Μετά από μήνες παρακλήσεων από τον πρόεδρο Ζελένσκι, τα κράτη της Δύσης τείνουν τελικά να άρουν τους περιορισμούς τους στη χρήση των πυραύλων κρουζ μεγάλου βεληνεκούς εκτός των συνόρων της Ουκρανίας για να πλήξουν στρατιωτικούς στόχους βαθιά μέσα στη Ρωσία. Πιθανότατα θα λάβουν την απόφαση κατά τη διάρκεια μιας επικείμενης συνόδου κορυφής στην Ουάσιγκτον αργότερα σήμερα.
Όταν κυκλοφόρησε η είδηση ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία εξέταζαν την κίνηση αυτή, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής να τους τρομάξει για να υποχωρήσουν, επαναλαμβάνοντας ότι μόλις το Κίεβο στοχεύσει τη Ρωσία με δυτικό οπλισμό, η Ρωσία θα βρεθεί σε πόλεμο με τη Δύση.
«Εάν ληφθεί αυτή η απόφαση, δεν θα σημαίνει τίποτα άλλο από την άμεση συμμετοχή των χωρών του ΝΑΤΟ … στον πόλεμο στην Ουκρανία», δήλωσε ο Πούτιν το βράδυ της Πέμπτης. «Και αυτό, φυσικά, αλλάζει σημαντικά την ίδια την ουσία, την ίδια τη φύση της σύγκρουσης. Αυτό θα σημαίνει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες πολεμούν τη Ρωσία».
Και ως εκ τούτου, το ζήτημα δεν είναι να επιτραπεί στο ουκρανικό καθεστώς να χτυπήσει τη Ρωσία με αυτά τα όπλα ή να μην επιτραπεί. Το θέμα είναι να αποφασιστεί αν οι χώρες του ΝΑΤΟ εμπλέκονται άμεσα σε μια στρατιωτική σύγκρουση ή όχι.
Αλλά αν οι πηγές πληροφόρησης είναι σωστές, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ήδη προχωρήσει στην άρση των περιορισμών του και επιτρέπει στην Ουκρανία να χρησιμοποιεί τους γαλλοβρετανικής κατασκευής πυραύλους Storm Shadow όπως επιθυμεί, παρόλο που η κυβέρνηση προσπάθησε να κρατήσει την απόφαση μυστική. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν άφησε πρόσφατα να εννοηθεί ότι οι ΗΠΑ θα ακολουθήσουν σύντομα το παράδειγμα με τους δικούς τους πυραύλους cruise, τους ATACMS.
Και τα δύο αυτά οπλικά συστήματα είναι πύραυλοι μεγάλης εμβέλειας που καθοδηγούνται με ακρίβεια και χρησιμοποιούν δορυφορικά δεδομένα σε πραγματικό χρόνο για να διορθώσουν την πορεία τους κατά τη διάρκεια της πτήσης και να πλήξουν τον στόχο τους σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων. Τα Storm Shadows έχουν αποτελεσματικό βεληνεκές 250 χιλιομέτρων, ενώ τα ATACMS μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση έως και 300 χιλιομέτρων. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για τον βρετανικό ή τον αμερικανικό πύραυλο, τα δεδομένα πλοήγησης που χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια πολύπλοκων επιχειρήσεων παρέχονται συνήθως από το Πεντάγωνο, καθιστώντας έτσι κι αλλιώς τις ΗΠΑ συνένοχες.
Εάν το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον κάνουν επίσημα το βήμα αυτό, θα μπορούσαν να τους ακολουθήσουν επίσης το Παρίσι και το Βερολίνο, οι δύο άλλες πρωτεύουσες που έχουν δωρίσει παρόμοια όπλα στην Ουκρανία στο παρελθόν. Η αναμονή της Γαλλίας θα ήταν ουσιαστικά άσκοπη, καθώς τα δικά τους είναι τα ίδια Storm Shadows με αυτά που δώρισε το Ηνωμένο Βασίλειο, οπότε το Κίεβο πιθανότατα θα τα χρησιμοποιούσε ούτως ή άλλως.
Αλλά οι πύραυλοι Taurus της Γερμανίας -που ενδεχομένως να είναι οι ισχυρότεροι της παρτίδας με βεληνεκές έως και 500 χιλιόμετρα, ικανοί να φτάσουν στα περίχωρα της Μόσχας- είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Η Γερμανία ήταν παραδοσιακά η πιο απρόθυμη να υπερβεί τις κόκκινες γραμμές της Ρωσίας από φόβο κλιμάκωσης στο παρελθόν, αλλά παρ’ όλα αυτά, τελικά το έκανε κάθε φορά.
Η σημερινή σύνοδος κορυφής μεταξύ του προέδρου Μπάιντεν και του Βρετανού πρωθυπουργού σερ Κίρ Στάρμερ στον Λευκό Οίκο έχει ως στόχο να εξειδικεύσει τις λεπτομέρειες σχετικά με το πώς θα προχωρήσει, με το σχέδιο να παρουσιάσει δημοσίως μια τελική συμφωνία κατά τη διάρκεια της επερχόμενης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη αργότερα αυτό το μήνα.
Ενώ η άρση αυτών των περιορισμών θεωρούνταν αδιανόητη από τους περισσότερους συμμάχους μόλις πριν από λίγους μήνες, ο δυτικός στρατηγικός διάλογος άλλαξε σημαντικά μετά την αποκάλυψη ότι το Ιράν προμήθευε τη Ρωσία με δικούς του πυραύλους κρουζ. Τώρα δεν τίθεται το ερώτημα αν θα αρθούν οι περιορισμοί, αλλά πώς θα διασφαλιστεί ότι η κατάσταση δεν θα κλιμακωθεί υπέρμετρα.
«Η διαμάχη τώρα είναι για το ποιους στόχους θα επιτραπεί στην Ουκρανία να πλήξει εντός της Ρωσίας και πόσο μέσα», δήλωσε ανώνυμος αξιωματούχος της άμυνας της Βαλτικής και εξήγησε. «Υπάρχουν ακόμη ανησυχίες στην Ουάσιγκτον ότι το φιλτράρισμα του τι μπορεί και τι δεν μπορεί να αποτελέσει στόχο θα παρασύρει τις ΗΠΑ σε σχεδιασμό πολέμου, κάτι στο οποίο θέλουν να αποφύγουν να θεωρηθούν ότι εμπλέκονται».
