρίου για τους ενοικιαστές υπογραμμίζει την ανάγκη οι ιδιοκτήτες να δώσουν προτεραιότητα στις πρωτοβουλίες βιωσιμότητας. Η τάση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες συμμετέχουν σε εκθέσεις ESG, τονίζοντας τη σημασία των βιώσιμων πρακτικών στα ακίνητα.
Τον Νοέμβριο, δύο σημαίνοντες φορείς προτύπων ESG ξεκίνησαν ένα πιλοτικό έργο στην Ασία με στόχο τη δημιουργία ενός κοινού πλαισίου για τις εταιρείες της περιοχής προκειμένου να αναφέρουν τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις, υπογραμμίζοντας την αυξανόμενη εστίαση στη βιωσιμότητα στο ασιατικό επιχειρηματικό τοπίο.