Η «Ασπίδα του Αχιλλέα» είναι μέρος του νέου εξοπλιστικού προγράμματος, 12ετούς διάρκειας αλλά και με προβλέψεις επικαιροποίησης ανάλογα με τις εξελίξεις σε αυτό το χρονικό διάστημα.
Αναμένεται να το παρουσιάσει η κυβέρνηση δια του υπουργού Αμυνας Νίκου Δένδια την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου.
Ο σχεδιασμός, όπως αναφέρουν πηγές του υπουργείου, αποσκοπεί στην κάλυψη των επιχειρησιακών απαιτήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων, βασίζεται στην καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες και τις νέες δυνατότητες, ενώ ο προϋπολογισμός του τοποθετείται στα 28 δισ. ευρώ ευρώ.
Η Ασπίδα του Αχιλλέα
Σημαίνοντα ρόλο σε αυτό το Μακροπρόθεσμο Προγραμματισμό Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ) διαδραματίζει ο αντιαεροπορικός «Θόλος», γνωστός και ως «Ασπίδα του Αχιλλέα». Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ πως η χώρα διαθέτει ήδη αντιαεροπορική – αντιβαλλιστική άμυνα. Με αποστολή να παρέχει προστασία και να εξουδετερώνει εχθρικά αέρια μέσα, όπως μαχητικά, βλήματα πλεύσης (cruise missiles), βαλλιστικούς πύραυλους (που φέρουν διαφόρων ειδών κεφαλές, εκρηκτικές ακόμη και πυρηνικές) καθώς και μερικούς τύπους Μη Επανδρωμένων Αεροχήματων (Unmanned AerialVehicles, UAV).
Στην «Ασπίδα του Αχιλλέα» συμμετέχουν τα ίδια τα αεροσκάφη της Πολεμικής μας Αεροπορίας, τα οποία ενεργοποιούνται είτε για να αναγνωρίσουν άγνωστα ίχνη που εισέρχονται στο FIR Αθηνών χωρίς να καταθέτουν σχέδια πτήσης (δηλαδή παράβαση των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας) είτε για να αναχαιτίσουν εχθρικά αεροσκάφη/ελικόπτερα/UAV, τα οποία τελευταίως παραβιάζουν τον Εθνικό Εναέριο Χώρο.
Εκτός όμως από τα μαχητικά αεροσκάφη, υπάρχουν και τα αντιαεροπορικά συστήματα του Στρατού Ξηράς (όπως τα αμερικάνικα HAWK, τα ρωσικά SA-8B OSA και TOR – M1, τα γαλλικά CROTALE, τα φορητά STINGER) του Πολεμικού Ναυτικού και της Αεροπορίας (οι PATRIOT, οι S-300) και άλλα οπλικά συστήματα, τα οποία έχουν δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας είτε σημείου είτε περιοχής (π.χ. οι παλιές αλλά αξιόπιστες φρεγάτες ΜΕΚΟ 200/ οι φρεγάτες STANDARD, οι καινούριες FDI ΗΝ (Belh@rra) που αναμένουμε από τη Γαλλία μέσα στο τρέχον έτος) οι οποίες συνδράμουν στον «Θόλο» με δυνατότητα hard kill.
Αυτός ο «Θόλος» λοιπόν χρειάζεται, σύμφωνα με τους επιτελείς, ανανέωση ή/και αντικατάσταση κάποιων συστημάτων (λόγω της παλαιότητας τους, της παρωχημένης τεχνολογίας ή/και της ικανότητας υποστήριξης τους. Με ποιον τρόπο; Σχεδιάζεται, όπως «Το Βήμα» πληροφορείται, η ανανέωσή του με την προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων . Ως υποψήφια έχουν ακουσθεί το SPYDERκαι το BARAK MX, για προστασία σε αποστάσεις από τα 20 έως τα 150 χιλιόμετρα.
Ακόμη προβλέπεται η απόκτηση και ενός οπλικού συστήματος, που αντιμετωπίζει τα διάφορα drones[κατηγορίας micro, mini ακόμη και σε διαμόρφωση σμήνους (swarm). Βασικό χαρακτηριστικό του συστήματος είναι η εκπομπή παρεμβολών, που αποβλέπει στην απώλεια ελέγχου του drone από τον χειριστή του, ενώ παράλληλα έχει ικανότητες αναγνώρισης και ταυτοποίησης των απειλών.
Ο «Θόλος» εξάλλου περιλαμβάνει και τα ραντάρ που ελέγχουν τον εναέριο χώρο 24ώρες το 24ωρο, τα οποία μπορούν να ανιχνεύουν και να παρακολουθούν διάφορες απειλές/στόχους σε αποστάσεις που ξεπερνούν τα 200 χιλιόμετρα, εξασφαλίζοντας έγκαιρη προειδοποίηση σε πραγματικό χρόνο, στοιχείο κρίσιμο για την εθνική ασφάλεια. Το κόστος της ενίσχυσης του «Θόλου» εκτιμάται στα 2 δισ. ευρώ.
Στη θάλασσα
Δεύτερο πρόγραμμα που θα περιλαμβάνεται στο ΜΠΑΕ είναι ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής των φρεγατών ΜΕΚΟ 200, ύψους 250 – 300 εκατ. Ευρώ. Αν και έχουν παρέλθει κατά πολύ τα χρόνια που έπρεπε να γίνουν εργασίες, το Πολεμικό Ναυτικό (λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά δεδομένα) προχωρεί σε αντικατάσταση μόνο των ραντάρ, των ηλεκτρονικών συστημάτων και των συστημάτων μάχης, βασιζόμενο στα δικά του χέρια και τις εγκαταστάσεις του (Ναύσταθμος Σαλαμίνας).
Ακολουθεί η απόκτηση τέταρτης φρεγάτας FDI HN με ένα κόστος γύρω στο 1 δισ. ευρώ, για να συμπληρωθούν οι άλλες τρεις, οι οποίες θα ενισχυθούν με τη δυνατότητας μεταφοράς του στρατηγικού πυραύλου SCALP NAVAL. Επιπλέον στο ΜΠΑΕ από πλευράς Ναυτικού θα περιλαμβάνονται προβλέψεις για εκσυγχρονισμούς μέσης ζωής αφενός μεν των Υποβρυχίων κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (τύπου 214), αφετέρου δε των πυραυλακάτων ΡΟΥΣΣΕΝ ( τύπου SUPER VITA). Εδώ πρέπει να γίνει μνεία στο ότι αναμένεται η παραλαβή των υπόλοιπων 4 ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ΜΗ-60 Romeo (από τα 7 αρχικώς παραγγελθέντα).
Ο εναέριος εξοπλισμός
Σε ό,τι αφορά την Πολεμική Αεροπορία (κατέχει τη μερίδα του λέοντος έως τώρα στα εξοπλιστικά) μετά τα 20 στελθ (stealth) αεροσκάφη F-35 (κοστίζουν γύρω στα 3,5 δισ. ευρώ) επιδιώκεται η απόκτηση πυραύλων και βομβών για τον εξοπλισμό τους. Στόχος παράλληλα είναι η αναβάθμιση των 38 F-16 Block 50, που διαθέτει η Αεροπορία σε επίπεδο VIPER, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας στόλος συνολικά 122 μαχητικών VIPER, έως το 2030.
Τα οποία με δικτυοκεντρικές ικανότητες και με ραντάρ ΑΕSA θα συνεργάζονται τόσο με τα F-35, όσο και τα γαλλικά RAFALE.
Βέβαια επισημαίνεται ότι η πρόταση των Αμερικάνων που υπέβαλαν στο παρελθόν για τα F-16 Block 50, ήταν απαγορευτική για το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, με αποτέλεσμα να επιστραφεί στον αποστολέα ως μη γενόμενη.
Ο στρατός ξηράς
Τέλος απομένει ο Στρατός Ξηράς. Τι θα περιλαμβάνει το ΜΠΑΕ για αυτόν; Δεδομένη θεωρείται η ανάγκη αναβάθμισης των υφιστάμενων MLRS, της αντικατάστασης των οχημάτων STEYR και τζιπ MERCEDES, της αναβάθμισης των αρμάτων LEOPARD 1 & 2. Πριν από εβδομάδες εξάλλου ο υπουργός Αμυνας παρουσίασε στη Σχολή Ευελπίδων τον «Σύγχρονο Μαχητή» του 2030.
Με υλικά όπως αλεξίσφαιρα γιλέκα, κράνη KEVLAR, ωτασπίδες, ασυρμάτους, τάμπλετ, τυφέκια με διόπτρα, νέες στολές παραλλαγής που κοστίζουν 200 εκατ. ευρώ.
Από την άλλη προχωρούν τα υπογεγραμμένα προγράμματα των Ισραηλινών αντιαρματικών πυραύλων SPIKE NLOS, των 35 αμερικανικών ελικοπτέρων UΗ-60Μ BLACKHAWK, της αξιοποίησης των 1200 παραληφθέντων τροχοφόρων τεθωρακισμένων Μ-1117 από τις ΗΠΑ.
