Σαν σήμερα, πριν από 170 χρόνια, την 30η Οκτωβρίου του 1863, ο Δανός πρίγκηπας Γουλιέλμος στέφεται βασιλεύς της Ελλάδος ως Γεώργιος Α’, ύστερα από απόφαση της Ελληνικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία είχε εκθρονίσει τον βασιλέα Όθωνα. Ο βασιλεύς Γεώργιος κυβέρνησε την Ελλάδα για 50 χρόνια, μέχρι τη δολοφονία του, τον Μάρτιο του 1913.
Το διάγγελμα που εξεφωνήθη για λογαριασμό του έλεγε τα εξής:
Έλληνες!
Αναβαίνων του Θρόνου, εφ’ ον με εκάλεσεν η ψήφος υμών, αισθάνομαι την ανάγκην, όπως απευθύνω υμίν λόγους τινάς.
Ούτε δεξιότητα ούτε νουν δεδοκιμασμένον φέρω εις υμάς∙ προσόντα τοιαύτα ουδέ να προσδοκάτε εδύνασθε από της ηλικίας μου. Αλλ’ όμως φέρω υμίν πεποίθησιν και αφοσίωσιν ειλικρινή, μετά βαθείας πίστεως εις την εν τω μέλλοντι ταυτότητα της τύχης εμού τε και υμών. Υπόσχομαι υμίν ν’ αφιερώσω την ζωήν μου σύμπασαν υπέρ της ευτυχίας υμών.
Ου μόνον θέλω σεβασθή και τηρήσει ευσυνειδήτως τους Νόμους υμών και προ πάντων το Σύνταγμα, τον ακρογωνιαίον λίθον του νέου ελληνικού πολιτεύματος, αλλά θέλω σεβασθή και θέλω ασκηθή, όπως αγαπώ τους θεσμούς υμών, τα ήθη και την γλώσσαν υμών, παν ό,τι υμείς αυτοί λατρεύετε, ως ήδη αγαπώ υμάς αυτούς.
Παρακαλέσω δε τους αρίστους και δεξιωτάτους των παρ’ υμίν ανδρών, ίνα συνταχθώσι περί εμέ, χωρίς να εμβλέψωσιν εις προγενεστέρας πολιτικάς διαφοράς∙ τη νοήμονι και πεφωτισμένη συναρωγή αυτών θέλω προσπαθήσει, όπως αναπτύξω τα παντοειδή αγαθά σπέρματα και τους υλικούς πόρους, ους περιέχει η ωραία πατρίς υμών και εμού γενομένη εφ’ εξής.
Σκοπός της φιλοδοξίας μου έσεται ούτος, να καταστήσω την Ελλάδα, εφ’ όσον απ’ εμού εξήρτηται, πρότυπον Βασιλείου εν τη Ανατολή.
Ο Παντοδύναμος, ισχυρός εν τη ασθενεία αναδεικνύμενος, χειραγωγήσει με εν ταις προσπαθείαις μου∙ είθε μηδέποτε επιτρέψει, όπως λησμονήσω τας πανδήμους υποσχέσεις ας έδωκα σήμερον.
Επί τούτοις ικετεύω τον Θεόν ημών, ίνα σκέπη ημάς υπό την αγίαν και σωτήριον σκέπην αυτού.Γεώργιος Α' - Βασιλεύς των Ελλήνων
Επί των ημερών του, δεδομένης και της υποστήριξης που έχαιρε από τις περισσότερες μεγάλες δυνάμεις, η Ελλάδα μεγάλωσε και έφτασε σχεδόν στο μέγεθος που έχει και σήμερα. Με την ανάληψη των καθηκόντων του, η Αγγλία επέστρεψε ως «δώρο» στην Ελλάδα τα Επτάνησα, ενώ η Θεσσαλία προσαρτήθηκε στη χώρα μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877-1878). Το 1912, ο Γεώργιος είχε την χαρά να παρελάσει στην απελευθερωμένη από τους Τούρκους Θεσσαλονίκη και να δει να προσαρτώνται στην Ελλάδα η Ήπειρος, η Μακεδονία και τα Νησιά του Αιγαίου.
Ο Γεώργιος Α’ ήταν ίσως ο πιο δημοφιλής βασιλεύς της Ελλάδος και διαχειρίστηκε την εξουσία του με σύνεση και ελάχιστα πολιτικά παρατράγουδα. Σεβάστηκε το Σύνταγμα της χώρας, αλλά και τις κατοπινές μεταρρυθμίσεις, όπως η γνωστή μέχρι και σήμερα «αρχή της δεδηλωμένης», σύμφωνα με την οποία, ο βασιλεύς δε θα μπορούσε να διορίσει κυβέρνηση, αν πρώτα αυτή δεν έχει εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή.
Μοναδικό μελανό σημείο της βασιλείας του ήταν η ήττα της Ελλάδος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.
Το 1867 ο Γεώργιος νυμφεύθηκε τη Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας, Όλγα Κωνσταντίνοβνα, απ’ ευθείας απόγονο της Βυζαντινής αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκαινας Καματηρά, συζύγου του αυτοκράτορος Αλεξίου Γ’ των Αγγέλων. Με την Όλγα ο Γεώργιος απέκτησε οκτώ παιδιά, εκ των οποίων τα τέσσερα αγόρια, ο Κωνσταντίνος, ο Γεώργιος, ο Αλέξανδρος και ο Παύλος, βασίλευσαν την Ελλάδα κατά την ταραχώδη ιστορία της μέχρι και το 1964, όταν εστέφθη βασιλέας ο εγγονός του Κωνσταντίνος, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος βασιλεύς των Ελλήνων. Ο γιος του πρίγκιπας Ανδρέας, ήταν ο πατέρας του Φιλίππου, πρίγκιπα του Εδιμβούργου και βασιλικού συζύγου της βασιλίσης Ελισάβετ της Αγγλίας.
Ο Γεώργιος Α’ δολοφονήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1913 στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου. Η κατάθεση του δολοφόνου του, Αλεξάνδρου Σχινά κάηκε μεταφερόμενη στην Αθήνα με το ατμόπλοιο «Ελευθερία», ενώ ο ίδιος ο Σχινάς φέρεται να αυτοκτόνησε στις 6 Μαΐου του 1913.
Ο βασιλεύς Γεώργιος Α’ βρίσκεται θαμμένος στο βασιλικό ανάκτορο του Τατοΐου.
