Από τη στιγμή της τηλεμαχίας Μπάιντεν – Τραμπ και της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του δεύτερου δεν έχει περάσει ενάμισι μήνας, είμαστε όμως σε πολύ διαφορετική φάση του προεκλογικού αγώνα.
Από την απελπισία των Δημοκρατικών εκείνης της περιόδους βρεθήκαμε στην αναπτέρωση της ελπίδας με την παραίτηση Μπάιντεν από την κούρσα και τον ενθουσιασμό των τελευταίων δύο εβδομάδων, που παρασύρει τους Ρεπουμπλικάνους από τη σιγουριά στον εκνευρισμό και την αγωνία.
Τα πάντα πλέον φαίνονται ανοιχτά (αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα). Βασικό σενάριο είναι να δίνεται μάχη για τις τρεις πολιτείες του Rust Belt (Ουισκόνσιν, Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια) όπου ο Τραμπ θα χρειάζεται μόνο μία για να περάσει τους 270 εκλέκτορες ενώ η Χάρις και τις τρεις για να τους φτάσει. Αυτό, εάν δεν καταφέρει να κρατήσει κάποια πολιτεία από το νότο (Τζόρτζια, Αριζόνα κυρίως και Νεβάδα δευτερευόντως). Αυτή τη στιγμή η τάση είναι ξεκάθαρα με της Κάμαλα Χάρις και τους Δημοκρατικούς. Αυτό που μένει να φανεί είναι εάν θα συνεχιστεί και μετά το συνέδριό τους ή κάπου εδώ θα σταματήσει. Εάν συμβεί το πρώτο τότε θα αρχίσει να είναι αυτή το φαβορί, εάν το δεύτερο τότε φαβορί (σε μια κλειστή μάχη πάντα) θα παραμείνει ο Τραμπ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο του ενθουσιασμού η Κάμαλα Χάρις καλέστηκε να αποφασίσει για υποψήφιο αντιπρόεδρο. Η εκλογική λογική λέει πως αφού η ίδια είναι της πιο «ακραίας» πτέρυγας των Δημοκρατικών θα έψαχνε έναν μετριοπαθή λευκό άνδρα από πολιτεία κλειδί για να ανοιχθεί σε άλλα κοινά που είναι ιδιαιτέρων σημαντικά στις πολιτείες του Rust Belt. Πιο κοντά σε αυτήν την περιγραφή είναι ο Τζος Σαπίρο, κυβερνήτης της Πενσυλβάνια. Με επιλογή Σαπίρο κλείδωνε την πολιτεία και, κατά την άποψή μου, γινόταν το φαβορί. Όμως έχει ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί «πρόβλημα» για σημαντική μερίδα του Δημοκρατικού κόμματος. Είναι εβραίος. Η επιλογή του θα έβγαζε στα κάγκελα το υπέρ της Παλαιστίνης (στην πραγματικότητα υπερ Χαμάς) κομμάτι της βάσης των Δημοκρατικών, όπως επίσης και θα δημιουργούσε πρόβλημα σε περιοχές όπως το Ουισκόνσιν και το Μίσιγκαν όπου υπάρχει ποσοστό μουσουλμανικών πληθυσμών.
Έτσι επελέγη ο κυβερνήτης της Μινεσότα Γουολτς. Ένας πολιτικός που φυσιογνωμικά μπορεί να μοιάζει πως έχει τη δυνατότητα να προσελκύσει μετριοπαθείς ή ακόμα και συντηρητικούς ψηφοφόρους, που στις πολιτικές όμως είναι πολύ εγγύτερα των «progressives», του άκρου δηλαδή του κόμματος των Δημοκρατικών (που συνεχώς μεγαλώνει). Είναι ένας πολιτικός που ξεκίνησε μετριοπαθής αλλά στη συνέχεια έδειξε πως θέλει να υπηρετήσεις την τάση μέσα στο κόμμα του. Κατά τη θητεία του άργησε πολύ να αντιδράσει στο χάος των εξεγέρσεων του BLM, υπέγραψε διατάγματα που επιτρέπουν την αλλαγή φύλου σε μικρά παιδιά, επέτρεψε τη συμμετοχή τρανς σε γυναικείους αθλητικούς αγώνες, υποστήριξε την άμβλωση μέχρι το τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης. Επίσης, έχει υπογράψει τη παροχή δωρεάν φοίτησης σε πανεπιστήμια και δωρεάν υγειονομική περίθαλψη σε παράνομους λαθρομετανάστες στη Μινεσότα.
Η υποψηφιότητά του έχει ενθουσιάσει τους “progressives”, αυτό που έχει σημασία όμως είναι το εάν θα μπορεί να βοηθήσει εκλογικά εκεί που απαιτείται. Και αυτό είναι ένα ερωτηματικό. Σε περίπτωση που η Χάρις κερδίσει Ουισκόνσιν και Μίσιγκαν αλλά χάσει την Πενσυλβάνια (και άρα την προεδρία) θα γνωρίζουμε το γιατί.
