Η αλλαγή υποψηφίου Προέδρου στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών έχει αλλάξει και ολόκληρο το εκλογικό παιχνίδι.
Αυτό είναι λογικό, καθώς όταν μπαίνει ένας καινούριος παίκτης στο παιχνίδι με διαφορετικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, διαφορετικό υπόβαθρο, αδυναμίες και δυνατά στοιχεία τότε αλλάζουν και οι στρατηγικές και τα αφηγήματα.
Η Κάμαλα Χάρις είναι μια υποψηφιότητα πολύ πιο αριστερών τοποθετήσεων από τον Μπάιντεν. Αυτό την κάνει πιο θελκτική σε μια σημαντική μερίδα της Gen Z αλλά την απομακρύνει από μετριοπαθείς λευκούς ψηφοφόρους. Η υποψήφια των Δημοκρατικών θα πρέπει καταρχάς να επιλέξει ανάμεσα στην ισορροπία και την ολική αριστερή τοποθέτηση και τη συσπείρωση της βάσης της. Βασικό σήμα επιλογής είναι η επιλογή του αντιπροέδρου.
Ο Τραμπ για παράδειγμα επέλεξε τον Βανς, ο οποίος εκλογικά δεν έχει πολλά να του προσφέρει αλλά σηματοδοτεί μια πολιτική συνέχεια, καθώς ο πρώην πρόεδρος πλησιάζει τα 80 έτη. Θα μπορούσε να βάλει κάποιον περισσότερο μετριοπαθή ώστε να «κλειδώσει» κάποια αμφίρροπη πολιτεία. Δεν το έκανε. Εάν η Χάρις επιλέξει τον Μπούτιτζετζ θα έχει κάνει ακριβώς το ίδιο, δηλαδή προσπάθεια ενίσχυσης της βάσης της. Εάν όμως επιλέξει κάποιον εκ των κυβερνητών της Πενσυλβάνια, Αριζόνα ή Βόρειας Καρολίνας θα έχει ανοιχτεί εκλογικά όπως πρέπει ώστε να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει για την προεδρία των ΗΠΑ.
Οι βασικές πολιτείες κλειδιά είναι επτά. Και στις επτά προηγείται ο πρώην πρόεδρος Τραμπ (αν και περιμένουμε νέες δημοσκοπήσεις με αντίπαλο την Χάρις). Οι δυο εξ΄αυτών (Τζόρτζια και Βόρεια Καρολίνα) είναι οι πιο δύσκολες για τους Δημοκρατικούς να κρατήσουν. Εάν αυτό επαληθευτεί τότε αναγκαστικά ο δρόμος προς την προεδρία για τη Χάρις περνάει από τις πολιτείες του Rust Belt (Ουισκόνσιν, Μισιγκαν, Πενσυλβάνια) μαζί με τις δύο πολιτείες του νότου (Αριζόνα, Νεβάδα). Οι δύο τελευταίες αριθμούν 17 εκλέκτορες σύνολο, Ουισκόνσιν και Μίσιγκαν 25 ενώ μόνη της η Πενσυλβάνια 19. Εάν δηλαδή χάσει την Πενσυλβάνια τότε ακόμα και όλες τις υπόλοιπες τέσσερις να κερδίσει θα έχει χάσει τις εκλογές.
Για αυτό το λόγο θεωρώ πιο λογική εκλογικά την επιλογή για αντιπρόεδρο του κυβερνήτη της Πενσυλβάνια Σαπίρο. Είναι μετριοπαθής λευκός άνδρας από πολιτεία κλειδί. Το γεγονός ότι είναι εβραίος σίγουρα θα απομακρύνει κάποιους ψηφοφόρους από τις μουσουλμανικές κοινότητες σε Μίσιγκαν και Ουισκόνσιν αλλά είναι ένα ρίσκο που η Χάρις θεωρώ πως θα πρέπει να πάρει. Είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις, μένουν 100 ημέρες για τις εκλογές και το ξεκλείδωμα της Πενσυλβάνια είναι αναγκαία συνθήκη για να έχει ελπίδες νίκης.
Δημοσκοπικά βρισκόμαστε στην προ-τηλεμαχίας περίοδο. Με τον Τραμπ δηλαδή να είναι καθαρά μπροστά αλλά το παιχνίδι να μην είναι τελειωμένο. Παρατηρούμε αναπτέρωση της ελπίδας για τους Δημοκρατικούς. Αυτό λογικά θα κρατήσει και μέχρι το συνέδριό τους. Από αρχές Σεπτεμβρίου και καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία θα έχουμε και περισσότερες δημοσκοπήσεις και πιο καθαρή εικόνα για το πως εξελίσσεται η εκλογική μάχη.
