Για χάρη κάθε νέας μόδας, ιδεοληπτικοί μετατρέπουν σε πειραματόζωο το ελληνικό Έθνος, πετώντας στα σκουπίδια τις παραδόσεις του!
Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Η εμμονή του ελληνικού κατεστημένου στην υιοθέτηση του οποιαδήποτε νεοτερισμού είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη Αθήνα.
Παρά την ασχήμια που κυριαρχεί γύρο μας, νομίζεις πως έχουν ποτέ σκεφτεί πως το να γκρεμίσεις την Αθήνα και να την ξαναχτίσεις σύμφωνα με τη μπρουτάλ νεωτεριστική αρχιτεκτονική που ήταν της μόδας τη δεκαετία του 50 ήταν ένα τραγικό λάθος;
Αναρωτήθηκαν μετά από αυτό το λάθος, πως ίσως δεν πρέπει αυτομάτως να υιοθετούμε τον κάθε νεοτερισμό μας έρχεται από το εξωτερικό; Φυσικά και όχι.
Τις επόμενες δεκαετίες συνέχισαν ακάθεκτοι, πότε με την σοσιαλμανία των 70s και 80s, πότε με τα εύκολα λεφτά του χρηματιστήριού και των δανεικών, πότε με τη διακομματική πολιτική των ανοιχτών συνόρων και το χάιδεμα στην εγκληματικότητα.
Γενικώς, έχουν μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε ένα πειραματόζωο όπου πάνω του δοκιμάζονται όλες οι νεωτεριστικές μπαρούφες που είναι της μόδας. Και κάθε φορά, εφαρμόζουν τον κάθε νεοτερισμό με την λαχτάρα ενός άβουλου βαλκάνιου ιθαγενή που μόλις αντίκρυσε τις γυαλιστερές χάντρες και τα καθρεφτάκια των ξένων.
Ειλικρινά, όταν τους ακούς καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν αφιερώσει ούτε πεντάλεπτο να σκεφτούν τις συνέπειες του πιο πρόσφατου νεοτερισμού που θέλουν να επιβάλλουν. Η ιστορία, η σοφία των προγόνων, θεσμών και παραδόσεων χιλιετηρίδων πετιούνται στα σκουπίδια προκειμένου οι ίδιοι να αισθάνονται μοδάτοι. Μας κυβερνούν παιδιά.
Σκέψου ότι όλοι αυτοί που μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα αυτές τις μέρες, είναι οι ίδιοι που έχουν ψηφίσει μια σειρά νόμων λογοκρισίας, επέβαλαν από τα πιο σκληρά λόκνταουν στην Ευρώπη, επέβαλαν υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, θέλουν τα καταργήσουν τα μετρητά, απαγορεύουν σε πολίτες να συμμετέχουν στις εκλογές λόγω φρονημάτων ή λόγω φύλου.
Αν νομίζεις ότι η ατζέντα τους έχει να κάνει με ανθρώπινα δικαιώματα είσαι πολύ γελασμένος.
Και για τα επόμενα που επακολουθούν, γιατί η ατζέντα τους δεν έχει τελειωμό, θα κατανοήσεις πλήρως ότι η ρητορική περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ήταν παρά ένας δούρειος ίππος για μια ατζέντα απίστευτα αυταρχική και ανελεύθερη.
