Εν μέσω της βροχερής τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο πρόεδρος Μακρόν έγραψε στο Twitter: «Αυτή είναι η Γαλλία». Είχε δίκιο, αν και ίσως όχι με τον τρόπο που σκόπευε.
του Νόελ Γιάξλεϊ
Ο πρόεδρος έστειλε το μήνυμά του στην πολύωρη επίδειξη της νέας κοσμικής θρησκείας της Γαλλίας: της woke, η οποία απορρίπτει και χλευάζει το παλιό, ενώ ιεροποιεί το νέο – τον τρανσεξουαλισμό, την πολυπολιτισμικότητα.
What a week!
What Games!
This is France!— Emmanuel Macron (@EmmanuelMacron) July 27, 2024
Το θέαμα θα έρχεται πάντα πρώτο όταν διοργανώνεται μια ολυμπιακή τελετή. Τα πάντα πρέπει να βελτιωθούν σε σχέση με τους προκατόχους τους. Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά είναι άλλωστε το σύνθημα των αγώνων. Το 2012, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου είχαν μια τελετή έναρξης που εξήρε το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας. Αυτή ήταν μια ιδιόρρυθμη ιδέα, αν και λιγότερο προσβλητική, όσο και οι γαλλικές προσπάθειες να γίνει θέαμα η σεξουαλική ποικιλομορφία (κάθε παραλλαγή του φύλου εκτός από την ετεροφυλόφιλη έγγαμη οικογένεια με δύο γονείς).
Πάντα χρειαζόταν κάτι ιδιαίτερο για να αποτυπωθεί, εν συντομία, η ξεχωριστή ιστορία και ο πολιτισμός της Γαλλίας, μιας σχετικά μικρής χώρας που έχει συμβάλει σημαντικά στο πνεύμα της εποχής ανά τους αιώνες – ο Μποντλέρ, ο Βολταίρος, ο Μονέ, οι υπόλοιποι. Για αιώνες, ζωγράφοι, ποιητές και συγγραφείς άλλαξαν τον κόσμο, αφήνοντας πίσω τους μια πολιτιστική κληρονομιά για την επόμενη γενιά. Το Παρίσι, στην εμπροσθοφυλακή μιας καλλιτεχνικής και πολιτιστικής επανάστασης, αναδείχθηκε σε πρωτεύουσα του Διαφωτισμού στην Ευρώπη.
Αν και θα έπρεπε να παλέψετε για να βρείτε κάτι από αυτά στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο Τόμας Τζόλι, ο διοργανωτής της τελετής ήταν πολύ συγκεκριμένος για το τι ήθελε. Ο διευθυντής του θεάτρου διαβεβαίωσε τους πάντες ότι θα ήταν μια «γιορτή της πολιτιστικής, γλωσσικής, θρησκευτικής και σεξουαλικής ποικιλομορφίας στη Γαλλία». Καλώς ήρθατε στο «queering» των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η αναπαράσταση συνεπάγεται την προτεραιότητα ενός πράγματος έναντι ενός άλλου. Από την αρχή της μουσκεμένης τελετής, ο Τζόλι μοιράστηκε μαζί μας το δημιουργικό του όραμα για όλα όσα η Γαλλία υποτίθεται ότι αγαπάει. Όπου κι αν κοίταζες κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης υπήρχε ένα ντραγκ φαντασμαγορικό δρώμενο. Σε μια ομάδα body positive drag queens σερβιρίστηκε ένας γυμνός άντρας με μπλε body paint πάνω σε μια πιατέλα με φρούτα σε μια σκηνή που θύμιζε βακχικό Μυστικό Δείπνο. Για να μην αναφέρουμε έναν άνδρα με μούσι που έκανε twerking για την κάμερα. Περισσότερο Eurovision παρά Ολυμπιάδα.
Η απόφαση να φιλοξενηθεί στον Σηκουάνα ήταν μια τραγική απόφαση. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που η τελετή πραγματοποιήθηκε κάπου αλλού εκτός από το παραδοσιακό στάδιο. Οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις διεξάγονται σε στάδια για έναν λόγο: τον καιρό. Αλλά υποθέτω ότι αυτό συμβαίνει όταν θέλεις να αψηφήσεις τις συμβάσεις και να γίνεις επαναστάτης. Ενώ 300.000 θεατές παρατάχθηκαν στις προκυμαίες με αδιάβροχα για να ζητωκραυγάσουν πάνω από 10.000 αθλητές που εκπροσωπούσαν περισσότερα από διακόσια αθλητικά έθνη, όλοι στοιβάχτηκαν σε βάρκες υπό καταρρακτώδη βροχή.
Και μετά υπήρχε και το μάκρος. Αυτό διήρκεσε τέσσερις ώρες από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν αναζητούσατε πολιτισμό, θα μπορούσατε να παρακολουθήσετε μια παράσταση της Κάρμεν σε μια από τις όπερες του Παρισιού και στη συνέχεια να επιστρέψετε για να παρακολουθήσετε τις τελευταίες τριάντα περίπου βάρκες να διασχίζουν τον Σηκουάνα.
Όταν επιτέλους απολαύσαμε λίγο πολιτισμό, αυτός ήταν λιγότερο αυθεντικά γαλλικός και περισσότερο μια γιορτή του βορειοαμερικανικού πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Η Lady Gaga και η Καναδή τραγουδίστρια Celine Dion, δύο ημιξεχασμένες ποπ σταρ των περασμένων δεκαετιών, έδωσαν συναυλίες και μια ακέφαλη Μαρία Αντουανέτα τραγούδησε μερικές ατάκες σε ένα heavy metal τραγούδι. Πριν από σαράντα χρόνια, αυτού του είδους ο ψευτοριζοσπαστισμός θα θεωρούνταν κλισέ στα γκέι κλαμπ.
Ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται ο Χριστός στην παράσταση του Μυστικού Δείπνου έχει προσβάλει αρκετούς ανθρώπους. Το ερώτημα που βρίσκω τον εαυτό μου να θέτει δεν είναι πώς μπορείτε να χλευάζετε τον Χριστιανισμό, καθώς σέβομαι την ελευθερία του λόγου και τη δυνατότητα να βλασφημείτε, αλλά μάλλον γιατί αισθάνεστε την ανάγκη να επιτίθεστε συνεχώς στη συγκεκριμένη θρησκεία.
Πώς θα σας φαινόταν αν ένας άντρας ντυμένος σαν μια εύσωμη γυναίκα που φοράει μια μωβ περούκα σφαλιάριζε μια τραβεστί εκδοχή του Μωάμεθ; Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι πρόκειται για έναν ασφαλή στόχο. Κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει στον Τζόλι ότι η Μαντόνα το έκανε αυτό τη δεκαετία του 1980.
Το γεγονός ότι αυτοί οι ιδεοληπτικοί λάτρεις της ταυτοτικής προσέγγισης δεν θα κορόιδευαν ή θα επέκριναν ποτέ το Ισλάμ είναι απόδειξη της υποταγής τους στον κομφορμισμό. Είναι δυνατόν να σκηνοθετήσουν μια drag απεικόνιση της Αΐσα πάνω σε ένα άλογο με λάμψη και φτερά στο χρώμα του ουράνιου τόξου, γελοιοποιώντας τη μουσουλμανική πεποίθηση ότι ο Μωάμεθ ανέβηκε στον ουρανό πάνω σε αυτό το μυθικό πλάσμα; Δεν το νομίζω. Οι σκιτσογράφοι του Charlie Hebdo, 12 από τους οποίους σκοτώθηκαν το 2015 από δύο μουσουλμάνους ενόπλους επειδή δημοσίευσαν μια γελοιογραφία που απεικόνιζε τον προφήτη τους -και μετά από λίγα χρόνια δημοσίευσαν με θάρρος- είναι οι καλλιτέχνες που θαυμάζω.
Παρά τις φανφάρες και τη λαμπρότητα, οι αγώνες συνοδεύονται από αντιδράσεις. Μια επίθεση είχε σαμποτάρει τρεις από τις κύριες σιδηροδρομικές γραμμές της Γαλλίας, αφήνοντας χιλιάδες συμμετέχοντες αποκλεισμένους, την ώρα που οι αθλητές άναβαν τη δάδα. Στη συνέχεια μάθαμε ότι ωμό κρέας είχε σερβιριστεί στους αθλητές στο Ολυμπιακό χωριό. Αλλά μακράν το πιο ανησυχητικό ήταν η ένταξη ενός καταδικασμένου βιαστή στην ολλανδική ομάδα βόλεϊ. Εν τω μεταξύ, μια έξι φορές Ολυμπιονίκης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τους αγώνες επειδή μαστίγωσε υπερβολικά ένα άλογο. Η όλη κατάσταση μου φαίνεται απίστευτα υποκριτική για μια διοργάνωση που υποτίθεται ότι απεικονίζει την πραγματική «ισότητα των φύλων».
Υπήρξε ένα σημείο κατά τη διάρκεια της κουραστικής εκδήλωσης που φάνηκε να συνοψίζει τέλεια τη σημερινή δύσκολη θέση της Γαλλίας. Για να παραδώσει την ολυμπιακή σημαία, ένα τεράστιο ασημένιο άλογο καβάλησε τον Σηκουάνα.
Συζητάμε για θρησκεία και συμβολισμούς, οπότε μοιάζει σαν κάτι βγαλμένο από το βιβλίο της Αποκάλυψης. Ένα χλωμό άλογο είναι σύμβολο του θανάτου. Θρηνούμε την απώλεια της πολιτιστικής κληρονομιάς του έθνους αντί να την γιορτάζουμε.
Brussels Signal
